"Happy 17th!"
"Happy birthday!"
"Omg, ang tanda mo na!"
Natatawa nalang ako sa mga sinasabi nila, paulit-ulit.
"Happy birthday."
Pero iba kapag sya ang nagsasabi. Hindi ko alam na nagpaalam pala sya kay Kuya na umattend dito. After the Valentine's fair, even if I can't, I tried to make move away from him. Pero gumagawa parin sya ng paraan. He keeps on texting me. He follows me. At minsan, hinahatid nya pa 'ko.
"Salamat." I smiled.
Inabot nya sakin ang regalo, tinitigan ko at binuksan ko 'to. I removed the wrap slowly dahil ayaw kong mapansin nya na masyado akong excited sa kung ano man ang bigay nya.
"Okay, boquet of flowers made out of construction paper?" Naweiweirdohan kong kinuha isa-isa ang regalo nya. Napangiti naman ako.
His turning into a cute tomato! Ang pula ng tenga nya.
"Set of Diary of a Wimpy Kid. Thanks!" I chuckled.
"Lullabies by Long Leav? Captain Underpants? What? Hahaha!" I laughed. I looked at his gifts, it's cool.
"The Beatles shirt." Napangiti ako, he really knows what I want.
"Wait-what?!"
I blinked my eye, at syang naglalaro kanina ng Amazing Ninja na may sound effects pa na parang pusang nag-aaway, eh napatigil rin. Seriously?
"Ticket sa concert ni Ed Sheeran?!" Napatingin ako sakanya at hindi ako makapaniwala.
Ang sunod ko nalang na alam, payakap na 'ko sakanya but I didn't continue it.
"S-Sorry." Napayuko ako at tinakip ang mga kamay ko sa mukha ko.
He smirked. Tss. Ang epal talaga neto.
"What?" He asked now.
"Eh ang mahal kaya neto. Tsaka, ayoko. N-Nahihiya ako!" Pilit kong binalik sakanya yung ticket.
"Nahihiya ka pala." I heard him whisper.
I raised my right brow. Ugh.
And I'm the cute little to-mah-to now. Woah.
"No." He insisted.
"Ayoko."
"Pinag-ipunan ko 'yan tapos ayaw mo? "
"Tss." Umirap naman sya. Ang sungit forevs.
"Eh kasi-" Inaabot ko sakanya yung hawak kong ticket.
Kahit gusto ko, masyadong mahal ang ticket na 'to kaya hindi ako papayag.
"Meron na 'ko nyan, 'wag mong ibalik sakin."
What the heck should I do?
"Ikaw nalang sa pagkain. So it would be fair." He said seriously.
"S-Sige."
"Salamat talaga." Ngumiti ako at tumalikod.
I bit my lip. I'm still mot done yet with the beffudle.
Humprey's POV
"I should be the one to give her that." I looked down.
Napatitig nalang ako kay Dara na walang ibang ginawa kundi ang kumain. Pss.
"How does it feel?" Dara asked me pointing the place where my heart is located.
"Syempre masakit sa heart."
I shrugged. Wala akong magagawa.
"Para kang bading." Hinagis nya sakin yung marshmallow na dapat kakainin nya at tumawa sya.
"Ikaw nalang isasama ko sa concert?" I smiled widely. Hindi ako masaya, but I have too.
"Sige, para masaya." She chuckled.
Inabot ko sakanya yung ticket na hawak ko.
"Eh ano nang regalo mo kay Ot?" Tanong nya sakin at nagpatuloy sa pagkain ng roast beef.
"Ngiti." I made a belly-laugh.
Nagseryoso si Dara kaya nanahimik ako. Ang corny mo, Hump. Pss.
"Ang takaw mo." I said. I always taynt her because of her unending food fetish. Pss.
"Buntis ako."
"Baliw." Sabi ko at kinuha ang phone ko. I stretche just after I felt the tiresome day.
"Ay ship nadulas ako!" Sigaw nya.
"Daming alam." Umiling ako.
"Ang sama." She, frowned all of a sudden.
Alam ko. Tss.
"Joke lang."
Ngumiti ako ng pang-asar pero inirapan nya lang ako.
"Hay. Akala ko pa naman kapag umuwi ako sa Pinas maiinlove na sakin si Autumn. Kaibigan parin pala ako."
Tinawanan ako ni Dara kahit halos mabilaukan na sya.
"Para kang bading!" Hinampas nya sakin yung table napkin na hawak nya.
"Oo na! Palagi nalang. Mamaya magulat ka, when your lips met mine."
"Shut up!"
I winked.
"Marami namang iba jan." Sabi nya pagkainom ng Raspberry Iced tea.
"Bakit? Kapag ba nagkaibang tao, hindi ko na sya magugustuhan?"
"Hindi. But what I mean is, hindi mo lang kay Autumn pwedeng maramdaman 'yan."
Tumingin ako sa dibdib ko, hinawakan ko 'yon at naramdaman komg tumitibok.
"Kapag tumigil na 'to, wala na 'kong ibang mahahanap. Kapag tumigil na 'to, I promise that the last beat is for her." I looked at her.
"Gusto ko sya, Dara."
BINABASA MO ANG
Letting Go
Teen FictionLeaves start to fall, Flowers start to wither. But memoirs will last forever. ---- © Itsmeflonky