The Hopeless

Chapter 33 - ako din..

Chapter 33

*Gelo*

“sir.. eto na po ung ibang files na re-review-in nyo.. nanjan na din po ung—“

“alam ko!” i sighed angrily and looked at her.. “leave!”

sigaw ko sa secretary ko na kanina pa nagpapabalik balik sa office ko.. oo, galit ako.. galit na galit to the point na lahat ng tao sa opisina ay nasisigawan ko na.. may ilang files pala ako na kailangang i-review at pirmahan, pero kinalimutan nya dahil sa ‘importanteng lakad’ nya daw.. kung hindi lang ako naaawa sa isang to at kung hindi lang dahil kay mommy, baka wala na tong trabaho..

“yan na po lahat un, sir.. sorry—“

“i said, leave!”

“yes sir..”

Nakayuko siya ng umalis sa opisina ko.. napapikit ako at napahilot sa sentido ko dahil literal na sumakit ang ulo ko dahil sa kanya.. sa dinami-dami kasing makakalimutan, eto pang files na to ang kinalimutan nya.. this is very important, at huli na ng malaman kong nandito na pala ung proposal nung isang shareholder ng kompanya..

May iilang araw na lang ako para mapag-aralan to..

Napasandal ako swivel chair ko at napahilot sa sentido ko.. sa totoo lang, ayoko na ng trabaho ko.. hirap na hirap na ko.. in fact, ilang buwan ko lang pinag-aralan ang tungkol sa ganito and still, nag-aaral pa din ako at hirap pa din ako.. hindi ko naman kasi akalain na ako ang gagawa ng lahat ng to.. tahimik ang buhay ko sa probinsya, nang dumating si dad para pabalikin ako dito.. akala ko nga noon na babantayan ko lang ang kapatid ko, pero hindi pala..

Ako lahat ang mag-ta-take over nang position nya sa pagdating ng panahon.. -_-

Kay Jass nga lang ako kumukuha ng lakas ng loob.. twing makikita ko siya, nawawala agad ang pagod ko.. para ko siyang energizer.. mas na-e-energized pa ako lalo dahil nalalapitan ko na siya ngayon ng hindi ako nahihiya.. i admit, hiyang hiya pa ko noon twing lalapitan ko siya o kakausapin ko pero after nung confession ko last night, nawala lahat..

Nayayakap ko pa siya ngayon..

Napangiti ako..

Naalala ko tuloy ung nag-away kami about kay Aaron.. kung paano siya nagalit sa akin ng todo at sa galit nyang un, dinaan nya sa halik nya.. totoo, binigyan ko siya ng space para makapag-isip kung babalikan pa nya si Aaron, kaya hindi ko siya pinapansin.. natakot kasi ako nun ng makita ko silang dalawa sa beach.. akala ko, sila ulit, kaya nag-dilim ang paningin ko at nabugbog ko si Aaron..

ilang linggo ko ding hindi pinansin si Jass nun.. pero sa totoo lang, kahit binigyan ko siya ng time para makapag-isip, binabalaan ko nun si Aaron..

In case kasi na gustong bumalik ni Jass kay Aaron, si Aaron na mismo ang lalayo.. alam na nya ang kalalagyan nya kapag lumapit pa siya kay Jass.. oo nga’t binigyan ko ng panahon si Jasmine, pero hindi naman ako papayag na nawala pa sa akin si Jass.. kung kailan mahal na mahal ko na saka ko pa pakakawalan?