~Wassim en Nisrin~ ( voltooid )

Pov Wassim

We wachten buiten, nog geen 20 minuten later kwam de dokter naar buiten. Ik stond op en keek hem hoopvol aan. Hij zei :'ze is er niet zo goed aan toe, maar ik beloof je dat als ze de nodige medicatie krijgt ze zeker zou genezen. We hebben haar wat medicatie gegeven waardoor ze nu wakker is'. Ik vroeg :'mag ik haar zien'.hij knikte en zei :'ja maar wel maximum 2personen. Ik ging naar binnen samen met marwan. Ik zag nisrin droog voor zich uit kijken. Ze toonden geen emoties. Ik ging naar binnen en ze keek ons kort aan. Toen ze zag dat wij het maar waren keek ze weer terug voor zich uit.
Er brak een stilte, ik zag dat marwan teken deed dat we beter weg konden gaan. Maar dat ik wel het laatste wat ik wil doen.

Pov Nisrin
Ik was eindelijk wat wakker na al die dagen te slapen. Ik voelde me alsof ik voor niets goed was. Ik voelde me een last voor de medemens. Ik hoorde de deur open gaan en zag wassim en marwan. Ik keek hun even aan en keek toen weer terug naar de witte muur. Er sont stond een stilte, ik zag dat marwa wat tegen wassim zei. Maar ik gaf ze geen aandacht. De dokters zeiden tegen mij :'het komt wel goed nog even en je bent de oude'. Mar weet je wel hoe beu ik die woorden ben :'het komt wel goed'. Ik ben het beu dat ik nooit de waarheid krijg te horen. Maar inass daarvan altijd een gerustelling. Ik wil gewoon terug naar men familie. Ik weet dat ik niet lang meer te leven zal hebben en als er wel iets is dat ik dan wil doen is die dagen met men familie spenden. Ik wil gewoon een normaal leven leiden zei ik. Niet wetens dat ik dat allemaal zonet luidop heb gezegd.

Ik zag marwan en wassim me geschrokken aankijken. Ik voelde dat men wangen nat waren, ik huilde. Ik huilde alle emoties uit .

Waarom begrijpt niemand me?!