Een dunne lijn

12

EEN DUNNE LIJN
HOOFDSTUK 12

Jade Hamilton

Ik word wakker, om heel eerlijk te zijn heb ik nog geen idee waar ik ben dus kijk ik om me heen. De deur gaat open en Caine verschijnt met een dienblad vol eten. Dat was ik alweer vergeten, ik ben hier blijven slapen. Ik pak mijn telefoon en zie meerdere telefoontjes van mijn ouders en broer. Ik ben vergeten om te vermelden dat ik ergens anders ben. Shit. 

'Ik heb ontbijt gemaakt.' Vertelt hij. 'Oké, ik heb het alleen op een dienblad gezet.' Geeft hij na enkele secondes toe. 

'Wie heeft het gemaakt dan? Het ruikt vers.' Grinnik ik. Ondanks het lieve gebaar van ontbijt, kan ik het echt niet door mijn keel krijgen. Dit is weer te veel om naar binnen te werken en dan kom ik weer aan.

'Mijn moeder.' Ik schud lachend mijn hoofd. Hij komt naast me op bed zitten. 'Zou je me alsjeblieft gerust willen stellen door op z'n minst één broodje te eten?' Ik zucht en kijk naar de broodjes. Mijn hand reikt voorzichtig naar een van de broodjes waar ik langzaam vanaf begin te eten. Mijn telefoon gaat over en alweer belt mijn moeder.

'Geef me een momentje.' Ik stap uit bed en er ontstaat kippenvel op mijn huid, door de plotselinge kou. Met kleine stappen loop ik de kamer uit en neem ik de telefoon op.

'Jade? Jade? Gaat alles goed? Waar ben je?' Hoor ik mijn moeder ongerust door de telefoon vragen.

'Alles gaat goed, sorry dat ik niets liet horen. Ik was het helemaal vergeten.' Het is geen leugen dat ik het vergeten was, hoe cheesy het ook gaat klinken, Caine liet me het vergeten.

'Waar ben je? Kom je straks naar huis?' Voor een seconde twijfel ik om wel te gaan zeggen waar ik was. Het is het beste om niet te zeggen waar ik ben, mijn moeder mag Caine helemaal niet. Vooral niet na wat hij veroorzaakt heeft, nou eigenlijk om wat ik heb gedaan omdat ik niet sterk genoeg was.

'Ik ben bij Tess en Luc. Na school ging ik naar hun toe en hun ouders vroegen me of ik kon blijven logeren. Ik kon kleren van Teresa lenen.'

'Zolang je maar veilig bent. Als je het naar je zin hebt mag je wel blijven. Geef je wel een seintje wanneer je naar huis komt?'

'Komt goed, ik zie je straks.'

'Tot straks lieverd.' Ik draai me om en zie Caine leunend tegen de deurwand. Hij heeft een speelse grijns op zijn gezicht. Zijn armen slaat hij over elkaar en ik zou liegen als ik zeg dat dit er niet aantrekkelijk uitziet.

'Dus.. Bij Tess en Luc? Kleren van Tess? Waarom lieg je?'

'Denk je werkelijk waar dat het zo verstandig is om mijn moeder te vertellen dat ik bij jou ben? Na alles wat ik over jou heb gezegd en na de laatste keer dat je haar hebt gezien? Ik ook niet, gebruik die twee hersencellen van je alsjeblieft een keer.' Zijn blik verandert meteen en hij knikt. We lopen de kamer weer binnen en ik eet verder aan het broodje waar ik aan begonnen was. Caine opent zijn kast en mijn mond valt open van verbazing. Wat moet een gemiddelde jongen met zoveel kleren? Zelfs een warenhuis heeft minder kleren. 

'Hier.' Hij loopt naar me toe en legt een vest om mijn schouders. Wanneer hij dat gedaan heeft kijk ik hem verward aan. Hij beantwoordt mijn blik met zijn vinger die over de huid van mijn arm gaat. Er is overduidelijk kippenvel te zien.

'Dank je.' 

'Je mag ook douchen als je wilt? Dan kan je de kleren van m'n zus pakken.' Ik schud mijn hoofd op zijn aanbod. Hij knikt en komt naast me op het bed zitten. Hij beweegt een aantal keer waardoor ik hem aankijk. Uiteindelijk heeft hij een afstandsbediening in zijn hand. Hij zet de tv aan en legt het dienblad weg. Hij schuift wat dichter naar me toe en slaat zijn arm om me heen. Ik kruip een beetje tegen hem op en voel zijn lichaamswarmte. Dat is tevens de enige reden, ik heb het gewoon koud. Ik voel mijn maag rommelen, door dat ene broodje heb ik meer honger gekregen.