Luna Park

~31~ |New boyfriend, new problems|

Β ε ν ε τ ί α

"Έχω αγόρι!" Φωνάζει ενθουσιασμένη η Ρενέ και την κοιτάω. "Σοβαρά;" Ρωτάω και αυτή κουνάει περιχαρής το κεφάλι της. "Ποτέ; Πώς; Πού; ΠΟΙΟΝ;" Την ζαλίζω με ερωτήσεις και αυτή αναστενάζει. "Τις προάλλες με την κατάληψη. Είχα πάει στο σχολείο ανήξερη για την κατάληψη, εκεί συνάντησα τον Θάνο και περάσαμε την μέρα μαζί. Έτσι ξεκίνησε ο έρως μας". Μου ανιστορεί και χαμογελάω.

[ Fun fact because, of course, you want to know more information about me: πάντα μισούσα το όνομα "Θανάσης", "Θάνος" και άλλα τέτοια. Δεν έχω πρόβλημα με κανέναν τέτοιο απλώς δεν μου αρέσει το όνομα... Σόρρυ! ]

"Χαίρομαι για σένα". Της λέω και δαγκώνω λίγο από το donut μου. "Ο μαθητής Εμμανουήλ Χατζής να εισέλθει στο γραφείο". Ακούγεται η φωνή του υποδιευθυντή και όλοι κοιτάμε τον Μανώλη να σηκώνεται από την θέση του. Ο Λουκάς φαίνεται ανήσυχος και ξεφυσάει τον καπνό από το τσιγάρο του.

"Αυτό σίγουρα δεν είναι για καλό". Σχολιάζει η Κλέο (βλ. κεφάλαιο 19 αν δεν θυμάσαι ποια είναι) και την κοιτάμε. "Γιατί το λες αυτό;" Την ρωτάω και αυτή αναστενάζει. "Είναι λογικό ότι ο Μανώλης εμπλέκεται στην κατάληψη και την κόλλα στις κλειδαριές. Θα φάει μια πενθήμερη αποβολή που θα είναι όλη δικιά του". Δεν ξέρω ότι φταίει πως ο Μάνος είναι ο κολλητός του αγοριού μου, αλλά δεν μου αρέσει που ό,τι κακό συμβαίνει τον κατηγορούν.

Δεν έχεις αποδείξεις κουκλίτσα μου...

"Γεια σου κούκλα μου". Ακούω μια άγνωστη φωνή να λέει και ένας εξίσου άγνωστος έρχεται και φιλάει τον λαιμό της Ρενέ. Δεν έχω δει ποτέ αυτόν τον τύπο. Πάντως, σίγουρα ο μπαμπάς θα τον εγκρίνει για αγόρι μου. Λες να του εμφανίσω αυτόν αντί για τον Λουκά;

Όχι, βέβαια. Είμαι ηλίθια ακόμα και που το σκέφτηκα.

"Γεια χαρά μωρό μου". Απαντάει η Ρενέ και ο τυπάς χωρίς κανείς να του πει τίποτα κάθετα αραχτός δίπλα στην κοπέλα του. Δεν θα τα πάμε καλά...
Κάθομαι και τον παρατηρώ μήπως βρω κάποιο κοινό σημείο με την Ρενέ εκ πρώτης όψεως. Αρκετά ψηλός, με μάτια πράσινα και καστανόξανθα μαλλιά, καμία ομοιότητα με τα μωβ φρεσκοβαμμένα μαλλιά και τα ανοιχτά κάστανα μάτια της Ρενέ.

Σταματάω να τον κοιτάω γιατί είναι τρομακτικό και αρχίζω να παρατηρώ το καλό, δικό μου, μονάκριβο αγόρι. Ο Λουκάς μου, με κοιτούσε ήδη και αφού τα μάτια μας συναντήθηκαν, φάνηκε να νιώθει ένοχος. Αμέσως έβγαλε το τσιγάρο από το στόμα του και το άφησε να πέσει κάτω, ύστερα το πάτησε δυνατά. Αλλά επειδή νοιάζεται για το περιβάλλον, το μαζεύει από το πάτωμα και το πετάει λίγο πιο δίπλα σε έναν κάδο.