Gözleri zümrüt yeşil.
Umudu, yırtmakta zift karası odayı.
Saçları, karışmış kıvırcık sakalına.
Dudaklarında, bir parça kuru kan!
Hür fikir ile direniyor tutsaklığa...
Vücudunda kabuk patlatmış taze kan.
Eğmiyorum der gibi başı; dimdik.
"Zindan karanlık" diyor kurumuş dudaklar.
Zindan karanlık, umut aydınlık.
Duvarlar kalın, fikirler sert.
Beden tutsak, ruh hür.
Derin nefes alan ey mendabur;
İman sırtımda bir zırh,
Sıçrayan kan azabın.
Zindan bile korkar O'ndan,
İman ile konuşur ardından.
la tahzen!
innAllahe-l meana der yüreğim.
Berk-î HÂTIF. . .
