Dit verhaal gaat over nisrin een doodnormaal meisje. Maar je zult zien dat geluk niet haar beste vriend is. Zal wassim ooit van har houden?
Niks mag gekopieerd worden!! ❗️❗️❗️❗️
Ik werd wakker door de wekker die afging. Het was 7uur in de ochtend. Ik maakte wassim wakker, hij werd wakker. We maakte onszelf klaar voor de dag. Ik deed een T-shirt aan van Marokko met een witte short.wasim had net hetzelfde aan. We ontbeten even snel en we vertrokken toen naar de arme wijk.
Onderweg kreeg ik de tranen al in men ogen als ik de huizen zag, en spelende, magere kinderen die buiten spelen met vuilnis. We kwamen aan en ik stapte uit, ik werd wel eerst heel raar aangekeken. Aangezien er hier een heel groot verschil is tussen arm of rijk. Ik stapte uit. We zagen de vrachtwagen met al de spullen al aankomen. De vrachtwagen stopte en we verzamelde alle mensen in de rij. Ze kregen eerst een ontbijt aangezien de meeste sws niet ontbeten hebben. Ik gaf hun allemaal een croissant, brood en een potje choco. Het mooiste van allemaal was dat alle mensen er zo blij mee waren, alsof dat ik ze goud gaf.
De kinderen, vrouwen en mannen moesten staan per gezin in de rij. Iedereen had gekregen, er kwam een klein jongetje naar ons. Ik vroeg hem in het Frans :'waar zijn je ouders schatje'. Hij begon te huilen ik en wassim keken hem geschrokken aan. Ik stapte achter het kraampje weg en ik pakte hem op. Ik troosten hem eerst. Ik vroeg het nog een keer en hij zei met betraande ogen :'men ouders zijndood ik woon in een weeshuis, maar ik heb een spierziekte en niemand wil me meer adopteren.
Ik moest denken aan mezelf, ik was ooit ook een weeskind. Ik pakte hem op en speelde wat met hem, alle kinderen wouden ineens wel meespelen aangezien ik met hem speelde. Ik vroeg hun :' waarom mag ndu niet meespelen'. Eentje zei:hij is ziek! 'II keek hem geschrokken aan en zei :'elk mens is hetzelfde kijk :vind jij een blanke beter dan jou,'? Hij schudde hevig zen hoofd ik zei:'voila waarom mag ndu dan niet meedoem, jullie zijn hetzelfde soort'. Alle kinderen werden stil en ze begonnen uiteindelijk toch te spelen met ndu. Zen verhaal bleef me knagen..
We gingen nu de kleren uitdelen de meisjes kregen allemaal een roze zak naar leeftijd. De jongens kregen een blauwe zag ook naar leeftijd. Ze waren allemaal zo blij, ik was zo emotioneel. Als je ziet hoe blij ze zijn voor iets wat voor ons 'te weinig' is.
De dag was voorbij en we namen afscheid van iedereen. Ik nam een foto samen met een paar kinderen van het weeshuis.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De rechtse met de witte trui is ndu. Toen ik van iedereen afscheid nam. Kwam ndu naar me hij sprong op me en bedankte me. Ik kon het niet laten om een traantje te laten vallen. Ik zei :'graag gedaan schat.' de vrachtwagen vertrok terug en wij gingen in de taxi terug. Ik zat op de achterbank met wassim. Ik lag tegen hem aan, hij zei :'hoe vind je het'? K zei, :'echt leuk, alleen vind ik het niet normaal erg voor Ndu. Zen verhaal herhaalde maar in men hoofd.
Ik ging slapen met hetverhaaltje afspelen in men hoofd, alsof het een cd was...
