The Broken Hearted Girl ✔️

Episode 33

He was kissing me!

Stefen Lee was kissing me!

Gustong gusto ko na siyang itulak pero hindi ko talaga magawa. He tried to manuever me on this kiss pero hindi ako nagpadala. I didn't close my eyes, instead I roamed it around the area. At tama nga ako, lahat ng atensyon ay nasa amin na. People were smiling, frowning and murmuring as the cameras continued on flashing.

Ayoko nito.

I feel like they were judging me again. Mas marami kasi ang mga tingin na hindi maganda kaysa sa mga nakangiti.

"eww! gross! a gold-digger"

"what a coquette. Poor flirty woman"

Ilan sa mga sinasabi nila. I felt the pain from their words. I know, I should just ignore them. Dapat immune na ako sa ganyang salita dahil halos araw araw ko namang naririnig ang mga ganun. Pero hindi ko alam kung bakit pa rin ako naapektuhan ngayon. Pakiramdam ko pinagkakaisahan nila akong lahat. They were making fun out of me.

Napagod na ako sa ilang beses na pagtangkang pagtulak sa kanya. I just let him as my arms stuck on my both side. Hindi ko alam kung bakit pero nagsimula na ring tumulo ang mga luha ko.

I need him now!

I badly need him right now!

I was thinking the whole time na bigla siyang darating. He would pulled me away from him at yayakapin ako ng mahigpit. He would protect me from all these people......Pero wala siya, wala siya kung kelan kailangan na kailangan ko siya.

Ilang segundo pa ang lumipas nang pinaghiwalay na niya ang mga labi namin. Tumingin sa akin. He was smiling at first but when he saw my tears biglang nagbago ang expression ng mukha niya. His face soften as he trapped my face between palms.

"Cassey..bakit?" tanong niya kasabay ng pagpunas sa mga luha ko. Nakatitig siya sa akin pero mas pinili kong hindi siya tingnan pabalik. Hindi ko siya sinagot. I closed my eyes and heaved a very deep sigh. i cleared my mind. Nang buksan ko na ulit ang mga mata ko tumingin muna ako sa paligid bago ko siya hinila palabas.

~~

"my gosh! She still has the courage na magpakita pa talaga dito huh! Ang kapal talaga ng face niya"

"after what she had done? Oh! She has just only proven na totoo nga na malandi siya"

"she really flirts with the transferee. Grabe! What a whore"

sabi ng mga babae sa hallway nang mapadaan ako sa harapan nila. And that was made me doff from my reverie from the happenings on that night. Gaya ng dati, I just pretended na hindi ko sila naririnig. Ayoko rin kasi ng gulo kaya hindi ko na sila pinapatulan.

"I wonder kung alam ba ng boyfriend niya ang mga pinaggagagawa niya. Kawawa naman 'yung guy. He has no idea what his beloved girlfriend is doing while he is not with her." pagpapatuloy pa nila. I think, sinusundan na nila ako para lang makapagparinig. I just continued on walking.

Wala akong pakialam sa kanila because all that's in my mind now is that I need to see him. I want to see him because I need to reconcile with and .....also ......I already miss him.

Hindi na kasi ako sanay na hindi siya nakikita o nakakasama. Aminin ko man o hindi I'm starting to become a little dependent on him. I want to be with him, Always....

Ilang beses ko na siyang sinubukang tawagan pero hindi naman niya sinasagot.

"oops! sorry" one girl said as she bumped me. I just eyed her for a while bago ko sinimulang pulutin ang mga gamit ko na nahulog.