Een dunne lijn

29

EEN DUNNE LIJN
HOOFDSTUK 29

Jade Hamilton

'Caine, geef terug!' Roep ik door de gang terwijl ik achter hem aanren. Ik blijf met mijn voet achter iets haken en val met een harde knal op de grond. Ik hoor veel mensen lachen. Ik kijk op en zie ook Caine lachen. Zijn gezicht betrekt als hij me ziet. .

'Jade, gaat het?' Ik schud mijn hoofd. 'Wat is er, waar heb je pijn?'

'Mijn knie.'

'Stop met lachen.' Snauwt Caine als mensen nog steeds lachen. Hij tilt me op en zet me neer op een bank. 'Laat eens zien.'

'Caine, ik ga hier niet zomaar m'n broek uittrekken. Het is vast een schaafwond, ik stel me aan.' Ik kijk van hem weg. Hij legt zijn vinger onder mijn kin en laat me hem aankijken.

'Je kijkt weg als je liegt.' De bel gaat en hij geeft mijn telefoon terug. 'Als je er straks nog steeds last van hebt, stuur ik mijn moeder wel een bericht.' Ik knik enkel. Ik weet dat ik hem niet tegen kan houden. Voorzichtig sta ik op en ik val meteen op de grond. 'Ik bel m'n moeder nu wel.' Hij tilt me op en zet me weer op de bank waarna ik zucht. Hij loopt even weg en precies dan loopt de directrice langs.

'Jade, waarom zit jij niet in de les?'

'Ik ben net gevallen en ik- als ik loop kan m'n been de druk niet aan. Sorry, ik moet me niet zo aanstellen.'

'Ze komt eraan.' Vertelt Caine die weer terugloopt. Zijn blik valt ook op de directrice.

'Wie komt eraan?' Vraagt ze.

'Mijn moeder, om Jades knie te controleren.' Ze knikt.

'Voor deze keer zie ik het door de vingers. Ik licht jullie docent wel in.' We knikken. Caine komt naast me zitten en kijkt me aan.

'We moeten wel naar beneden.' Mompel ik. Hij grijnst en tilt me op. Hij loopt gemakkelijk de trap af en zoekt daar een nieuwe bank. Hij zet me neer en zijn vingers vegen een pluk haar uit mijn gezicht. Zijn gezicht komt dichterbij het mijne en zijn lippen dreigen de mijne te raken. Zijn hand glijdt over mijn wang, waar het vervolgens blijft.

'Caine! Hier ben je, ik ben zo snel mogelijk gekomen.' Caine haalt zijn hoofd frustreert weg van het mijne. Zijn moeder staat er met een kleine koffer in haar hand en haar ziekenhuiskleren aan. 'Hopelijk is het de moeite waard, want ze hebben me nodig.'

'Het is voor Jade. Ze is hard gevallen en of je naar haar knie kan kijken.' Ze knikt. 'Moet haar broek uit? Ik bedoel dan kunnen we het beter thuis doen.'

'Kom,' zegt ze moeder van Caine. Caine tilt me op en ik hang verloren over zijn schouders heen. Hij grinnikt en we lopen richting een auto. Voorzichtig word ik in de auto gezet en rijden we naar zijn huis. Daar aangekomen, tilt Caine me weer op. Ik zucht en kijk hem aan.

'Moet dit?'

'Denk je zelf die trappen te kunnen lopen?'

'Nee..'

'Nou dan.' We komen aan bij de welbekende kamer en Caine zet me op het bed neer.

'Kan je je broek uitdoen?' Ik kijk meteen naar Caine die grijnst.

'Alsjeblieft?' Hij zucht en loopt de kamer uit. Ik trek voorzichtig mijn broek uit en kijk beschaamd de andere kant op.

'Caine heeft me verteld wat er is gebeurd.' Vertelt ze. 'Het spijt me voor mijn gedrag van de afgelopen dagen. Caine was heel gelukkig toen hij met jou iets "had". Toen je met iemand anders datete was hij echt niet vrolijk te krijgen.'

'Ik wist niet dat ik die impact op hem had.' Mompel ik.

'Je knie is licht gekneusd. Ik raad je aan om met krukken te lopen. Hier staan er nog een paar die je wel kan lenen. Zolang je ze maar in dezelfde staat terugbrengt.' Ze opent een lade en kijkt erin. 'Ik ga er even wat stevig drukverband op aanleggen, zodat je nog extra ondersteuning krijgt. Je kan hier alleen niet mee douchen.' 

'Heel erg bedankt dat u dit voor me doet.'

'Graag gedaan hoor. Ik zal straks wel met je mee gaan naar huis en je ouders inlichten.'

'Ik weet niet of het verstandig is.' Mompel ik. Ze fronst. 'Ze mogen Caine nog steeds niet door hetgeen wat er is gebeurd.' Wat ik gedaan heb. 'Het is inmiddels een lange tijd geleden, maar toch. Daarnaast weet ik wel beter, het heeft alleen veel dingen veranderd.'

'Wat heeft het veranderd?'

'Ik had eerst een hele goede band met mijn moeder en vertelde haar alles. Begrijp me nu dan ook niet verkeerd, maar sinds Caine en ik iets hebben, zo ver je het zo kan noemen, doet ze heel afstandelijk. We hebben niet meer de band die we hadden.' Ik trek mijn broek omhoog nadat ze er verband omheen gedaan heeft. Ze komt naast me zitten en slaat haar armen om me heen.

'Duurt lang!' Hoor ik Caine vanaf de gang roepen. Ik grinnik. Zijn moeder stapt van het bed af en overhandigt me de krukken. Ik loop naar de deur en Caine kijkt me bezorgd aan.

'Zeg me dat het niets ernstigs is.' Mompelt hij.

'Licht gekneusd.' Hij zucht.

'Het spijt me, ik had je telefoon niet moeten pakken.'

'Caine, maak je nou niet zo druk. Het is niet dat m'n been geamputeerd moet worden.' Grinnik ik. We lopen door naar zijn kamer en ik ga meteen op zijn bed zitten. Mijn telefoon gaat over en ik zie een inkomend gesprek van Luc.

'Hey Luc.' Ik glimlach.

'Jade, waar ben je? Gisteren was je ook opeens spoorloos. Als je zo doorgaat, zak je.'

'Ik ben bij Caine.'

'Wat een verrassing, Jade. Ik vind het een cliché worden onderhand. Je haatte Caine en nu ben je verliefd op hem. Aangezien hij je niet gevraagd heeft, datete je iemand anders sinds dat niet goed uitgepakt is, ben je weer bij Caine? Laat me niet lachen.'

'Luc..'

'Nee, Jade. Je haatte Caine en sinds die klote weddenschap vergeet je mij. Je vergeet Tess. Je vergeet het werkstuk dat binnenkort af moet zijn. Je laat je vrienden in de steek.'

'Ik vergeet je niet? Waar slaat dat op?' Hij zucht geïrriteerd en Caine kijkt me verbaasd aan.

'Het is de waarheid, Jade.'

'Luc, kom op.'

'Nee, Jade. Ik ben klaar met je en wanneer Caine je gebruikt heeft moet je niet bij mij langskomen.'

'Hij gebruikt me ni-' voor ik de zin nog af kan maken, hangt hij op. Caine kijkt me aan en ik val naar achteren.

'Ga gamen, ik weet dat je het wilt. Ik geniet wel van een serie.' Hij knikt en start zijn computer op, terwijl ik Netflix open op mijn telefoon.

'Je gaat me niet vertellen wat daar gesprek over ging, of wel soms?'

'Niet nu.' Hij knikt en start zijn computer op.

'Verbind met mijn account op de tv, dat is makkelijker.' Zonder nog iets te zeggen doet hij wat hij net zelf heeft voorgesteld. 'Als je iets wilt, moet je het zeggen.'

'Stop.' Hij kijkt me verbaasd aan. 'Stop met me behandelen alsof ik niets kan. Ik kan er niet tegen.' Meteen heb ik spijt van mijn woordkeuze. Ik denk dat ik gewoon gestresst ben door het gesprek van net. Ik weet dondersgoed dat Caine het goed bedoelt, in feite, hij wilt daadwerkelijk iets voor me betekenen. 

'Het spijt me, ik had het niet door.' Hij gaat op zijn bureaustoel zitten en ik kijk naar het scherm. Zoekend naar een film. Nadat ik er eindelijk een gevonden heb, zet ik het aan.

'Sorry, dat gesprek heeft me niet echt goed gedaan,' verzucht ik. Hij draait zich om en kijkt me aan. 'Ik had niet zo moeten reageren.' Hij stapt uit zijn stoel en drukt een kus op mijn voorhoofd, waarna hij weer verder gaat met gamen.