The Possessive CEO

CHAPTER X

Chapter X: Misunderstanding

Marsh Lahm's Point Of View
      "Matulog ka muna. Mahaba pa ang byahe natin." I looked at Kalev. Umiling ako. Si Marco ang inaalala ko. I can't afford to lose another family member. I heard him sighed.

"Thank you." Sabi ko na lang. Dahil sa kanya makakarating ako sa Manila agad. Magtetext na lang ako kay Stacey na hindi ako makakarating sa reception. "So who's Marco?" He asked. Nagbuntong hininga ako. Hindi talaga niya titigilan iyon hanggang sa hindi siya nakakakuha ng sagot.

"He's my brother." I said at tumingin sa labas. I never imagined to be with him inside his car. Pero andito ako ngayon nakaupo sa passenger seat ng kotse niya.

"How about you? Sino yung babae kanina? Girlfriend mo?" Hindi ko mapigilang itanong. I wanted to sound it cool but it sounds bittersweet in my mouth. I'm acting like a jealous girlfriend which is not right. Napatingin siya sa akin. "You think I'll make you a bad girl?" He mused. "Don't laugh. Wala akong panahon para maging kabit mo." I said and rolled my eyes.

"Haneah is not my girlfriend." He simply said. Hindi na ako nagtanong pa tama na sa akin ang sinabi niya. Baka isipin niya I'm being nosy. Sa tingin ko ito na ang pinaka matinong usapan naming dalawa. Pinipilit ko ang sarili kong na sa car window lang tumingin. Ayoko siyang titigan. Nalulunod ako sa mga titig niya.

"You never had a breakfast." He said. I clasp my hands at ipinatong sa lap ko. "Why do you care?" I asked nonchalantly. Pero mukhang hindi niya 'yun pinansin. "Do you want to eat?" Umiling ako. I'm not starving. "Kailangan ko kaagad makarating sa Manila." Sabi ko naman. "If I'm talking to you look at me in the eyes." He said with full of menace. Biglang nagtaas ang balahibo ko. "Don't ask me what to do. It's my own life." I said flatly.

"Baka nakakalimutan mong ako ang nakakuha ng virginity mo." Napatingin ako sa kanya and glared at him. Pinapaalala na naman niya sa akin ang nangyari kagabi. "It was a mistake and it will never happen again." Sabi ko sa kanya. Ayokong ipahalata na sakanya na apektado ako sa nangyari. I don't want to give him satisfaction. Humigpit ang hawak niya sa steering wheel. "I beg to disagree because I'm planning to do it again with you." Hindi ako makapaniwalang napatingin sa kanya. He's so confusing.

"I'm not your toy Kalev. Spare my life sa dami ng problema ko wag ka ng dumagdag pa." Pagalit kong sabi. Sino ba siya para tratuhin akong ganito? Our eyes met and then he spoke. "Are you lonely, Marsh?" And then it struck me. I stopped. Am I? Bakit niya tinatanong sa akin yun?

"Every time I played the piano I can see the loneliness in your eyes."

I am lost for words. This is one of the many reasons why I don't want to look in his eyes. He could read me.

"You don't have the right to say that." I am not lonely. I have Marco. Or I'm just convincing myself. He just hit the sensitive part in my heart. Nanaig ang katahimikan sa aming dalawa. I'm not lonely. Keep saying that to yourself, Marsh.

    COBEN'S MEDICAL HOSPITAL

MATAPOS ang apat na oras nakarating din kami sa hospital kung saan nakaconfine si Marco. Bumaba ako sa kotse niya at tinungo ang main entrance ng hospital. Hindi ko namalayan na nakasunod pala si Kalev sa akin. Wala na ang black coat niya at natira na lang ang white polo niya na nakatupi hanggang sa mid arm niya. Naka loose din ang tie niya at nakabukas ng dalawang butones ng polo niya. Halos lahat ng tao napapatigil at kahit ang mga babaeng nurse makita lang si Kalev. Hindi lang sila nakatingin kay Kalev kundi pati sakin? Bakit sakin?

"Naliligaw ba sila dito sa hospital?"

"Ang gwapo nung lalaki. Yieehh."

"Saan kaya ang kasal?"

And then I realized suot ko pa din yung rose gold dress na suot ko sa kasalanan ni Stacey at Kelvin. Bigla akong namula. "Miss, ano ang room number ni Marco Lahm?" Tanong ko sa isang nurse. May chineck siya sa computer at agad bumaling sa akin.

"Room E305, Ma'am." She said. "Thank you."

Hinanap ko kung saan ang elevator. Pero may humila sa kamay. "Dito ang elevator." Sabi ni Kalev at hinawakan ang kamay ko. "Room E305 right? Sa East tayo. 3rd floor and room 05." Balewala niyang sabi. Bakit niya alam yun?

"This hospital is owned by my friend." He added. Mukhang nakita niya ang pagtataka ko kaya siya na mismo ang sumagot. Nakapasok kami sa elevator pero nakahawak pa din ang kamay niya sa akin. Pilit kong tinatanggal yun pero mas lalong humihigpit ang pagkahawak niya. "Why are you still here?" Bigla kong tanong. He shrugged at hindi sumagot. Rude.

Ting. Lumabas kami ng elevator. Tinanggal ko ang pagkahawak ni Kalev sa kamay ko at napatakbo ng makita ko si Aling Nelda nakaupo sa waiting area.

"Aling Nelda!" Sabi ko. Napatingin siya sa akin. "Ano pong nangyari kay Marco."

"Iha, buti na lang nakarating ka kaagad. Ipinasok siya sa ER at sabi ng doctor hintayin natin ang magiging resulta." Napaupo ako at napahawak sa noo.

"He's going to be alright." Sabi ni Kalev. Umupo siya sa tabi ko and pats my back. This is the first time that someone comforted me.

"Nagaalala ako para kay Marco."

"Iha, sino naman yang kasama mo? At mukhang parang kayo ang ikakasal." Sabi ni Aling Nelda na nakatingin kay Kalev.

"Si Kalev po. K-kaibigan ko." Lumapit sa akin si Kalev. Yung labi niya ay malapit sa labi ko. My breath hitched. "Friends don't fuck, baby." He said whispering. Mabuti na lang biglang dumating ang doctor. Tumayo ako at lumapit.

"Sino ang guardian ng pasyente na si Marco?"

"Ako po." I said. "Ano pong nangyari sa kapatid ko?"

"Over fatigue ang kapatid mo Miss. Dapat mas iniingatan mo siya. A child with a sickness called atherosclerosis should live in a stress free environment. Hindi din dapat pinapagod. Dapat patuloy ang intake niya ng medicine. At kailangan mong ihanda ang sarili mo Miss. Kailangan na ng kapatid mo ng surgery." Sabi ng Doctor. Hindi ko mapigilan ang maluha. Oh my God. Sana maging ayos lang si Marco.

"There's a 70% chance na magiging successful ang operation." He added. "But still gagawin ko ang lahat para gumaling ang kapatid mo."

"Puwede ko na ba siyang makita?" I asked.

"Yes, yes you may." Pumasok ako sa room 305.

Nakita ko si Marco na nakahiga sa isang single bed at mukhang natutulog. Bigla akong naawa sa kapatid ko. Ang bata pa niya para maramdaman ang sakit na 'to. Kahit bata pa ang dami ng iniinom na gamot. I looked down. Puro injections. Hindi makapaglaro. Hindi din makakain ng mga gusto niyang pagkain. Hindi niya magawa ang mga gusto niya. Naupo ako sa tabi niya at hinawakan ang maliliit niyang kamay. "Don't worry Marco. Gagawin ni ate ang lahat para gumaling ka." I whispered.

Someone is patting my back. And that's what I needed right now. Comfort. Dahil sa pabango niya nakilala ko na agad siya kahit hindi na ako tumingin. Sumandal ako sa kanya and let myself cry. I don't know why Kalev is here with me basta ang alam ko, ang malinaw lang sa akin ay...kailangan ko si Kalev ngayon.

* * *