Sen!...
Kaleme sarılan kiralık akıl...
Ve sen aklı ile uçkura hizmet eden!..
Ve sizler, ölümden bihaberler...
Merhaba...
Ve sen!
YÜZÜNÜN arkasına saklanan,
korkak savaşçı!
Sana da merhaba...
Duyuyor musunuz?
İhanetin koynundan fısıldayan zaferi?
Küçük harf kullanıyor,
Kırk yıllık orospu gibi.
Sen;
Sırların savaşında ilkbahar şiiri yazan ahmak;
Hangi gecenin tedbirsizliğisin,
kim bilir,
hangi savaşçının nakavtı olmuştun?
Dinleyin!
Duyuyor musunuz?
Bir umudun idamı sesleniyor;
"Düşmez kalkmaz bir Allah'tır" diyor.
Görüyor musunuz?
ruhunu yitiren kalpler dolanıyor,
İnanmışların boynuna, umut suretinde.
Her birinden yenilmişliğin çığlığı yükseliyor.
Dinleyin!
Bir savaşçı geliyor,
Gözlerinde Zafer'in Kandili yanıyor.
Yüreğine damlıyor,
Her damlası mukaddes olan cihad teri,
Umutlar Allah-u Ekber ile kurtuluşa eriyor.
Duyuyor musunuz?
Sessizliğin bestesini mırıldanıyor ölüm.
Sahi, siz sessizlik bilir misiniz?
Mağlubiyeti bile zafer sandınız!
Görüyor musunuz?
Taze bir karanfil taşıyor dudaklarında.
Al rengi bir hürriyet var nidasında.
Dinle ey mendebur!
Dinle ki kulakların zaferi işitsin,
Sessizliği duy ömrünün son deminde!
Buraya bak!
Gör Zafer'in suretindeki ölümü!
Gör ki, kork! Secde et sahibine!
Her bucağın ucu vardır elbet,
Her günahın bir tövbesi vardır elbet,
Dokun, hakikatin misk tenine.
Yanmamak ne haddine!
Yan ki tanış ölümle,
Ölümün getirdiği varlık ile.
Ölüm en büyük zaferdir,
Savaşabilene.
