Gökyüzü kir atıyor gecenin koynuna,
Pislenen koca koca insanlar var.
Huşu ile yatan günahlar içinde,
Yalınayak koşan bir toy var.
Gönülden yükselse şikayet,
Bilirim kalmaz ayaklarda dirayet.
Aklı, yarımla boy ölçüşen
Ham bir sultan var.
El alem,
Göz alem,
Dil alem...
Mutlak olan bir Celâl var,
O'na bakıp yüz somurtan,
Kendini kendinden esirgeyen var.
Kesilse aklı şuracıkta,
Kalbinde zerre yeis kalmaz.
Fakat girdiğinde nakdin koynuna,
Kalbinde Nurdan zerre iz kalmaz.
Çıksada ruhunun kubbesine,
Dili her daim mübah çeşmesinde.
Bitkin fikirlerle örülen ağlarda,
Şeytana kuma olan insanlar var.
Berk-î HÂTIF
