The Bad Boy's Lady

01

Im just an ordinary person, nothing is special about me.

I have dreams just like other people.

My father died when I was still a kid, hindi ko talaga gaano maalala yung nangyare sakanya dahil wala akong masyadong maalala about sa childhood ko, and that makes my life feel so empty.

It feels like nawala yung isang piece ng puzzle na bumubuo sa pagkatao ko.
Namatay yung papa ko dahil sa sakit ng puso at isang malaking pagsubok yun para samin ni mama.

Buong buhay ko si mama lang ang naging kakampi ko sa lahat. Siya lang rin ang nakikinig saken sa mga problema ko. Siya na rin yung tumayo bilang papa ko. Never siyang nagkulang.

"Mayumi!" Tawag sakin ni mama.

Our life was way better before, Im not complaining tho

"Anak, someone's offering a scholarship sa school na gusto mong pasukan." Bungad niya sakin nung nakalapit na ako sakanya.

Naexcite ako sa balita ng mama ko.

My dream school is one of the best schools kaya the only way I can study here is through scholarship, hindi naman kase sapat yung kinikita ni mama para sa tuition neto.

"Apply ka kaya, nak." She added.

"Sigi ma, papasa ako ng form mamaya." Nakangiti kong sabi.

After that, pumasok na ako sa kwarto ko at binuksan yung website nila.

There are 5 schools na nagooffer ng scholarship, at isa na doon ang dream school ko.

Agad kong finill up ang form at sinend ito through email.

I felt every excited! Gustong gusto kong makapasok sa school na yon.

Dahil sa excitement ay dinial ko ang number ng pinsan ko. Gael.

He's studying at the school I want to study in.

[Yes?] Bungad niya sa telepono.

[Pray for me.] Kinakabahan kong sabi.

[Huh, bakit? May nangyare ba sayo?] Nagtataka pa siya.

[Nagapply ako sa scholarship ng school na pinapasukan mo.]

Matagal pa kameng nag-usap. I asked him na kwentuhan ako tungkol sa school nila, and he did.

[Most students are spoiled kay iba tingin nila sa mas mababa sakanila.] Pagkwekwento niya.

Yes, marami akong naririnig na kwento na pambubully sa school na yun, specially pag may nakilala silang hindi naman kapareho sakanila. They will bully that student hanggang sa aalis na ito sa school. That's why rin most students are wearing their masks to hide their true identity.

I dont know, those kids are just so spoiled kaya ganyan sila.

But, they cant stop me.

[But, dont worry, you'll surely fit in. Iiwasan mo lang yung mga bullies and youre good.] Dagdag pa niya.

Pagkatapos naming mag-usap ay napagdesisyunan ko nang matulog dahil medyo masama rin yung pakiramdam ko.

Nagising nalang ako sa tunog ng alarm clock.

Nag-aalarm talaga ako palagi kahit na bakasyon pa, maagang umaalis ng bahay si mama kaya dapat mas maaga akong magising sakanya, gusto ko kase palagi ko siyang pinaglulutuan ng breakfast para naman maibabalik ko sakanya ang mga sakripisyo niya para sakin.

After cooking ay inayos ko na yung mga plato sa lamesa at hinintay na makababa si mama.

Di kalaunan ay bumaba na rin si mama, nakabihis na siya sa kanyang uniporme.

Nung nakita niya yung pagkain sa lamesa ay hindi niya napigilang mamangha.

I can say that, Im a good cook. Im planning to become a chef and open my own restaurant in the future.

"Magandang umaga, upo po kayo." Bati ko at inalalayan ko siya patungo sa upuan.

She sat down at hinalikan ako sa pisngi.

"Anak naman, hindi ba't sinabi ko na sayo na wag ka nang mag-abala tuwing umaga?" Sabi niya habang naglalagay ng kanin sa kanyang pinggan.

Ngumiti ako sakanya at nilagyan ng ulam yung plato niya.

"Okay lang ako ma, nakasanayan ko na rin."

Pagkatapos naming kumain ay kinailangan ng umalis ni mama.

I feel so bad, dahil palagi siyang ganito kaagang umalis ng bahay tapos masyado naman siyang ginagabi ng uwi.

Gusto ko na talagang makagraduate para naman makatulong na ako kay mama, I want to give her a comfortable life more than anything else.

Pagkatapos kong maghugas ng pinggan ay pumasok na ako sa cr para makapagligo na.

Kailangan ko pa rin kaseng pumunta ng grocery, mas prefer kong maggrocery ng umaga kesa hapon dahil mas kaunti ang tao.

After getting ready ay umalis na ako ng bahay, naghintay rin ako ng jeep sa kanto.

"Thank you." Sabi ko sa cashier at kinuha ko na yung mga plastic ng mga pinambili ko.

Konti lang ito, mga kailangan lang talaga tulad ng gulay, mga de lata, tapos bigas, tsaka iba pa.

Nung umuwi na ako ay nagluto na ako ng dinner para sakin, hindi naman dito kumakain si mama dahil sa trabaho na siya kumakain. Ewan ko ba kay mama, hindi napapagod.

Nagtratrabaho kase siya sa cafe na open for 24 hours kaya she has to leave early dahil sa shift niya and go home early na rin.

After cooking ay kumain na ako. Hinugasan ko na yung mga pinagkainan ko at dumeretso na sa kwarto para makapaghinga.

Bago ako humiga sa kama ko ay kinuha ko muna yung laptop ko upang macheck ko kung may reply na ba sa sinend kong form.

"Oh my God!" Napasigaw ako dahil sa excitement.

Kinuha ko yung phone ko at agad na pinicturan ito at sinend kay Gael.

Nagvibrate ang phone ko kaya agad ko namang binasa ang reply ni Gael.

From: Gael

Ace the interview. You can do it!

Agad kong sinara ang laptop at himiga na sa kama ko.

Kailangan kong magising ng maaga dahil maaga ang call time ng mga nag-apply sa scholarhip.

Before closing my eyes, nagdasal muna ako.

I prayed na sana I will get accepted.

I cant let go of this opportunity.

______________________________

S <3