Een dunne lijn

43

EEN DUNNE LIJN
HOOFDSTUK 43

Jade Hamilton

Ik word wakker met een barstende koppijn. Mijn ogen knijp ik meteen dicht door het felle licht dat van buiten naar binnen schijnt. Louis komt mijn kamer binnen met een glas water.

'Wat doe jij nou hier? Je hebt toch een eigen huis?'

'Ga nou maar gewoon rustig liggen.' Ik zucht maar ga toch liggen. Tegen hem ingaan heeft geen zin. Hij geeft me een pil, ik ga ervan uit dat het paracetamol is. Ik pak het aan en neem het met het water. 'Gisteren kreeg ik mega veel berichten van Caine, geen idee waar het over ging, maar hij bleef maar sorry zeggen. Wil je het uitleggen?'

'Ik was op een feestje en Caine stond daar met een ander te zoenen.' Mompel ik.

'Huh, maar-'

'En toen heb ik die ring naar z'n kop gesmeten. Ik herhaal maar in mijn hoofd dat hij dronken was, dat zou het wat minder erg maken.' Ik zucht en ga rechtop zitten. Hij komt op de bedrand zitten. Ik laat mijn hoofd op zijn schouder vallen. 'Ik haat jongens.'

'Rustig maar, Jade.' Hij haalt zijn hand door mijn haar. 'Hij gedraagt zich gewoon als een idioot.'

'Hij is een idioot.' Zucht ik. 'Hoe moeilijk is het nou om trouw te blijven aan één meisje? Hoe moeilijk is het om loyaal te blijven en van een persoon te houden. Waarom moet het zo achterdochtig zijn?'

'Ik weet het niet, Jade. Ik had het je zo graag willen vertellen.' Hij drukt een kus op mijn haar. 'Maar denk je niet dat je met hem moet praten in plaats van met mij?'

'Heeft hij wel van me gehouden?'

'Ja, Jade. En dat doet hij nog steeds.' De deurbel gaat en Louis loopt naar de deur. Caine verschijnt in de deuropening en ik hou mijn adem in om niet weer te gaan huilen, zoals ik dat de hele avond gedaan heb. 'Ik ben boven en jullie gaan praten. Ik gooi wel wat van die make-up doekjes naar beneden, want sorry Jade, die heb je nodig.' Ik werp hem een boze blik en niet veel later valt het pakketje met de doekjes naar beneden. Ik pak het op en wrijf met een doekje over m'n gezicht om alle make-up eraf te halen.

'Wat wil je?' Sis ik naar Caine.

'Ik wil uitleggen wat er gebeurde.'

'Wat wil je precies uitleggen? Hoe Layla's lippen smaken?'

'Nee, Jade, kom op nou.'

'Hoe zij veel beter bij je past omdat zij elke dag seks wilt? Nou sorry, dat wil ik niet. Sorry dat je je lul wel in haar kan steken wanneer dat nodig is.'

'Jade, ik heb geen seks meer met haar gehad sinds de weddenschap.'

'Leg het dan verdomme uit! Daar was je hier toch voor?'

'Ik wil je gewoon zien, oké? Ik kan het niet uitleggen want ik weet niet waarom ik het deed. Natuurlijk weet ik dat het stom is, hier komen en geen excuus hebben, maar weet wel dat ik van je houd. Normaal gesproken is het een nacht en klaar. Ik houd echt van je, Jade. Kan je me niet nog een kans geven? Ik beloof het niet te verpesten, echt niet.'

'Misschien horen we gewoon niet bij elkaar.'

'Bullshit.' Hij kijkt me aan en er razen allerlei dingen door zijn ogen. 'Jade, ik kan niet zonder je, dat heb ik nooit gekund.' Het is een tijdje stil. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. 'Er zit nog wat make-up, laat me het weghalen.' Hij pakt het doekje en gaat ermee over mijn gezicht. 'Het spijt me, ik weet dat ik het verkloot heb.'

'Ik kan je niet laten gaan, niet met alles wat we hebben.'

'Dus je vergeeft me?'

'Dat heb ik niet gezegd, maar ik weet niet of ik je nog kan vertrouwen..'

'Dat kan je, echt waar. Ik zal het je laten zien, ik zal er alles aan doen.' Hij veegt een plukje haar uit mijn gezicht. 'Houd je nog wel van me?'

'Jawel..'

'Maar?'

'Ik ben gewoon bang dat je nog een keer zo iets doet. Je merkte niet eens dat ik daar was. Je wist niet dat ik daar was en je zoent iemand anders. Het begon sowieso als een grap, dus misschien moeten we gewoon echt helemaal uit elkaar gaan.'

'Dat zijn we al..'

'Oh ja'

'Dan denk ik dat dit het einde is..'

'Het spijt me.. Je zal vast nog wel iemand vinden.' Probeer ik hem op te beuren. Ik sla mijn ogen even neer en zucht. Het is officieel over. Hij wilde er nog voor vechten, maar ik liet het niet toe.

'Mag ik dan wel nog een knuffel? Vrienden kunnen ook knuffelen.' Ik knik en sta op om hem vast te houden. Hij houdt me stevig vast en wrijft over mijn rug, iets wat hij altijd deed als ik me niet goed voelde en nu heb ik het nodig. Ik had gehoopt dat het niet zo zou eindigen. Ik had gehoopt dat hij de enige was, de enige voor mij. Het is kapot. Alles wat we hadden is kapot gegaan. Meerdere tranen rollen over mijn wangen, tot ik mijn ademhaling ook voel verslechteren.

'Ga alsjeblieft weg.'

'Ik wil je niet zo achterlaten, Jade. Ik hou van je.'

'Caine, ga alsjeblieft weg.'

'Weet je het zeker?'

'Ja, dus ga alsjeblieft weg.' Hij knikt. Hij drukt zijn lippen op mijn voorhoofd en kijkt me nog even aan. Hij loopt weg en ik laat mezelf op de bank vallen. Het is officieel voorbij. Zo voelt het dus om een gebroken hart te hebben.

'Gaat het, zusje?' Ik schud mijn hoofd. Louis komt verder naar beneden lopen en gaat naast me zitten. Hij houdt me stevig vast en sust me allerlei worden toe tot ik wat rustiger word.

'H-Het is uit.' Breng ik zachtjes uit. Louis houdt me nog steviger vast dan hij al deed. 'Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Hij was het lichtje om de route door het donkere bos te vinden. Ik ben mijn lichtje kwijt.'

'Dat lichtje is hij niet, dat ben jij. Je telefoon heeft een zaklamp. Daarnaast is er geen enkele reden om in een donker bos te lopen zonder zaklamp of alleen.'

'Dus, jij blijft bij me?'

'Voor altijd, Jade. Je hebt geen jongen nodig. Misschien komen ze nog op je pad, maar wees trouw aan jezelf. Jij bent de enige die verschil kan maken.'

'Dank je, Lou. Je bent echt de beste.' Hij wrijft met zijn duimen onder mijn ogen, om verlaten tranen weg te vegen. 'Ik hou van je.'

'Ik ook van jou, zusje.'

(Wat vinden jullie van dit hoofdstuk?)