~Wassim en Nisrin~ ( voltooid )

Pov Nisrin

Ik besefte nu pas wat ik zei, ik keek hem aan en ik was van binnen in paniek. Ik liep weg en ging naar buiten, ik ging zitten op een bank in het parkje naast de zaal. 'Nisrin waarom moet je altijd weggelopen van je problemen of moeilijke vragen'? Hoorde ik iemand me vragen. Ik keek naar achter en zag wassim. Ik keek hem aan in zen mooie ogen en zei :'ik weet het zelf niet, ik ben bang.' hij knikte begrijpend en kwam naast me zitten, hij pakte men handen vast en zei :'laat ons verleden onze toekomst niet verpesten'. Ik herhaalde zen woorden en dacht na. Ik bleef hem maar aankijken. Het mooiste van al was dat hij ook naar mij bleef kijken. Ik zei zacht maar hoorbaar :'ik kan het wel proberen'. Hij keek me met grote ogen aan  :'meen je dit?' zei hij. Ik knikte hij kwam steeds dichter maar ik hield hem tegen. 'dat nog niet'. Hij leek begrijpend maar ook teleurgesteld. Ik gaf hem dan toch maar een kusje op zen wang. Hij kreeg ineens een glimlach van hier tot in Tokio.

~~Ik hoop maar dat ik hier geen spijt van krijg~~

Het was al laat en ik wou liever naar huis, we stapten wassim zen auto in. Ik zei:'men auto staat nog op de parking van het werk'. Hij keek me aan en zei :'laat dat ik breng je desnoods morgen wel naar je werk'. Ik glimlachen naar hem en we praten nog wat over ditjes en datjes.

Aangekomen bij het huis van sanae zei ik gedag tegen wassim. Hij bleef nog even wachten voor als ze niet open deed. Ik ging aanbellen, maar er was geen beweging in het huis. Ik klopte wel duizend keer en bellen deed ik ook wel duizend keer. Maar niks geen kleine beweging aanwezig. Ik keek geïrriteerd naar het huis, ik pakte men gsm en belde zowel rida als sanae. Maar nee  niks ze deden gewoon niet open. Wassim was ondertussen uitgestapt en zei :'kom maar mee naar men huis want ze zijn sws al aan het slapen'. Ik keek hem twijfelend aan. Hij zei :'er gaat niks gebeuren hoor, ik heb een logeerkamer.' ik stemde toch in en ging mee.

We kwam aan bij een groot huis, ik was dit al gewoon van wassim dat hij zoveel geld had. Ik volgde wassim maar binnen, en vanbinnen zag het er nog mooier uit dan vanbuiten. Ik ging naar boven en wassim volgde me, hij gaf me een T-shirt van hem. Ik deed die aan en wassim liet me de logeerkamer zien. Ik ging naar binnen en het was zo mooi. K bedankte hem en ik ging slapen dromend over wassim.

HET IS EINDELIJK GEBEURD SCHATJES ZE ZIJN SAMEN, Maar de vraag is blijft dat zo??