ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕ အလွဆံုးအခ်ိန္က
ေနဝင္ခ်ိန္လား ေနထြက္ခ်ိန္လား ငါမသိဘူး
ငါ့အတြက္ကေတာ့
နင္နဲ႔အတူတူရွိတဲ့အခ်ိန္က
ငါ့ တစ္ေန႔တာမွာ အလွဆံုးပဲ
နင္ဖတ္ျခင္ပါ့မလားမေသခ်ာေပမဲ့
ငါ ကဗ်ာေတြ ေရးျဖစ္ေနတုန္းပဲ
နင္ လိုခ်င္ေသးလား မေရရာေပမဲ့
ငါ့ အခ်စ္ေတြ ကိုလဲ ေပးမိေနတုန္းပဲ
ငါ့ကိုယ္ငါ ေလာင္ၿမိွဳက္ခံၿပီးေတာ့ကို
မိုက္ရူးရဲဆန္ခဲ့တာ
ငါ နာက်င္ရတာေတြကို နင္မသိလဲျဖစ္တယ္
ဒါေပမဲ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေတာ့ေနေပးေပါ့ဟာ
အေမွာင္ထဲမွာ တေယာက္တည္း ငိုရတာႀကိဳက္တယ္
ဒါေပမဲ့ အငိုလြယ္တဲ့ ကိ္ုယ့္ကိုေတာ့မုန္းတယ္
နားရႈပ္သြားၿပီလား ဟုတ္တယ္
ငါက အဲ့လိုနားလည္ရခက္တဲ့သူတစ္ေယာက္
တခါတေလက်
နင့္ရဲ႕ အျပံဳးေတြဟာ
ငါ့အတြက္ပဲ ျဖစ္ရမယ္လို႔
ငါ အတၱႀကီးႀကီး မွတ္ယူထားမိျပန္တယ္
တခါတေလက်ေတာ့လဲ
social က်လြန္းတဲ့ နင့္ကိုစိတ္မခ်ျဖစ္ရျပန္တယ္
နင္ကိုက ငါရူးသြပ္ျခင္းရဲ႕ ကနဦးအစ
တခုေတာ့မွတ္ထားေပး
လူတိုင္းက နင့္လိုမဟုတ္ဘူး ကေလးေရ
အေရာင္ေတြ အရမ္းမ်ားတယ္
ငါကလဲ အဲ့ထဲက တစ္ေရာင္ပဲေပါ့
ဒီကဗ်ာ ကို ငါကိုယ္တိုင္ပဲစေရးခဲ့သလို
ငါဘယ္လို အဆံုးသတ္ရမလဲမသိေသးပါဘူး
နင္လဲငါ့ကို ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာတယ္
ငါလဲနင့္ကို ခ်စ္တယ္ေလ
ၾကားထဲက စည္းေတြကေတာ့
ေသာက္ျမင္ကတ္စရာ ေကာင္းေအာင္လွပေနၾကတာ
ငါတို႔ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္မွာပါ
လက္တြဲ မျဖဳတ္ေၾကးေလေနာ္
ေနေကာင္းေအာင္ေနပါ ဆိုတဲ့
စကားတခြန္းေအာက္မွာ
ငါ ေဆးေတြေသာက္တတ္လာခဲ့ၿပီ
ေနပူတယ္ဂရုစိုက္ပါလို႔ဆိုျပန္ေတာ့
ထီးေဆာင္းရမွာလဲ ငါမပ်င္းေတာ့ပါဘူး
ငါ့ကိုခ်စ္ရင္ ဆိုၿပီးအစခ်ီတဲ့
နင့္ေတာင္းဆိုမႈေတြကို ငါဘယ္တုန္းကၿငင္းလို႔ရခဲ့ဖူးလဲ
နင္သိလား ... တခုခုျဖစ္လို႔
အဲ့ဒီ နံရံကို ထိုးပစ္လိုက္တဲ့
နင့္လက္ကို ဖြဖြေလးနမ္းၿပီး
ငါေျပာမွာ ...
အရမ္းခ်စ္တယ္ ....
ငါ့ေၾကာင့္ မနာက်င္ေစခ်င္ဘူးေလ
ဒီေန႔လည္း နင့္ကို လြမ္းတယ္ ...
ႏြံလိုပဲနင္က
ငါရုန္းထြက္ေလ ဆက္နစ္ေလ
#mp
