~Wassim en Nisrin~ ( voltooid )

Pov Wassim

Hier zit ik dan om 2:34 in men eigen hotel opgesloten. Ik heb natuurlijk nog reservesleutels maar ik ga de pret niet bederven. Ik keek naar nisrin ze was blijkbaar druk bezig op haar gsm. Totdat ze 'shit!!' riep. Ik zei :alles goed? Jaja tuurlijk ik zit hier met jou opgesloten, tuurlijk gaat het goed(sarcasme). Zei ze met rollende ogen.

Na een lange stilte begon ik maar het gesprek, er moet toch iemand beginnen. Ik zei :'nisrin waarom doe je zo tegen me'.

Pov Nisrin
Ik zat op men gsm totdat hij uitviel. Wassim vroeg me of alles goed ging. Ik zei" Jaja tuurlijk ik zit hier met jou opgesloten, tuurlijk gaat het goed ". Na een stilte vroeg hij : 'nisrin waarom doe je zo tegen me'. Ik keek zen kant op ik wist even niet wat ik moest zeggen. Ik zei :'hoe doe ik dan'? Ik besloot om de rol te spelen van diegene die het zogezegd niet weet. Hij zei:'kijk vroeger was er niets met ons, we waren zo verliefd op elkaar ma.... Ik onderbrak hem en zei :wassim dat was vroeger, nu is nu. Hij zei :beteken ik dan echt niets meer voor je. Deze vraag bracht  me aan het denken. Ik dacht na wat ik moest zeggen, maar toen ik me herinnerde hoeveel pijn hij me wel niet heeft gedaan. Zei ik: 'nee wassim vroeger misschien wel, maar dit is het leven nu eenmaak mensen veranderen. Er is teveel tussen ons gebeurt dat niet goed te maken valt. Ik heb weken /maanden /jaren  aan je gedacht, maar je realiseer het volgens mij nog steeds niet. Ik stopte met praten want het voelde alsof meneer keel dichtgeknepen werd. Ik kon geen woord meer uitspreken. Ik zag hem naar de grond kijken en zonder iets te zeggen pakte hij sleutels uit zijn zak en hij ging naar buiten. Ik volgde en ik stapte de lange gang uit ik hoorde alleen mijn voetstappen hun echo. Ik voelde een traan naar beneden gaan en ik veegde hem weg. Ik ging naar men kamer en ging direct slapen, met tranen in men ogen..

Soms zijn mensen uit je leven zetten de juiste beslissing.