Een dunne lijn

17

EEN DUNNE LIJN

HOOFDSTUK 17

Caine West

Jade doet de deur open. Ze glimlacht en omhelst me. Opnieuw voel ik het gevoel in mijn buik. Het tintelende gevoel van de vlinders die door mijn lichaam gieren. Liegen tegen haar wordt steeds moeilijker en ik moet gaan toegeven aan mijn gevoelens. Het is zo. Ik heb gevoelens voor Jade Hamilton. Het altijd lieve, stille en brave meisje. Het meisje dat ik voor een langdurige tijd gehaat heb.

Ik heb de weddenschap verloren.

Ik heb geen idee of ze er stiekem al aan denkt hoe ze me voor schut zal zetten. Ik druk een kus tegen haar wang aan en loop het huis in. Mijn handen beginnen te zweten. Wat zal haar familie van me denken? Ze hebben al een slechte indruk van mij. Ik ben tenslotte de jongen die hun dochter bijna het leven afnam. Dat draag ik nog elke dag met me mee en ik zal mezelf daar niet voor vergeven. Het schuldgevoel zal ik voor altijd met me meedragen.

'Hey,' zeg ik als ik de kamer binnenkom. Haar moeder werpt me een dodelijke blik die ik volledig accepteer. Er loopt een jongen naar beneden.

'Hey, ik ben Louis. Trek je maar niets van hun aan. Ze draaien wel bij.' Ik knik en schud zijn hand. Louis is haar broer, ik heb veel goede verhalen over hem gehoord.

'Wil je wat drinken?' Vraagt Jade me. Ik knik. Ze loopt naar de keuken en ik loop richting haar ouders. Normaal gesproken boeit het me niet zoveel wat mensen van me denken, maar ik wil dat Jade mijn vriendin is, mijn echte vriendin. Dat gaat alleen niet werken als ik continu de dodelijke staar van haar moeder op me heb branden.

'Ik weet dat ik fouten gemaakt heb en ik weet dat ik het niet meer terug kan draaien, maar ik heb spijt. Ik zal mezelf dit ook niet vergeven, maar ik houd van Jade.' Haar moeder kijkt naar haar vader en vervolgens kijken ze naar mij.

'We hebben gewoon wat tijd nodig.' Ik knik en loop weg. Jade kijkt me even aan en ik zou het geloven als de glazen met drinken gaan vallen. Ik pak een glas van haar over en loop achter haar de trap op. Voor een aantal seconde staar ik naar haar kont. We komen een kleine kamer binnen. Er staat enkel een éénpersoonsbed, een kast en een bureau. Ze zet haar drinken op het bureau en gaat op het bed zitten.

'Dus je hebt wél gevoelens voor me?' Vraagt ze me. 'Of wat dat om het gewoon echt te laten lijken?' 

'Ik ben gek op je.' Mompel ik. Ik kijk haar aan en druk mijn lippen op de hare. Haar lippen bewegen tegen de mijne aan en ik wil meer. Ik weet alleen dat ze me dat nu niet kan geven. Ik duw haar in het matras en ga boven haar hangen. Voorzichtig laat ik mijn heupen tegen de hare aanbotsen. Ik herhaal dat een aantal keer, tot ze haar lippen van de mijne verwijderd.

'Mijn bed is hier niet zo stevig voor.' Fluistert ze, een zachte giechel verlaat haar lippen.

'Ik koop wel een nieuwe als het breekt.' Ik druk mijn lippen weer op de hare en pak met mijn hand haar heup vast en zorg dat ze elkaar aanraken. 'Ik wil je zo graag.' Voordat ik het doorheb ontsnappen de woorden me, maar geen enkel woord was gelogen. Ze kijkt me even aan en haar wangen hebben een blos. Haar lippen wijken een beetje uiteen en ze zijn opgezwollen. Haar ogen gaan over mijn lichaam en haar wangen worden nog roder.

'Je hebt een probleempje.' Ik haal mijn schouders op. Ik trek haar weer omhoog en druk mijn lippen op de hare. Vervolgens pak ik haar hand en breng ik het naar mijn borst.

'Dit is wat je met me doet.' Het is honderd procent zeker dat mijn hart als een razende tekeer gaat. Ze glimlacht klein en gaat op mijn schoot zitten. 

'Net zoals die rakker van je.' Grinnikt ze. 'Dan wil je zeker weer dat ik het doe.' Ik bijt op mijn lip en kijk haar aan. Ze maakt mijn riem los waarna ze haar hand het werk laat doen.