Een dunne lijn

18

EEN DUNNE LIJN
HOOFDSTUK 18

Jade Hamilton

Het is maandag. Vandaag gaat alles anders worden, net als de rest van de week. Caine gaat nu in mijn schoenen staan. Hij verwacht dan ook dat ik hem niet voor schut ga zetten, maar dit verdient hij. Voor wat hij mij aangedaan heeft, de afgelopen jaren. Ik loop het lokaal in en zie Luc zitten. Hij en Tess weten van mijn plan. Caine heeft hen vanmorgen dan ook gezegd dat hij gevoelens voor me heeft. Layla loopt het lokaal ook binnen en grijnst.

'Je bent dikker geworden.' Vertelt ze me. Ik weet dat het zo is. Ik heb er goede en gezonde vetten bij gekregen en dat is wat ik nodig had. Caine komt het lokaal binnen en komt naast me zitten. Ik verplaats mijn tas en ga naast Luc zitten. Caine kijkt me verward aan. Hij mag dan wel gevoelens voor me hebben, maar ik heb er nog steeds geen voor hem. Hij komt voor ons zitten en kijkt me aan.

'Waar was dat goed voor?'

'Alles. Je stinkt vandaag, kan je wat deo opdoen?' Hij fronst.

'Wat is dit, Jade?' Vraagt hij, verward over mijn gedrag.

'Een bedervende geur voor mijn neus.' Hij rolt met zijn ogen en kijkt me serieus aan. 'Je kan wel zo gaan doen, maar ik zal je nooit leuk vinden. Het was een weddenschap en nu is het afgelopen.'

'Maar ik dacht-'

'Denken is niet een van de sterkste punten. Dus stop ermee.' Hij draait zich om en ik kijk even uit het raam. Het voelt helemaal niet goed, maar ik ga mijn plan uitwerken. De les is al gauw voorbij. Caine pakt mijn arm en kijkt me aan.

'Wat is dit alles? We hadden iets leuks en ik dacht dat we op z'n minste vrienden waren.'

'Vrienden? Met jou? Droom verder.' Ik haal mijn arm los uit zijn greep en loop weg.

'Jade!' Hij schreeuwt mijn naam zo hard dat elk persoon om ons heen stil is. Ik draai me om en kijk hem aan. Dit gaat gewoon oprecht een zware week worden. 'Niemand kan zo goed acteren. Niemand, dus wat the fuck ben je aan het doen nu?'

'Ik doe niets. Een weddenschap is een weddenschap, verder niets. Accepteer het en leef je leven.' Ik loop weg en ga naar Teresa toe. Ze kijkt me even aan. 'Ik kan het niet.' Fluister ik zachtjes.

'Jawel. Dus je gaat het ook volhouden. Hij moet je geloven.' Ik knik en zie in mijn ooghoek Caine aanlopen.

'Jullie weten zeker ook wat haar plannetje is? Jullie kunnen het beter nu zeggen.'

'Ze heeft helemaal geen plan? Ze wilt gewoon niets van je.' Antwoordt Tess. Hij kijkt naar Luc die zijn schouders ophaalt. Caine loopt boos weg. De bel gaat weer en ik loop samen met Luc naar het volgende lokaal. Caine kijkt me even aan en hij lijkt gebroken, net wat ik wilde.

'Dus, hoe zit het met jullie werkstukken? Het moet over een aantal maanden af zijn. Wie van jullie is er nog niet begonnen?' Caine steekt zijn hand op.

'Jouw leven is ook niet zo interessant dus daar zou je niets over kunnen schrijven.' Zeg ik terwijl ik hem aankijk. Deze opmerking mocht hij terugkrijgen vanaf dag één. 

'Dus jullie zijn uit elkaar?' Vraagt Layla.

'Niemand sprak met jou en niemand wilt dat.' Ze kijkt me verontwaardigd aan. Caine staat op en loopt het lokaal uit. Layla kijkt me even aan en kijkt vervolgens weer weg.

'Ik ben benieuwd hoe jouw werkstuk uitpakt.' Vertelt Luc. Ik knik. We volgen de rest van de les en ik tel bijna af tot de pauze. Ik heb ontzettend veel honger. Zodra de bel daadwerkelijk luid, ga ik met Luc naar de kantine om aan onze vaste tafel te zitten. Caine komt naar me toe.

'Alles wat je zegt meen je niet. Niet na wat we samen gedaan hebben. Niet na wat we samen beleefd hebben.' 

'Volgens mij vertelde jij me nog dat ik niet goed genoeg was. Dus praat alsjeblieft niet met me en ga weg.' Hij kijkt me boos aan.

'Je weet hoe erg dat me spijt. Volgens mij zit er meer in je hoofd dat je nu wilt vertellen, dus vertel het nu.'

'Je bent niets waard.' Sis ik terwijl ik een andere kant op kijk. Hij duwt me tegen de muur aan. Zijn we serieus weer hier belandt? 

'Kijk me aan en zeg het opnieuw.' Beveelt hij me. Dominante Caine is teruggekomen.

'Je bent niets waard.' Er vallen korte pauzes tussen elk woord en bij elke pauze zie ik hem steeds meer breken. Hij laat me los en knikt.

'Oké.' Mompelt hij zacht. Er rolt een eenzame traan over zijn wang die hij ruw wegveegt. Er staan meerdere mensen om ons heen. 'Je kan zo doen maar ik blijf van je houden.'

'En ik zal nooit van jou houden.' Ik loop stug weg en zie Tess staan. 'Ik heb hem laten huilen.' Fluister ik. 'Dit kan ik niet eens een dag, moet je nagaan twee weken.'

'Dan maken we er een week van en in het weekend ga je het hem uitleggen.' Ik knik en pak een flesje water uit mijn tas. 'Nog vier dagen.' Mompel ik. Ik loop naar mijn fiets en fiets naar huis. Onderweg zie ik de moeder van Caine lopen. Ze glimlacht, maar het verschijnt al snel.

'Hey meisje, wat is er?' Ik stap van mijn fiets af en ik voel de tranen branden.

'Het is een lang verhaal.'

'Is het uit tussen jou en Caine?'

'Soort van, maar ik moet nog iets met hem bespreken.'

'Je mag altijd langskomen.' Glimlacht ze.

'Waarschijnlijk zal u me zaterdag zien.' Ze knikt en loopt weer verder en ik stap weer op de fiets. Richting huis. Ik moet het iemand kwijt ongeacht hoe diegene zal reageren en ik heb dat persoon al gevonden. Louis. Louis moet het weten. Thuis aangekomen loop ik meteen door naar Louis' kamer. Hij ligt op zijn bed.

'Ik moet met je praten.' Hij knikt en kijkt me aan. 'En laat me alsjeblieft uitpraten.' Hij knikt. 'Caine en ik zijn nooit samen geweest. We hadden een weddenschap en wie het eerste gevoelens voor de ander kreeg mocht diegene voor schut zetten voor school. Ik heb de weddenschap gewonnen en ik wil hem niet voor schut zetten. Ik wil dat hij zich voelt hoe ik me de afgelopen jaren gevoeld heb. Dat doe ik een week lang en zaterdag ga ik bij hem langs om te kijken hoe hij zich voelt.'

'Je bent zó dom, Jade.' Ik kijk hem aan. 'Hij is verliefd op je, alle woorden die je uitspreekt zullen twee keer zo hard aankomen. We hadden nog een gesprek en hij vertelde dat hij goed voor je zou zorgen. Hij zei dat jij bij hem in slaap viel. Misschien heeft hij wel verloren, maar jij verliest momenteel je verstand. Vergeet het verleden, dit gaat namelijk alleen maar tot verkeerde dingen leiden.'

'Ik wil dat hij zich voelt hoe ik me voelde.'

'Wat nou als hij ook net zo ver gaat als jij ging en het bij hem fout afloopt?'

'Alsof dat binnen een week gebeurd.'

'Niets is onmogelijk.' Vertelt hij me.

(Ik denk dat ik een kleine Q&A ga houden, dus laat wat vragen achter! En het mag naar de personages en naar mij toe 😛)