Een dunne lijn

32

EEN DUNNE LIJN
HOOFDSTUK 32

Jade Hamilton

Caine slaat zijn arm om me heen en zo lopen we door naar mijn kluisje. Luc loopt voorbij en kijkt me dodelijk aan. Caine duwt mijn kin omhoog en kijkt in mijn ogen.

'Wat is dat met jullie? Jullie waren beste vrienden.'

'Het is mijn fout. Ik heb hem laten stikken, maar het was nooit mijn bedoeling geweest.'

'Vertel hem dat.'

'Hij wilt niet met me praten, zelfs niet naar me luisteren.' Mijn ogen vallen op een jongen die voorbij loopt en ik zoek meteen Caine's hand. Mijn adem stokt in mijn keel en alle woorden die Caine zegt gaan er het ene oor in en het andere oor uit. Hij draait zich ook om om vervolgens Grayson te zien. Hij grijnst en loopt onze kant op.

'Ik heb eigenlijk nooit je mening gehad onze seks. Ik zou het graag willen horen.'

'Rot op.'

'Ik zou graag eerst je mening willen horen,' vertelt hij. 'Ik denk dat hij ook wel wilt weten hoe ik voelde. Hoe je mijn naam kreunde in die auto. Hoe jij je orgasme had, door mij.' Ik laat Caine's hand los en loop weg. Niet veel later voel ik een hand op mijn schouder, die ik wegsla. Ik kijk op en zie Caine staan.

'Sorry.' Mompel ik.

'Geen sorry zeggen, Jade. We weten beiden dat hij gewoon een eikel is.'

'Een eikel? Is dat het beste wat je hebt? Hij is gewoon een fuc-' hij drukt zijn lippen op die van mij. Het bloed in mijn lichaam stroomt sneller en mijn hand gaat naar zijn nek.

'Eikel is nog zacht uitgedrukt, ik weet het. Wat vindt je ervan als je vanmiddag al je ergernissen kan uiten?' Fluistert hij tegen mijn lippen aan. Hij knijpt in mijn kont en knipoogt waarna hij wegloopt.

'Ik zag dat.' Grijnst Teresa. Ik rol met mijn ogen. 'Dus, vertel me alles.' We lopen door de school en ik vertel haar hoe alles is gelopen. De eerste bel galmt door het lokaal waardoor we naar net tekenlokaal lopen. Twee meisjes lopen naar me toe en kijken me aan. Ze zijn een kop kleiner dan ik waardoor ik aanneem dat ze een aantal klassen lager zitten.

'Heb jij met Caine?' Vraagt een van de twee. 

'Ja, hoezo?' Grinnik ik. 

'Oh, gewoon. Hij is mooi.' 

'Weet ik.' Ze giechelen en lopen weg. Tess kijkt me hoofdschuddend aan. De docent komt aanlopen en opent het lokaal. Tess komt naast me zitten en ik kijk haar even aan. 'Zou je dit aan Luc kunnen geven als je thuis bent?' Ze knikt. Ik pak mijn boek erbij en schrijf, alweer.

"I realized I was thinking about you, and I began to wonder how long you'd been on my mind. Then it occurred me: since I met you, you never left."

"I have so much left to say and I bet you have too. If you'd only knew."

Een traan verlaat mijn ooghoek bij het denken aan haar. Ik hoor een harde klap waardoor ik opschrik uit mijn gedachte. Alle ogen zijn op mij gericht, waardoor ik aanneem dat de docent tegen mij iets heeft gezegd.

'Jade, kan je dat inleveren? Het houdt je overduidelijk weg van je werk.'

'Nee.'

'Of je geeft het nu of ik pak het.'

'Ik kan het toch ook weer in mijn tas stoppen?' De oudere vrouw loopt naar me toe en pakt het boekje van me af.

'Je krijgt het aan het einde van de dag terug.' Ik probeer het nog uit haar handen te pakken, maar ze is al te ver weg. Ik sta op en loop haar achterna.

'U snapt het niet, ik heb het nodig.'

'Niet als je aan het tekenen bent. Dus ga weer zitten of je krijgt het pas over een week,' ik zucht en ga weer zitten. Tess kijkt me verbaasd aan. Ik pak een vel papier en maak een schets van een tekening en dan klinkt eindelijk de bel door het lokaal. Ik loop het lokaal uit en Tess pakt mijn pols.

'Wat was dat net?' Vraagt ze me.

'Ik wil gewoon niet dat ze aan mijn spullen zit.'

'Wat is er zo bijzonder aan zo'n stom boekje?'

'Dat "stomme boekje" is het enige dat ik nog overheb van mijn oma.' Haar gezicht betrekt en inmiddels rollen de tranen over mijn wangen. Ze slaat haar armen om me heen en wrijft over mijn rug. 'Ik wil naar Caine.' Ze knikt en we lopen de school rond, tot we eindelijk Caine vinden.

'Ik wilde net naar jullie toegaan.' Vertelt hij ons, glimlachend. Ik kijk op en zijn gezicht betrekt ook. 'Jade, wat is er?' Hij slaat zijn armen om me heen en houdt me stevig vast. 'Rustig maar, ik ben er.' Fluistert hij in mijn oor. Hij wrijft over mijn rug en sust me. 'Wil je vertellen wat er is?'

'Het is dom.' Mompel ik.

'Dat is het niet, Jade.' Zeggen Tess en Caine tegelijk. 'Vooral niet als het je zo raakt.' Maakt Caine af.

'Mijn oma was altijd mijn beste vriendin. Ze was net als iedere goede oma, de beste die er is. Ik mis haar gewoon ontzettend en dat boekje dat ik altijd bij me heb, is van mijn oma geweest. Ze schreef altijd op wat ze voelde of dacht. Toen we wisten dat het het einde was, gaf ze me dit boek. Zodat ik het kon afmaken. Alleen nu heeft Collins mijn boek en ze geeft het pas aan het einde van de dag terug. Ik wil gewoon dat het bij mij blijft, omdat het daar veilig is.'

'Je hoeft nog maar een aantal lesuren. Wat mij betreft pak ik het nu.' Een zwakke glimlach ontstaat op mijn gezicht. Hij drukt zijn lippen op die van mij. 'Ik doe het echt, dat weet je.'

'I-Ik pak het straks wel.' Hij knikt.

'Jullie zijn echt schattig.' Ik rol met mijn ogen en trek Caine aan de touwtjes van zijn trui naar me toe. Hij staat dicht tegen me aan en drukt zijn lippen op die van mij, opnieuw. Mijn lichaam reageert veel te snel op hem. 'Maar wel klef.' Hij haalt zijn lippen van de mijne af. Ik veeg mijn tranen weg en haal even diep adem. 

'Caine?' Hij kijkt me aan. 'Heb je misschien nog wat te eten? Ik ben het vergeten vanochtend.'

'Natuurlijk.' Hij laat zijn tas over zijn schouder glijden en haalt er een pakketje met aluminiumfolie uit. Hij overhandigt het aan mij en ik glimlach.

'Dank je, je bent de beste.'

'Vanmiddag nog steeds naar mij?' Ik knik. Layla, Ashton en Luc komen aanlopen en ik zet meteen een stap naar achteren.

'Ach kijk nou, de tortelduifjes.' Grijnst Layla. 'Nog steeds even preuts als wat.' Zegt ze terwijl ze mijn schouder afklopt.

'Wat wil je?'

'Ik wil Caine.' Ze draait zich om naar Caine. 'En ik weet dat je mij ook wilt.'

'Even voor de duidelijkheid. Niemand wilt jou.' Luc kijkt me aan en kijkt vervolgens snel weg. Tess kijkt ook naar Luc. 'Zelfs hun tweeën niet. Ze volgen je alleen om naar je kont te kijken.'

'Caine, zullen we gaan?' Vraag ik hem. Hij knikt.

'Ja, volg dat hoertje van je maar.' Caine draait zich meteen om en raakt Ashton hard in zijn gezicht.

'Niemand noemt mijn vriendin een hoer.' Hij raakt Ashton nog een keer. Ik probeer Caine van Ashton af te halen, maar het lukt niet. Zijn vuist belandt nog een keer op Ashtons gezicht. Ze draaien zich om waardoor Ashton de kans krijgt om Caine te slaan.

'Stop!' Schreeuw ik. Ze lijken voor een seconde te luisteren, maar daarna gaan ze toch weer verder. Er komen twee docenten aanlopen die ze uit elkaar halen. Caine heeft zijn ogen gesloten. Ik loop er meteen naartoe. 'Caine?' De onbekende docent tilt hem op en zo lopen ze naar het kantoor van de directrice.