The Possessive CEO

CHAPTER I

Chapter I: The Invitation

Marsh Lahm's Point of View

"PRETTY PLEASE my lovely cousin?" Sabi ni Stacey habang abala naman ako sa paglilinis ng baso. She's my cousin and she owns the coffee shop that I'm working at. Mabuti na lang at kahit paano tinanggap niya ako kahit high school graduate lang ako. So basically she's my boss. Maraming nagsasabing natanggap lang ako sa trabaho dahil pinsan ko siya but she tells me every time that I got hired because I'm hard working enough to work in her coffee shop. And I badly need a job, so here I am now washing all the dishes.

She has a pretty face, round brown eyes. Matangos din ang ilong niya and she has pink kissable lips. Kaya lahat ng lalaki napapatingin sa kanya. She's far too different from me. She's wearing a yellow dress that compliments her white skin paired with black sandals.

"Marshhhh." She said in a singsong voice.

"Minsan lang ako ikakasal. And I want you to be there. Bibigyan naman kita ng day off makapunta ka lang sa kasal ko." Tumingin ako sa kanya at ngumiti ng tipid.

"Pretty pretty please? You are one of my bridesmaid, hindi ako makakapayag kung hindi dadalo. And trust me, magtatampo talaga ako sayo ng sobra, hmp."

"Alam mo naman kung bakit hindi ako makakapunta diba? I'm working nonstop. Hindi ako puwedeng magpahinga at tsaka walang magaalaga kay Marco." I said. Sino naman ang ayaw umattend sa isang kasal? Kahit gustuhin ko man wala din akong magagawa. I'm working at her coffee shop at day light at isang waitress sa bar kapag gabi.

"Isama mo si Marco besides he's my cousin too." Napailing na lang ako. She's persistent. Too persistent to the point you can't say no.

"Alam mo naman ang kalagayan ni Marco." Mahina kong saad. Sadness is knocking into my heart ng maalala ko ang bunso kong kapatid pero agad nawala yun ng maalala ko din ang matamis niyang ngiti. I smiled from that thought. Hindi siya pwedeng magtravel sa lugar na malayo.

"Sige. Makakaasa kang pupunta ako sa kasal mo." I said. Bigla niya akong niyakap habang may ngiting tagumpay.

"Love youuuu cousin. Sa La Casa Dela Vista gaganapin ang kasal namin ni Kelvin." Happiness is visible in her voice at natutuwa ako para sakanya dahil sa wakas ikakasal din siya sa pinakamamahal niyang lalaki. Ako kaya? Agad kong umiling at hindi binigyan ng pansin ang nasa isip ko. Marco is with me, alive and kicking. And he's my source of happiness.

"Pero wala akong susuotin." Bigla ko na lang naisip.

"Ano ka ba naman Marsh of course ako ng bahala doon. And by the way, beach wedding yun and we'll stay there for three days. So pack your things later paguwi mo and susunduin kita bukas. Yay! Sounds like a plan." She said while clasping her hands and smiling like a retarded person. Ganito ba talaga kapag malapit ng ikasal?

"Stace—." Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko ng kumaway siya sa akin.

"Bye-bye cousin. See you tomorrow." At tuluyang lumabas ng kusina ng coffee shop leaving me behind. I sighed. Tumingin ako sa relo kong pinagiwanan na ng panahon. Oh no! It's already 5:30 in the afternoon. Kailangan ko ng pumasok sa isa ko pang trabaho.

"TABLE number 2 Marsh. Bilisan mo at baka makita ka ni maldita." Sabi sa akin ni Janice. I'm 5 minutes late at agad kong sinuot ang uniporme ko at naglagay ng apron. Maldita ang tawag nila sa masungit na manager namin na parang laging menopause. Tinaas ko ang buhok ko at agad kinuha ang isang tray na may lamang isang bucket ng beer. I mouthed thank you to Janice. I considered her as my friend here dahil halos kami lang naman ang naguusap dito. I'm working at Topless Bar. Mabuti na lang mabait ang boss ko dito, though hindi ko pa siya nakikita at wala akong balak makita siya. Most of the employees here say the owner of these bar is cruel and scary. Hindi naman siya monster diba? I don't know his identity, his face or even his name. For me, mabait siya. Accepting high school graduates just like me.

"Here's your order, Sir." I said placing the bucket of beer on their table. Tatlo silang lalaki na nakaupo sa sofa at may dalawang babae na halos pinagkaitan ng tela ang suot. Yung isang babae nakaupo sa lap ng lalaking may kulay pula ang buhok at yung isa naman ay naka-akbay sa isang pang babae. Napailing na lang ako dahil sanay na ako sa nakikita ko. I've been working here for three months already at nung unang araw ko dito halos bumaliktad ang sikmura ko sa nakikita ko. All people here are liberated.

"Cash or credit card, Sir?" I said asking for the bill. May isang lalaking tumingin sa akin, eyeing me like I'm a delicious food in a platter. Oh okay.

"How much for a night?" One of the guys said. Siya lang yung lalaking walang kasamang babae. He has big arms with a flabby chest. Bigla akong nakaramdam ng kaba.

"P-pardon?" I said. My voice was tired. At halos bulong na lang ang nasabi ko.

"Listen bitch. Don't get me angry." He said at tumayo. Lumakad palapit sa akin. I stepped backward.

"I—I'll get the m-manager." I said at tatalikod na sana ng hawakan niya bigla ang balikat ko. I screamed. May ibang tao ang napatingin sa gawi ko pero wala man lang may kusang loob na tumulong.

"The fuck you will. You ain't leaving here till I get my rocks off, slut."

"Yeah," sabi nung may pula ang buhok. "Me too. Slut."

"Whore, why don't you just play with us?" Sabi nung isang lalaki and the two girls giggled.

"No, Sir. Nandito lang po ako para ibigay ang order niyo. At hinihingi ko ang bill niyo. Hindi ako bayarang babae at kung gusto niyo maghire na lang kayo ng ibang prostitu—." I stop when the big guy slapped my cheeks. Nalasahan ko yung dugo sa labi ko.

"I want to fuck y—." Bago pa niya maituloy ang sasabihin niya bigla na lang siyang bumagsak sa sahig. Halos lahat ng tao sa bar ay napatigil, even the loud music. Someone just punch the big guy. Napalingon ako sakanya. He's tall and all I can see is his silhouette.

"What the fuck is wrong with you man." Sabi nung kulay pula ang buhok.

"I own this bar. This will be the last time I'll see you here. Leave before I kill you." The bouncer dragged the three guys away.

"Everybody, enjoy the night." His voice is so cold and holds power. Ang lalim ng boses niya at halos magtayuan ang balahibo ko dahil sakanya. I'm looking at him dahil ngayon ko lang siya makikita. The owner of this bar. Pero dahil madilim at tanging disco lights lang ang ilaw, hindi ko siya makita.

"And you go back to work." And before I could even have a glance on his face agad siyang tumalikod at naglalad palayo.

"Marsh! OMG ka girl! Kinausap ka ni boss. Ano nakita mo ba siya? Guwapo ba? Ishare mo naman teh." But I stayed rooted on my place.

"Babalik na ako sa trabaho." Sabi ko at hindi pinansin si Janice.

"Marshhhhh." Sabi niya habol hinahabol ako.

What's wrong with me? Bakit ang bilis ng tibok ng puso ko?

***