Bir Çınar'ı yitirdiğimde kaybettim insafı...
Dokuz yerden enkaz getirdim baş ucuna,
Ömrümü kazdım kabir niyetine.
Er değil "her" kişi niyetine kaldırdım naaşı!
Önce anıları gömdüm,
Dokuz kat acıyla örttüm insafı.
Dokuz yerden okudum...
Üfledim!
Bir ben kaldım kabrin başında...
Cevap veremedim kendime,
"Nasıl bilirdiniz" diye sorduğumda.
Tek başıma uğurladım seni,
İmam görünümünde, bir katil olarak!
Sen severdin tebessümü,
Papatyalar ektirdim toprağına.
Sen suyu seversin diye
Varlığında gülen gözleri ağlattım ardından.
Sen şimdi rahatına bak!
Dokuz minareden...
Dokuz gün...
Dokuz ayrı selâ okutacağım.
Canı çıktı, cani kaldı desinler diye.
Sen imanla yaklaştın,
Onlar inatla cilveleştiler.
Bana da cevap kaldı, en okkalısından!
İnsaf soranlara,
Dostlar sağolsun demek düşer.
