~Wassim en Nisrin~ ( voltooid )

Pov Nisrin

~~2 weken later~~
Ik ben ondertussen net gearriveerd in België, ik heb alle jongens achtergelaten in Marokko. Behalve wassim wou  zonodig meegaan. In deze weken is mijn toestand alleen maar achteruit gegaan.  ik zie lijkbleek. Elke keer dat ik in de spiegel kijk, barst ik in huilen uit. Ik lijk echt op een monster, mensen zijn bang van me. Het ergste van al is dat kleine kinderen bang van me zijn. Ik hoorde De kinderen in  de straat van de villa elke keer als klangs kom roepen :'daar heb je het monster weer!'

Ik heb me lang proberen sterk te houden maar ik ben nu officieel verwoest. Men nagels zijn er ook helemaal af, ik snap het leven niet. Ik kan nauwelijks bewegen. Doordat ik niks meer eet, ben ik graatmager geworden. Het leven is voor mij een nachtmerrie, ik wacht elke dag totdat men dag komt dat ik sterf. De kanker is nog niet uitgezaaid, dus er is nog hoop. Maar voor mij is het allang gedaan...

Ik zat in het vliegtuig dat net geland was. Ik stond op en stapte met trillende benen het vliegtuig uit, vastgepakt door wassim. Ik ben hem heel dankbaar voor alles wat hij voor me doet. Ik stapte het vliegveld binnen, wassim maakten onze papieren inorde. Toen we klaar waren gingen we naar buiten, ik zag al men familie op me wachten. Ik zag men moeder huilen :'bent wat is er met je gebeurt'? Ik keek haar emotieloos aan, ik kan dit echt niet. Ik zag wassim met men valse. Ik zei:'ik wil naar huis als dat kan'?

Pov Wassim
Ik heb mezelf beloofd om nisrin tot de dood te beschermen. Ik hou oprecht van haar. Nee mij haat het niet om haar uiterlijk, ik hou van haar, zoals ze is. De jongens zouden vandaag de drugsbende gaan aanvallen ik hoop dat het hun gelukt is. Ik wil dat nisrin de men vrouw word ik wil dat ze de moeder van men kinderen word. En ja dat ga ik mogelijk laten lijken..