Güneş doğar günün içine,
Sabah olur, netice doğar ardından.
Vicdan, nöbeti kaygıya bırakır.
Çatık kaşlılar batar ömrüne...
Meçhul dakikaların arasında,
Kazanç ve kayıp adlı öykünü yaşarsın.
Köşe başına çöken duygular,
Aklından seğiren fikirleri toplar.
Kelimeler bile küser,
Tek başına bir Cümle olursun.
Eza ikram eder sövdüğün.
Gitmek ister ervah,
Kemiklerin birbirine çarpar.
Kalması için sen zorladıkça,
Kaygın panik üretir.
Kimsesiz kalırsın.
Vakit ilerledikçe utanır nefesin,
Güneş çıkar gününden,
Akşam olur, gebe kalır gecen.
Vicdan, nöbeti devralır.
Çatık kaşlı olursun birden.
Kazananı tayin edersin gönülden.
Duyguların istifra eder,
Öğütülmemiş fikir saçılır düşlerine.
Sen gölge olursun,
Kelimeler sana lütfeder.
Sövdüklerini görürsün her nefeste,
Eza doğurursun gece.
Gitmek ister ervah,
Çıkar, içine hapsolduğu et yığınından.
Cesedini toprak yutar,
Toprağı rüzgar...
