~Wassim en Nisrin~ ( voltooid )

Pov:nisrin

Ik zag lina, haar ogen waren meskina ook helemaal rood. Ze zei :Nisrin ookal liet je ons soms merken dat je het te druk had voor ons, ik blijf altijd van je houden. Het veranderd niks aan het feit dat je men zus bent, ik weet dat wat men vader doet niet oké is. Maar hij heeft wel gelijk dat we je al zo lang niet gezien hebben. Mama vraagt me elke dag over je hoe het gaat? Ik keek haar snikkend aan en zei :lina huh... Je moet huh... Weten... Dat huh ik niet huh... Wist dat het huh..zo erg was huh.. Ja ik begrijp je helemaal maar je hebt na de toestand met wassim jezelf een beetje belazerd hebt. Ik trok haar in een knuffel en ja dit is nu wat ik het meeste gemist heb. Ze nam afscheid van me en ze ging weer terug nar binnen. Het was ondertussen al avond. Ik reed naar huis en elke seconden dat ik besefte dat ik uitgehuwelijkt word, begin ik te huilen. Ik voel me zo slecht ergens schuilt gewoon een schuldgevoel, over wassim.

Ik kwam  thuis aan en ik ging direct rennen naar de douche en ik moest kotsen. Ik begon te huilen terwijl ik nog steeds voor het toilet op de grond zat. "Je hebt je familie zelfs belazerd" . Het zinnetje van lina bleef door men hoofd spoken. Ik was gewoon bang dat wassim terug zou komen. Ik hou nog steeds van hem ookal zie ik hem iet ik praat niet met hem, maar dan nog voel ik die klik nog steeds tussen ons. Ik keek naar mezelf in de spiegel en zag een nisrin die in deze 2jaar diep verstopt zat in me. Ik zie mezelf weer gebroken voor de eerste keer na dat wassim weg was. Ik waste men gezicht en ik ging naar men kamer. Ik ga morgen toch niet werken ik zal veranderen ookal moet ik daarvoor men werklieden opzeggen. Ik snap wel goe men ouders en zusje zich voelen buitengesloten van mijn wereld...

Pov:wassim
We kwamen aan na een rit van meer dan 10uur. We gingen eerst hicham naar zen huis brengen, ik zag dat zen moeder al buiten stond en hard begon te huilen  nadat ze hem zag  in een rolstoel maar ik zag ook dat ze opgelucht was. .men vader bracht hem naar binnen en kwam dan terug naar de auto. We gingen naar ons huis, daar aangekomen zag ik men moeder en ayoub. Ayoub was er niet bij bij de missie hij was naar men vader in Marokko. Men moeder begon me te omhelzen en ze huilde het uit, en ik liet ook wat tranen vallen. Ayoub vertelde me dat mama dacht dat ik dood was. Ik keek haar met tranen aan. Ik heb haar echt gemist. Ze bleef maar huilen doordat ik in een rolstoel zat. Ik zei haar dat het erger kon aflopen en dat Allah me heeft geholpen alhmdlh. Nadat ik wat gegeten had ging ik naar men kamer ayoub helpte me met naar boven gaan. Boven deed ik men pyjama aan en ging ik in men bed. Ik dacht aan nisrin ookal weet k niet waar  ze is of wat ze nu doet ik blijf de klik voelen tussen ons.

K kon maar niet slapen dus ging ik maar wat op fb kijken. Ik zag dat ik duizenden berichten had maar ik zag dat Lina me een berichtje had gestuurd. Ik openden het er stond :
Hallo wassim het is hier met lina de zus van nisrin als je dit ziet zou je me dan terug willen contacteren dankje...
Er spookte duizenden vragen in men hoofd wat heeft Lina van me nodig.? Ik antwoorden met :ja hallo lina ik ben weer terug in België. Sorry voor het late antwoord. Ik zag dat ze het al direct zag alsof dat ze wachten op men berichtje subhanallah...