Een dunne lijn

19

EEN DUNNE LIJN
HOOFDSTUK 19

Jade Hamilton

Het is vrijdag, de laatste dag. Niet alleen voor school deze week, maar ook de laatste dag dat ik zo moet doen tegen Caine. Ik zou het ook niet langer kunnen volhouden denk ik. Mijn handen beginnen te zweten als ik Caine zie. Hij ziet er slecht uit, heel erg slecht. Ik kijk hem aan en zijn blik valt op mij.

'Ga je me weer vertellen dat ik er niet uit zie? Dat niemand van me houdt of dat ik niets waard ben? Ik snap het nu wel, Jade.' Snauwt hij. 

'Mooi.' Ik loop het lokaal binnen en voel een brok in mijn keel ontstaan. Luc komt naast me zitten en kijkt me aan.

'Je doet het goed.' Vertelt hij me. Ik knik en voel een eenzame traan over mijn wang gaan. Luc veegt het weg en kijkt vervolgens naar Caine. 'Hij zal het echt wel begrijpen als je het hem morgen vertelt.' Ik knik. Ik staar uit het raam en tel langzaam met de secondes mee. De zon schijnt. Het weer is het omgekeerde van mijn humeur. Ik wil Caines lippen nog een keer op de mijne voelen. Ik wil tijd met hem doorbrengen en op zijn bed in slaap vallen. Ik wil dat hij me aanraakt en met me praat. Ik wil zijn armen om me heen. Ik kijk even naar de docent die gefocust achter zijn computer zit. Voorzichtig pak ik mijn telefoon.

[U] 14:09
Kan je ervoor zorgen dat ik langs kan komen?

[Hailee] 14:15
Jaa! Ik wil je weer zien, ik zeg het Liam :)

De bel galmt door de school en ik loop het lokaal uit. De voorgaande lessen heb ik Caine niet meer gezien. We hebben tevens niet dezelfde vakken, wel een aantal, maar niet alles. Ik loop naar mijn fiets en als ik van het schoolplein af ben hoor ik iemand mijn naam roepen. Ik draai me om en zie Caine op enkele meters van me af staan.

'Vertel me alsjeblieft waarom je zo doet.'

'Omdat je het verdient.' Hij knikt en er rolt een traan over zijn wang. Hij loopt weg en ik fiets richting de kliniek. Na een lange tijd kom ik daar en ik zie Hailee in de deuropening staan. Ze loopt naar me toe en slaat haar armen om me heen. 'Ik moet je echt iets vertellen.' Ze knikt en trekt me mee naar binnen. Ik vertel haar het verhaal, het hele verhaal van wat er tot nu toe gebeurd is. Misschien is zij wel degene die mij het beste advies kan geven sinds ze er niet bij betrokken is. Daarnaast mis ik mijn vriendin.

*

Ik kom thuis aan en ga op de bank zitten. Om eerlijk te zijn kan ik niet wachten op morgen. Ik loop naar boven en neem een warme douche. Een opgeluchte zucht verlaat mijn mond. Voorzichtig pak ik de shampoo en smeer ik het uit in mijn haar. Ik heb meestal de kunst om onder de douche uit te glijden. Ik spoel mijn haar uit en blijf nog wat langer onder de douche staan. Ik hoor iemand op de deur kloppen en zet de douche uit.

'Ja?' Roep ik.

'Caine is hier, hij zit op je kamer.'

'Oké.' Ik droog me af en doe mijn pyjama aan. Ik gooi mijn kleren in de wasmand en loop de kamer binnen. Caine ziet er nog slechter uit als voorheen.

'Ik kan het niet, Jade. Ik kan niet tegen de manier hoe je nu tegen me doet. Zo kan ik echt niet leven, Jade.' Hij kijkt op en er rollen tranen over zijn wangen. Ik veeg ze weg en ga naast hem zitten.

'Het zit anders dan je denkt.' Hij kijkt me even aan en pakt voorzichtig mijn hand. Het voelt goed dat hij me aanraakt, hier had ik naar verlangt en ik krijg het, maar ik verdien het niet. 'De weddenschap is dat ik je voor schut moest zetten, maar ik wilde jou het gevoel geven dat ik de afgelopen jaren heb gehad.'