Een dunne lijn

6

EEN DUNNE LIJN
HOOFDSTUK 6

Jade Hamilton

Vastgenageld op de grond, Caine's armen naast mijn lichaam. Meerdere mensen staan om ons heen en ik kan nergens heen. Ik kwam binnen en deed mijn boeken in mijn kluisje tot ik opeens werd meegetrokken en tegen de muur werd aangeduwd en nu staan we hier. Mijn rug kan dit echt niet meer verdragen. Het is een wonder dat ik nog niet in een rolstoel zit met deze martelingen. 

'Wat wil je toch?' Zucht ik. Ik kan maar beter met hem meespelen in plaats van continu tegenstribbelen. Het kost me te veel energie en ik ben niet meer bereid om hem die energie te geven. Ik ben op. 

'Ik wil dat jij me niet zo behandeld. Je kent me niet eens.' Sist hij. Mijn mond valt bijna open van verbazing. Ik ken hem niet?

'Pardon?' Een schampere lach verlaat mijn mond. 'Jij bent degene die mij niet kent. Je haat me en ik weet niet waarom. Geef me één goede reden.'

'Ik haat je persoonlijkheid en uiterlijk.' Het is even stil. 'Eigenlijk ben ik best gul,' hij haalt zijn handen van de muur weg. 'Ik heb je zelfs twee redenen gegeven en je vroeg om één.' Mijn nagels staan inmiddels gegraveerd op de binnenkant van mijn hand. Het weerhoudt me om tranen te laten ontsnappen of momenteel een opmerking te gaan maken. 'Ja, en nu ben je weer stil.' Hij zet weer een stap naar me toe. 'Als je weg zou zijn zou niemand het merken, zo stil ben je.' Er rolt een traan uit mijn ooghoek, maar mijn lichaam is verdoofd. Ik kan niets bewegen. 'Doet dat pijn? Weten dat niemand om je geeft?' Er speelt een grijns rondom zijn lippen. De bel gaat en ik ren weg. Mijn lichaam luistert weer naar de signalen die mijn hersenen afgeven. Mijn gedachtes gaan weer in zijn werking en ik hoor meerdere stemmen in mijn hoofd. Ik grijp naar mijn hoofd en adem diep in en uit.

De tweede bel volgt en ik sta hier nog steeds, hopend dat het weggaat. Ik zucht en pak mijn sleutels waarna ik naar mijn kluisje loop. Ik doe mijn tas erin en loop door naar de administratie.

'Ik ben mijn pen vergeten, mag ik er een lenen?'

'In ruil voor..?' Ik houd mijn sleutels omhoog en ze knikt. Het is een soort ruilmiddel, zodat ze weten dat ze het terug krijgen. Misschien als ik dood ga vinden ze nog iets leuks in m'n kluisje. Als ik uit de administratie kom, loop ik naar buiten. Ik ben toch te laat voor mijn les en zoals Caine al zei; niemand geeft om me.

Inmiddels ben ik aangekomen bij de plek waar ik wilde zijn. Mijn ogen volgen de golven van het water en de op botsende geluiden van de kleine golven die tegen de zijkanten aanslaan. Ik stap over de leuning van de brug en zucht diep. Ik heb de strijd verloren, zij winnen. Hopelijk zijn ze trots op hunzelf. Ik laat mezelf vallen, mijn handen hebben de railing losgelaten. Voor nu ga ik naar een zorgelozer leven. Naar een andere wereld. Naar een plek waar mensen mij wel zullen accepteren. Een plek waarvan niemand kan uitleggen wat het is. Ze zeggen dat het een betere plek is. Hopelijk is het ook een plek met betere mensen. Mijn lichaam valt hard tegen het water aan waardoor er een pijn in mijn lichaam giert. Mijn ogen sluiten en ik adem het water diep in.  

Nu is het klaar. Alles is klaar, voor altijd. 

Lucius Castle

Het is inmiddels drie dagen geleden. Drie dagen geleden dat ik Jade voor het laatst gezien heb. Ze zei dat ze naar huis ging, maar sindsdien is ze niet meer naar school gekomen. Ze reageert niet op mijn berichten, maar ze komen wel aan. De bel gaat en ik ga op mijn vaste plek zitten. Aan het eind van dit jaar moet ons werkstuk af zijn, de docente zei dat er dit jaar misschien nog iets zou gaan gebeuren. Als het niet ingeleverd is voordat dit schooljaar geëindigd is, krijg je ook meteen een één. Het is ook wel bijzonder als je een jaar krijgt voor een werkstuk en het dan nog niet af is. 

Mijn beent tikt op de grond en ik kijk naar de lege plek naast me. Waar is Jade? De deur gaat open en mijn hoop begint te groeien. Mijn hoop vliegt weg als ik zie dat de docente is. Ze neemt een slok van haar koffie en doet haar computer aan. Als alles aangesloten is, gaat ze voor de klas staan.

'Vandaag gaan we een krantenartikel schrijven. In jullie boek op bladzijde 102 staat hoe jullie het moeten kijken. Jullie krijgen vijf minuten om het door te lezen.' Iedereen pakt z'n boeken erbij, maar ik kan me niet concentreren.

Ik wil weten hoe het met Jade gaat. Ik wil weten wat ze aan het doen is. Ik wil weten waarom ze het nodig vindt om mij te negeren.

Ondertussen deelt de docente blaadjes uit en probeer ik me toch nog te concentreren op wat er gedaan moet worden. Een artikel schrijven is niet moeilijk. Ik heb het op mijn vorige school vaak gedaan. Ik was een van de hoofdschrijvers voor de schoolkrant. Alleen moesten Tess en ik van school over worden geplaatst. In het begin van het jaar werd de school opeens gesloten en niet veel later werd het ook gesloopt. We zijn lang bezig geweest met het zoeken van een nieuwe school en zo zijn we hieruit gekomen.

'Jullie gaan zo dadelijk een artikel schrijven over dit filmpje. Ik heb jullie dit filmpje ook allemaal toegestuurd, maar ik wil het eerst gezamenlijk bekijken. Jullie mogen er ook een fictie van schrijven, maar het moet hierop gebaseerd zijn.' Ze start de video op en ik kijk aandacht naar het beeld. 

"Afgelopen dinsdag is er een lichaam in het water gevonden. Politie is nog aan het onderzoeken wie het is. De oorzaak is nog niet bekend. Het was een prachtige dag, het zou kunnen zijn dat ze is gaan zwemmen, maar is verdronken. Ook kan het zo zijn dat ze gevallen is. Dat kan betekenen dat het zelfmoord was, of dat ze misschien geduwd werd. Momenteel ligt ze met een kritieke toestand in het ziekenhuis. We wachten totdat ze bijkomt, maar dat kan nog lang duren. Tegemoet lopers hebben haar in het water gezien en zijn haar meteen gaan helpen. Ze had geen spullen bij zich, enkel een pen. Als u tips heeft zijn ze altijd welkom."

Mijn adem stokt in m'n keel. Het zou bijna onmogelijk zijn dat dat Jade is. Dat zou ze nooit doen. Voor alsnog gaat mijn hartslag steeds sneller. Ik pak mijn pen en begin te schrijven aan het artikel. Met weinig informatie kan je niet goed een artikel schrijven. Gelukkig is het nu niet gebonden aan een bepaald aantal woorden.

Waarschijnlijk ligt Jade gewoon thuis en blijft ze van haar telefoon af. Caine heeft ook haar nummer omdat we in dezelfde klas zitten en misschien stuurt hij haar wel allerlei dingen. Misschien zijn de dingen die hij stuurt wel erger dan de dingen die hij zegt. Hij zou een keer door moeten hebben wat woorden wel niet kunnen doen met een ander.

(Bedankt voor al jullie lieve reacties! Jullie zijn oprecht de beste. Wat vinden jullie trouwens van dit hoofdstuk?

Daarnaast wil ik even zeggen, mochten jullie het moeilijk hebben met mentale gezondheid, wees alsjeblieft niet bang om dit tegen anderen te zeggen. Dit wordt meer gewaardeerd dan wat dan ook. Er zijn altijd oplossingen en er is altijd een uitweg, zorg er alsjeblieft voor dat je met iemand kan praten. Er is altijd iemand en anders staan mijn dm's altijd open. Ik reageer altijd en ik luister altijd. Ik vond dit even belangrijk om te vermelden bij dit hoofdstuk.)