Bordo Ev -Orijinal-

39. Bölüm

İren'in saldırdığı doktora her şeyi anlattığımız da şikayetci olmayacağını, ama bir özür beklediğini belirtti. İren, doktordan özür dileyince gerekli şeyler yapıldı ve İren serbest bırakıldı. Kemal amca, kızıyla eve gidip konuşması gerekenler olduğunu söyledi ve Hamiyet teyzeyi de evden kovdu. Annemle babaannem, Hamiyet teyzeyi bize çağırdı. Mark, Aslan ve İlker amcam Bordo Ev'e gitti. Abim arabayı evin önüne park edince ilk ben indim. Eve girdiğim de dedemle babam salondaydı.

"Demir'im," dedem ayağa kalktı.

"Hamiyet teyze geldi. Siz sormadan söyliyim, iyiyim. Şimdi odama çıkıyorum, uykum var. İyi oturmalar," deyip yukarı odama çıktım. Kapıyı kapatıp yatağıma oturdum ve pantolonumu çıkardığım gibi protezi de çıkardım. O tekerlerin çığlığı, yengemin çığlığı, yuvarlanmamız.

"Demir," yatağın pikesini bacağıma örttüm ve kafamı kaldırdım, abim.

"Efendim?"

"İyi misin?" Yanıma oturdu.

"Evet." Başını omzuma koyup derin bir nefes aldı. "Korkma."

"Ne?"

"Korkma," başını kaldırıp bana baktı.

"Neyden?" Ona döndüm.

"Korkma işte." Kızmıyorum sana.

"Pekâla." Gene başını koydu. "Mark'ı şimdi anlıyorum,"

"Nasıl?"

"Kardeşinin senden güçlü olması berbat bir şey." Ofladım.

"Duygusallıktan nefret ettiğimi biliyorsun. Yeter bu kadar, hadi git." Kafama vurduğunda öne doğru giderken ensemden yakalayıp arkaya fırlattı. Sırtım yatakta bir kere sekerken göz devirdim.

"İren'le olduğun zaman duygusallık buram buram kokuyor, neredeyse zehirleneceksiniz; bana gelince höt döt! Kimim lan ben?" Beline vurdum.

"O kız benim sevdiğim, sen benim abimsin. Ne bekliyorsun? Hazar'ım, huzurum falan mı diyeyim?" Karnıma bir tane yapıştırdı ki beni yerimden sıçrattı.

"Ulan Osman'la öküzlükte mi yarışıyorsun, it?" Güldüm.

"Tamam Hazarfen'ciğim, tamam huzurum. Sen sinirlenme," oflayıp o da uzandı.

"Senin de diline düşeceğime keşke dipsiz kuyuya düşseydim ya." Saçlarını karıştırdım.

"Tamam, Rapunzelim. Sen kızma, beraber düşeriz." Bana baktı.

"Ali!" Aha kızdı ve Ali dedi.

"Tamam oğlum ya! Ne kızıyorsun?" Doğrulup gömleğimi çıkardım ve dolabıma uzanıp içinden tişört aldım, giyindim. "Yatağımda uyuma." Gözlerini kapatmış.

"Hadi ama. Abi!" Kalkmaz bu. Bunun kafasında top patlatsan gene uyanmaz. Oflayarak ayağa kalktım ve değnekleri aldım. Onun odasına gidip yatağına yattım.

İren'den

Babam bana sarıldı son bir kez. Sarılırken saçlarımı okşadı, boynumdan öptü. Gözlerim tekrar doldu.

"Baba," ayrılıp bana baktı.

"Efendim prensesim?" Hızlı bir şekilde beline sarıldım.

"Baba iyiki benim babamsın." Güldüğünü duydum.

"Sende iyiki benim kızımsın. Canım benim," ayrıldım. "Ama Özgür'üm, sakın dediklerimden çıkma. Eğer çıkarsan beni çok kırarsın, tamam mı?" Başımı aşağı yukarı salladım.