Acıların üst üste çöreklendiği,
Nezih bir samanlıktan
sesleniyorum sizlere;
Durun demeyeceğim...
Hayranlıkla çizdiğiniz bir yaşam tablosunu
Hep birlikte Seyredeceğiz.
Bakın bu sol yanım,
Öyle!
kusura kalmayın.
Bir başı yoktu yaşadıklarımın,
Bende paldır küldür girdim işte.
Biraz kara ve birazda acıdır zehri.
Merak etmeyin,
Öyle yavaş yavaş değil,
Hepsini birden vereceğim.
Benim istediğim vakitte,
Benim istediğim şiddette...
Hani,
düğünde terk edilen bir genç vardı!
Sanki kırmızı kurdeleye dönmüştü,
göz yaşları...
Dokunmak istiyor ve
dokunamıyordu büyüttüğü hayaline.
Bakın bakın
şurada duranı görüyor musunuz?
Hani,
baki olduğuna inandığı dostluğu vardı...
Harp alanındaki bir zırh gibi,
delik deşikti heryeri.
Akıtamadığı gözyaşları vardı,
İç kanamadan öldü.
Ooo hoşgeldin vicdanım...
Bizde yokluğundan sohbet ediyorduk.
Çok zamandır uğramıyorsun?
En son bir nefrete sattın beni,
En ihtiyacım olduğunda,
İblis'in kucağına bıraktın beni.
Ne o, yoksa sana mı sığındılar!
Ha ha ha hayy
Uzun zaman olmuştu gülmeyeli.
Yok öyle ya ma!
Sordun mu onlara?
Mesela
şu kenara saklanmakla meşgul olana?
Umutlarımı katlederken,
seni anıyor muydu?
Bu sefer gitme sırası bende.
Çiğ çiğ...
sizler gibi Yani!
Ortalık yerde,
çırılçıplak kalmayı isteyeceksiniz!
Hatta bi kısmınız yalvaracak,
Yaptıklarını unuturcasına...
Ey vicdan!
Sana söylüyorum!
neredeydin bunca zamandır?
Beni her gün kahırla beslettiğin
Kinle ne ortaklığın olabilir ki!
Boğazıma tıktığın anıların,
Guatr a dönüşmesi midir,
seni gönlüme getiren?
Şimdi birde utanmadan
Merhamet diliyorsun ya,
Beş para etmezlerin yaşattıklarına!
Sus!
Seni nefretle kıyaslayacak kadar
aciz değilim elbet.
Vay be uzun zaman olmuştu,
Merhameti damarlarımda hissetmeyeli...
Biliyor musun?
Geçmişten bu yana, özlediğim ne varsa, hepsi kayboldu sanmıştım...
Yanılmışım...
ben nefretle değil,
merhametle büyümüştüm.
Nefretti yıllarımı sizle dolduran.
Alın size merhamet!
Bırakın yıllarımın yakasını,
Bırakın da anılarım adamlık görsün.
Berk-î HÂTIF
