Titreyen seslerin parazitinde buldum seni,
Tıkanan nefes gibi sarmıştın her yanımı.
İnandım!..
Buydu herhalde seni benden emin kılan.
Esir olduğum doğrudur.
Fakat patron kimdi?
Ya da neydi!...
Beni yol almışlığın ötesinde bırakan.
Nefsim aklımı suçluyordu,
Aklım, senle boyanan ruhumu...
İnancım mıydı ki beni esarete sürükleyen?
Karanlığıma karşı üstünlük sergileyen?
Nefsim kazanmıştı oyunu.
Beni götürdüğün yerde bırakan da oydu.
Yoksa!..
İnanmışmışlığım mıydı ki,
Beni sende bırakan?
Belki gayrete dayanıyordu Muzaffer,
Alelacayip hayretle dönüyordu mukadder!
Yerden kaldırıp göklere vuran,
Kalbime girip mühür vuran,
Hayalin sarmıştı öz benliğimi.
Fetret dönemi zuhur etti gönlüme.
Kimdi acaba beni azad edecek halime?
Islık çalan anılarımı kim getirebilirdi?
İki satırdan ibarettim anlayacağın;
Titreyen seste parazit,
Tıkanan nefeste öksürük olduk.
