Jake Grant Santillan
A campus heartthrob who is cold-hearted, egotistical but with a dark past. Almost a pessimist to everything especially when it comes to love. What if one day, a nerdy and bubbly girl will come into his life to break all his inhi...
Wala na akong mukha na maihaharap matapos ang lahat ng mga narinig nila. Ang nais ko lang ngayon ay magpakalayo layo para kalimutan ang lahat ng masasakit na alaala kasama na si Jake doon. Oo, mahal ko siya pero sa mga nangyari at ginawa niya sa akin ay hindi na sapat ang pagmamahal ko para tiisin ang lahat. Hindi ako ganun ka martyr para manatili at patuloy siyang mahalin. Saka ayokong palitan si Rizal sa Luneta ano.
Kaya naman nakapagdesisyon na ako and that is all I ever wanted is to be out of this place as soon as possible at isang tao lang ang alam kong makakatulong sa akin kaya naman sinuong ko ang daan patungong opisina nito.
Medyo mabigat sa loob ko ang gagawin kong ito dahil sanay akong laging independent at hindi nanghihingi ng tulong sa iba unless really needed. Pero ito na nga ung time na un, I really need his help. Kaya kung kinakailangan kong lunukin lahat ng paninindigan ko ay gagawin ko para lang tuluyan ko ng malisan ang impiyernong lugar na ito.
I made sure muna na walang nakasunod sa akin habang binabagtas ko ang daan. Mahirap na at madami pa namang tsismosa dito. After a while ay narating ko na ang opisina nito at andito na nga ako ngayon sa harapan ng pinto. Inayos ko muna ang sarili ko bago kumatok. Kinakabahan ako pero siya na lang ang natitirang pag-asa ko kaya bahala na si Batman, si Superman, Spiderman at lahat ng superheroes.
***Tok Tok Tok***
"Come in." Kaagad na sabi ng nasa kabilang side ng pinto.
"U-hm, good afternoon po Mr. Santillan. Maari ko po ba kayong maka-usap?" nauutal ko pa na tanong dito.
"Ikaw pala Miss Marasigan. Tuloy ka at maupo."
"Sir..." panimula ko. Hindi ko agad masabi ang pakay ko sapagkat kinakain ako ng kaba.
Nahihiya na din ako ng sobra kaya hindi ako kaagad nakapagsalita after nun. I don't even know where to start. I am also hesitating if I should tell him what his Son did to me. Anak niya pa din kasi un afterall at kahit ano pa ang mangyari. Kaya ung worry ko is baka sa huli ay ito pa ang kampihan niya at ako ang magmukhang masama. So I gathered all my strength and courage but right even before I was able to utter a word, naunahan niya na ako.
"Wait lang Hija. Before you start saying anything, let me apologize to you first. I'm really sorry. I know you are hurting. Hindi ako bulag at lalong hindi bingi para hindi malaman ang mga nangyari at kasalukuyang nangyayari sa inyo na Anak ko. Sa kagustuhan kong mapabuti siya, ay lalo pa atang napasama. At dinamay pa kita in the process." he said with too much sadness in his voice. I can tell that he is extremely guilty too. Pero nangyari na ang dapat mangyari. Sisihin ko man siya ay wala na ding saysay as we cannot turn things around now so the best thing to do is to simply forget about the past and move forward.
"Kalimutan niyo na po iyon. What's done is done ika nga. Hindi ko naman po maipapaliwanag pa ang sarili ko sa isang tao na sarado ang puso at isipan para sa mga paliwanag. Ang mahalaga po ay alam ko, alam ninyo at ng mga taong mahalaga sa akin na wala po akong masamang hangarin sa pagpayag ko sa usapan natin. Gaya ng nasabi ko po noon ay hindi ko naman ito naisakatuparan dahil nakalimutan ko in the process of getting to know your Son. Nais ko lang po iparating na totoong minahal ko ang inyong Anak na walang hinihintay na kapalit. Pero sa pagkakataon pong ito ay siguro dapat ko na ding unahin ang sarili ko. Labis po akong nasaktan sa mga sinabi at ginawa ng Anak ninyo. And what hurts the most is ung mas pinaniwalaan niya ang kanyang mga narinig kesa sa itinitibok ng puso niya. I'm so sorry po pero this is me, giving up on your Son."
Mahaba kong litanya sa kanyang Ama na ikinatigil niya ng saglit. I guess he didn't see it coming pero determinado na ako sa lahat ng binabalak ko.
"Wala yun Hija. Sa totoo lang nais kong magpasalamat sa iyo dahil sa pagmamahal mo sa anak ko ng totoo. I'm very sorry na din that you have to go through all of these pain because of me."
"It's okay po, don't worry. It was my choice to love your Son and now it's my choice as well to let go of him." saka ako pilit na ngumiti. At this point, nothing and no one can stop me now. Not my stupid heart and emotions, Not him and most especially not his Son.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"I truly understand Hija." malungkot na sambit nito.
Natigil ang pag-uusap namin nang biglang magsara ang pinto. Hindi kaya may nakarinig na naman sa usapan namin? I was worried a bit but who cares? May ikasisira pa ba ako sa eskwelahang ito? I don't really give a damn now about other unimportant things. Hindi iyan ang priority ko ngayon. What matters is I will be able to get out of this Hellhole in no time.
"May nakikinig kaya sa pag-uusap natin Hija?" tanong nito sa akin. Parehas pa ata kami ng sapantaha. Mga tao nga naman sa panahon ngayon, masyadong sabik sa tsismis kaya may lakas ng loob na makinig sa usapan ng may usapan. Kung mas inuna kaya nila ang mga buhay nila malamang sa malamang ay mas umunlad pa ito.
"I don't think so naman po dahil siniguro kong walang nakakita sa akin pagpunta ko dito. Baka po hindi ko lang naisara nang maigi kanina sa labis na kaba. At ngayon kusa itong nagsara dahil sa hangin." pagsasawalang bahala ko na lang sa posibilidad na may nakiusyoso nga na agad naman nitong sinang-ayunan.
"Siguro nga. Huwag na natin pansinin un. Siya so paano kung buo na talaga ang pasya mo ay nirerespeto ko. So ano'ng balak mo nga pala ngayon Hija?"
