Een dunne lijn

16

EEN DUNNE LIJN
HOOFDSTUK 16

Jade Hamilton

Voorzichtig open ik mijn ogen. Ik lig in Caine's bed en Caine zelf is er niet. De geur van zijn dekbed is precies zijn parfum. Alleen daarom zou ik al niet uit dit bed willen stappen, vooralsnog doe ik het. Ik stap uit het bed en probeer de weg naar beneden te zoeken. Na een kleine tien minuten, vol stress, verkeerde keuzes en het zoeken van het juiste pad, ben ik toch eindelijk beneden. Caine zit op de bank met zijn ouders. Het ziet er schattig uit. Wanneer hij me opmerkt, wenkt hij dat ik moet komen. Hij trekt mij op zijn schoot en slaat zijn armen om me heen.

'Ik wilde je niet wakker maken. Het verbaasde me dat je nog steeds sliep toen ik je in bed gestopt had.' Ik glimlach klein en kijk naar de tv voor ons. Een actiefilm. Ik heb daadwerkelijk een powernap van een paar uur genomen. Het voelde nog goed ook. 

'Ik dacht er eigenlijk aan om pizza te bestellen.' Vertelt zijn moeder. 'Welke pizza wil jij?'

'Pollo graag.' Ze glimlacht en loopt weg om de pizzeria te bellen. Caine zet mij van zijn schoot af en ik kijk hem even aan. Hij drukt zijn lippen op die van mij. Zac Efron. Hij glimlacht kort en kijkt weer naar de tv. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Zijn moeder komt naast me zitten en kijkt ons glimlachend aan.

Na een halfuur gaat de bel en staat zijn moeder weer op. Ze komt niet veel later terug met vier pizzadozen. Ze legt de doos op mijn schoot en ik open het ding. Ik eet de pizza en sluit heel even mijn ogen. Dit smaakt me zo ontzettend goed. 

'Het is zo lang geleden dat ik pizza gegeten heb.' Mompel ik. Caine grinnikt. We eten allemaal onze pizza. Na een lange tijd ligt er nog maar één punt in de doos. 'Ik zit vol.' Mompel ik. Caine pakt de pizza en eet het op. Ik schud lachend mijn hoofd.

'Er zit een beetje saus.' Mompelt hij terwijl hij me aankijkt. Zijn duim veegt over mijn lip. Hij kijkt gefocust naar de saus die over mond heen zit, terwijl ik kijk naar zijn ogen. 'Moet ik je straks naar huis brengen?'

'Ik kan ook lopen, zo ver is het niet.'

'Het is twintig minuten met de auto. Lopend is het dus al gauw drie kwartier.' Vertelt hij me. Omdat hij achttien is, mag hij al autorijden en daar maakt hij ook duidelijk gebruik van.

'Oké dan.' Hij glimlacht tevreden. Ik leg mijn hoofd weer op zijn schouder en voel zijn hand door mijn haar gaan. Genietend sluit ik mijn ogen. 'Is er trouwens nog iets op school gebeurd?' Vraag ik hem.

'Layla wilde aandacht, maar die kreeg ze niet, niet van mij tenminste, dus ze is naar Ashton gegaan.'

'Misschien tijd voor jou om een betere vriend te zoeken.' Hij knikt enkel en speelt weer met mijn haar. Hij praat niet graag over zijn "vrienden" en ik neem het hem ook niet kwalijk. Ik begin er ook niet graag over, want ik mag hun niet. Ik begin zo te denken dat Caine er hetzelfde over denkt, maar hij durft het nog niet zo goed toe te geven. 

Het is inmiddels een halfuur later en ik maak me klaar om nu daadwerkelijk naar huis te gaan. Mijn handen trillen even. Dit huis is als een tweede huis voor me, alhoewel ik nog niet weet waar welke kamer ligt. Het voelt hier als thuiskomen en het is echt verschrikkelijk dat ik daar over nadenk. Caine zou niets voor mij moeten betekenen, maar hij is heel goed in dit spel. 

'Bedankt voor gastvrijheid en het eten.' Zijn moeder glimlacht.

'Daar hoef je me niet voor te bedanken, het is vanzelfsprekend. Het was leuk je weer te zien.' Ik glimlach. 'Ik zie je wel weer verschijnen.' Ik knik en loop de deur uit waarna ik de koffer achter me aantrek.

'Geef het maar.' Zegt Caine. Ik geef hem de koffer en hij zet het in de achterbak. Ik ga voorin zitten en zie dat Caine aan de andere kant plaatsneemt. Hij start de auto en legt na een tijdje zijn hand op mijn been. De rit duurt te kort naar mijn gevoel. We zijn alweer aangekomen bij mijn huis. 'Hier is je koffer.' Ik pak de koffer aan en leg het neer. Ik leg mijn armen om zijn nek. 'Heb je nu wel gevoelens voor me?' Ik schud glimlachend mijn hoofd. 'Dan ben je ontzettend goed.'  Hij drukt zijn lippen op die van mij en laat zijn hand naar mijn kont gaan, waar hij in knijpt. Deze keer gaan we voor Taylor Lautner.

'Ik moet naar binnen.' Mompel ik tegen zijn lippen aan. Hij drukt een aantal korte kusjes op mijn lippen. Hij knikt even en kijkt me aan. 'Heb jij wel gevoelens voor mij?' Hij schudt ook zijn hoofd.

'Ik ben blij dat je weer terug bent. Kom je morgen naar school?'

'Het is morgen zaterdag.' Ik denk even na. 'Misschien kan je morgen hierheen komen?' Hij twijfelt. Mijn familie zal hem vermoorden en ze zullen denken dat ik naïef ben, maar ik heb het ervoor over. 'Je komt morgen. Ik zorg wel voor m'n ouders.' Hij knikt en stapt de auto in. Hij zwaait nog even waarna hij wegrijdt. Ik druk op de bel en Louis doet de deuropening. Hij slaat zijn armen om me heen en tilt me op.

'Je bent terug.' Ik glimlach. Hij pakt de koffer en ik loop naar binnen. Mijn ouders kijken verrast. Ze omhelzen me ook en we belanden in een groepsknuffel.

'Je ziet er goed uit, lieverd. Waarom mocht je naar huis?' Ik mocht naar huis omdat ik met Pinokkio heb gedanst. Waarom zou ik thuis zijn?

'Ik ben klaar. Ik deed zo erg m'n best en nu gaat alles weer beter en ik mocht maar huis.' Ze glimlacht trots. 'Ik moet trouwens nog iets anders vertellen, maar jullie moeten beloven niet boos te worden.' Ze knikken alle drie. 'Caine is mijn vriendje.' Ik zeg het snel en knijp mijn ogen dicht om de reactie niet te hoeven zien. Als ik geen geluiden of iets hoor open ik voorzichtig mijn ogen.

'Waarom hij?' Is de enige vraag die mijn moeder stelt.

'Hij is heel anders dan je denkt. Hij blijft in jouw hoofd misschien de pestkop, maar hij is echt heel aardig. Hij is zelfs langsgekomen bij de kliniek. Ik vroeg me trouwens ook af of hij morgen langs zou kunnen komen.'

'Ik dacht dat je liever niemand bij je wou hebben in de kliniek?'

'Ik wilde hem bij me hebben. De afgelopen maanden was ik ook niet bij Luc, maar bij Caine. Ik dacht alleen dat je dat niet fijn zou vinden. Zijn familie is trouwens heel erg aardig.'

'Hij mag morgen wel langskomen. Betekend dit ook dat jullie samen hebben geslapen?' Ik knik. 'Zijn jullie verdergegaan?' Ik schud mijn hoofd. Afgezien van dat ene is er niet veel gebeurd. 'Zeg maar dat hij mag komen slapen.' Ik knik en glimlach.

'Eerst wil ik even wat tijd met jullie doorbrengen.' Glimlach ik. 'En misschien kan ik jullie wat over hem vertellen. Hij is echt heel erg opgeknapt.'