27 yıl önceydi...
30 eylül / Cuma.
Güneşli bir sabahın erken saatleri;
Elinde tırpan, tarlaya yürüyen amcalar,
Kuş cıvıltıları ve mutlu bakışlı çocuklar.
Ders zili çalıyor okulda,
Ebe evinde yükselen, beklenen bir ses:
Günahsız, temiz bir haykırış.
Ve doğar insan;
Üzeri çıplak, ifadesi ağlamaklı.
İlk tanıştığı acı "nefes"
Ana rahmi ararken bulduğu;
Yalancı, ucuz bir parça bez.
Ve büyür;
Göz rengi belirginleşir,
Dile gelir ardından ifadesi.
Batıl ile tanışır evvela,
Yön verir hayatına.
Bazen gafil avlanır, avlanır da anlamaz
"Avladım" der adeta.
Hakk'ı arar ne aradığını bilmeden.
Vücut ister de, direnemez gaibin sırrına.
Ve ölür;
Hatırlanmadığı vakit.
Duyguları erir, kalbi çürür işte o an.
Hal, hatır soranı arar gözler.
Başucunda bir yanma,
Döner durur sımsıcak dünya.
Vücudunu ellesen kaskatı.
Bir yıl daha eskitti soğuk yaşam odasında.
Gece mi oluyor?
Bu karanlıkta ne!
Vakit mi geldi yoksa?
Berk-î HÂTIF
