Secret Danger

69. Wiedziałam

Połknęłam tabletkę po czym wrociłam do chłopaków.

Herman z Thomas'em siedzieli na kanapie u chłopaka oglądając jakiś program w telewizji.

- Co to? - zapytałam składając obok nich.

- Nie wiem, przed chwilą się zaczęło. - powiedział Thomas

- "Googlebox" - powiedział Herman

- Oo lubię to. - powiedziałam

***
- Herman mogę trochę wody? - zapytałam wstając z kanapy

- Jasne. Wszystko okay? - zapytał

- Tak. Po prostu trochę boli mnie brzuch. - powiedziałam

Z Herman'em poszłam do kuchni gdzie ten wyciągnął z szafki szklankę i nalał do niej wody.

- Dziękuję. - powiedziałam upijając trochę wody czułam jak chłodna ciecz przepływa przez mój przełyk

- Thomas! - krzyknął Herman kiedy lekko się zachwiałam

- Hej dobrze się czujesz? - zapytał chłopak podchodząc do mnie

- Tak. - powiedziałam odstawiając szklankę

Naprawdę czułam się coraz gorzej. Kręciło mi się w głowie a brzuch bolał coraz bardziej z minuty na minutę.

- Boli cię coś? - zapytał

- Nie... tylko trochę brzuch. - powiedziałam prostując się i położyłam dłoń na brzuchu

- Jesteś strasznie blada. - powiedział Herman

- Dobrze się czuję. - powiedziałam wracając do salonu

- Clara kupiłaś to? - zapytał nagle Thomas chwytając mnie za ramiona i spojrzał mi w oczy

Odwróciłam wzrok zaciskając usta.

- Nie. - powiedziałam znów na niego patrząc

- No to jedziemy do szpitala. - powiedział ciągnąc mnie za rękę

- Thomas nic mi nie jest. - powiedziałam, ale po chwili zachwiałam się prawie upadając a łzy wypełniły moje oczy przez ból

- Czemu kobiety są takie ciężkie? - zapytał szybko biorąc mnie na ręce a ja skrzywiłam się orzez ból.

- Mogę jechać z wami? - zapytał Herman

- Jeśli chcesz. - powiedział Thomas

***
Thomas położył mnie na tylnym siedzeniu i ruszył do szpitala. Czemu byłam taka głupia?

- Clara nie zasypiaj. -powiedział Thomas

- Nie umiem. - szepnęłam kiedy moje powieki stawały się coraz cięższe

Zamknęłam oczy...

Thomas

- Clara nie. - powiedział Herman odwracając się - Jedź szybciej. - powiedział klepiąc mnie po ramieniu

- Probuje! - powiedziałem lekko zdenerwowany

- Co zrobiła?

- Nie ważne. Nie chciałaby żeby komukolwiek mówić. - powiedziałem

***
Kiedy podjechaliśmy pod szpital wziąłem dziewczynę na ręce i szybko wszedłem do szpitala.

Na szczęście po drodze zadzwoniłem do doktora O'brien bo wiem, że to on był głownym lekarzem dziewczyny. Po wejściu do budynku mężczyzna od razu do nas podszedł.