~Wassim en Nisrin~ ( voltooid )

pov nisrin

Ik was gehockeert na het horen van de dokter dat mijn kind lijd aan de ziekte down . Ik wist niet hoe ik juist moet reageren , ik toverede ZOMAAR een glimlach op mijn gezicht . Ik zag de dokter me raar aankijken . Je vraagt je nu zeker af waarom ik glimlach , maar ik zie dit liever als iets moois dan dat ik zit te treuren voor mijn kind . Ik zag Soukaina me ook raar aankijken . Ik vond het meer iets moois dan een straf . Ten slotte ik vind mensen met het down syndroom echt heel schattig .

Nadat ik terug buiten was van het ziekenhuis na al die rare blikken van Souaina en de dokter . De glimlach van vanderjuist staat nog steeds als geschreven op mijn lippen . Soukaine zetten haar arm op mijn schouder en zei :" je hoeft niet te doen alsof het je niks kan schelen , ik weet heus wel dat het pij doet ". Ik keek haar lachend aan en zei :" nee hoor , het geeft me juist alleen maar meer het gevoel dat ik niet kan wachten totdat de baby er is ". Soukaina zei: " Vind je het dan niet er dat je zegmaar een kin met een soort handicap hebt ".?Ik schudden men hoofd en zei :" Nee waarom zou ik treuren , ik vind dit juist een mooi geschenk van Allah swt . Soukaina begreep het duidelijk nog niet . Ik zei haar :"kijk zie het van de positieve kant , dat ik tenminste een kind kan krijgen want hoeveel mensen zijn der wel niet die dromen van een kind . En tot  daar aan toe ik vind dat iedereen gelijk is . Daarom weet ik dat dit me nog wel is een wijze les kan worden , ik zeg je Allah swt kiest altijd de juiste uit ." na deze woorden zei ze : " wauw! Dat jij dit van een positieve kant ziet zegt al meer als genoeg.

We kwamen thuis aan en ik zag dat wassim zen auto voor de deur zat . Ik kon niet wachten om hem weer te zien . Ik gaf even aan Soukaina aan dat men ma thuis is . Ik liep naar binnen en zag hem zitten op de bank , ik zag hem raar naar Soukaina kijken . Ik zei :"Soukaina dit is wassim , wasssim dit is Soukaina . Het viel erg op dat wassim zijn ketting weer aanhad wat me nog nieuwsgieriger maakten . Ze gaven elkaar een hand en ik knuffelde wassim . Ik zag dat Soukaina het begreep en ze ging naar boven . Ik ging op de bank zitten en ik zei :"Ik moet je zoveel vertellen ." Hij gaf me een kus en keek me afwacchtend aan . "Ik ben net langs de chinocoloog  gegaan en daar heb ik zojuist te horen gekregen dat ons kin het syndroom van down heeft ". Hij keek me geschrokken aan , maar hij zei ;" Zolang  het maar een kind is toch ?" Ik was zo blij dat hij het ook positief zag . Ik vertelde he nog alles over Soukaina en van hem mocht ze ook blijven . Wat heb ik toch een lieve man mashallah ! ....

Nog snel een deeltje kunnen schrijven voor jullie !