~Wassim en Nisrin~ ( voltooid )

pov Nisrin

Ik stond op en zag dat de plek naast me leeg was en zuchte hard , ik wist dat hij weer naar het werk is gegaan maar dan deze keer wel gewoon naar zijn hotel in belgie  . Vandaag voelde ik me niet zo goed , ik begin steeds meer en meer last te krijgen van mijn zwangerschap. Ik stond van men bed op en ik ging direct een lage warme douche nemen . Toen ik uit de douche kwam zag ik Soukaina al in de woonkamer zitten . Ik zie haar deze dagen wel vaak gewoon staren naar haar gsm . ik weet ook wel dat er iets is , ik ben niet dom . Ik weet ook wel dat ze eenzaam is ookal heeft ze mij , maar dat is niet hetzelfde . Ik besloot vandaag haar vriendinnen te bellen aangezien ze dan toch wel steun van hun kan krijgen . Ik belde insaff op .ze nam op , maar ze hadden geen tijd om te komen , wat ik best wel raar  vond . Ik besloot daarom om niks aan Soukaina te vertellen en haar wat meer te vragen over haar ouders . We waren  aan de ojntbijttafel en ik vroeg haar :" alles goed "? Ze knikte en zei :"alhamdoulilah". Ik knikte en zei:" Wat is je plan nu je ouders je buiten hebben gezet "? Ze zei : Ik weet niet waarschijnlijk gewoon  een huis kopen en dan trouwen enzo ... " Ik zei :"Maar je bent nog minder jarig "? " Ja ik weet het maar ik snap ook wel dat ik hier niet altijd kan blijven" en ze ging met tranen in haar ogen naar boven . Ik volgde haar en zei:" Ik wil niet zeggen dat je niet mag bijven maar het is toch beter als je het gaat goedmaken".

Misschien was het toch niet goed om met haar gepraat te hebben , want na het gesprek stond ze erop om weg te gaan . Ik ging naar boven en hoorde haar door haar tranen lachen aan de telefoon , ik kon niet horen wie het was maar ze was duidelijk blij om met die persoon te praten . Ze  kwam naar beneden en we vertrokken naar haar huis . Onderweg vroeg ik haar :" Wie was dat aan de telefoon". Ze zuchten en zei: " Moussa men vriendje , kijk voor je wat gaat zeggen . Als we wat ouder waren was ik zeker naar hem gegaan . Hij vertelde me om samen weg te lopen , maar dat kon ik niemand aandoen . ik  keek har met opgetrokken wenkbrauwen aan en zei :" leuk maar vergeet nooit hoe je moeder zich zou voelen nu je weg bent ..

We kwamen aan bij haar huis en ik en Soukaina waren allebei zo bang , ik belde aan terwijl Soukaina haar koffer pakte . Er kwam een vrouw van 50 naar buiten . Ze keek me zonder emotie aan ,toen ze Soukaina zag. Begon ze te huilen en te roepen.

Na veel gebabbelt te hebben met haar moeder , was het eindelijk goed tussen hun .Ik was echt blij , ik werd 2231354867867keer bedankt .waarop  ik antwoorden dat het niets was . Na alles ging ik maar eens naar huis . Ik ging thuis met een gooed gevoel slapen .