The Possessive CEO

CHAPTER XLIV

Chapter 44: Gone mad

Marsh Lahm's Point Of View

        I waved my hand while bidding my goodbye to Marco, nakita ko namang masayang pumasok ang kapatid ko sa gate ng school niya habang kumakaway din sa akin pabalik and later on tumakbo na siya papasok.

Tumalikod ako when I no longer see my brother at tiningnan ang kotse kung saan ito naka-park. Bawal kasi na basta ka na lang magpark kung saan lalo na at school zone ito. Kaya nakita ko ang kotse ni Kalev na nakapark sa kabilang lane. Tumingin ako sa stop lights at naghintay hanggang sa pwede nang tumawid. Agad naman akong naglakad sa pedestrian lane habang nakatutok ang atensiyon ko sa itim na kotse na pagmamay-ari ni Kalev, but everything went fast. Somebody is shouting, I don't know where the voice came from. I can hear the cheering of car wheels, and I'm not aware what's happening.

"Miss, watch out!" I heard behind my back at ako naman lumingon, just to see a guy shouting habang may tinuturo sa right side, kaya naman lumingon ako sa kanan ko hanggang sa makita ko na may kotse na papalapit sa akin.

"Move! Goddamnit!" Nakatuon lang ang atensiyon ko sa kotse na mabilis na paparating sa akin. I was glued in my place, hindi ko alam kung paano ba ako iiwas, my heart raced and I couldn't move a muscle. Sobra ang kaba na nararamdaman ko, my mind went blank, at ang tanging naririnig ko na lamang ay ang mabilis na pagtibok ng puso ko.

Bigla ko na lang naramdaman na may matipunong braso na humatak sa akin at hinila ako papalayo.

"Magpapakamatay ka ba, Miss!?" The car that almost hit me go in its way. Nakatingin lang ako sa papalayong kotse, I can't still move a muscle. The stranger helped me to stand up.

"What the actual fuck." Sabi niya ulit at doon lang ako natauhan. Bakit bigla na lang humaharurot ang kotse na 'yun palapit sa akin kung naka-red ang button ng mga kotse at green naman sa stop light ng pedestrians?

"Geez. You look sick, unwell, and weak." I heard him say. Doon ko lang napansin ang lalaki. He stood 6'0 feet in height and he wears rugged jeans and a white V-neck shirt. Naka converse shoes at nakataas ang buhok niya. Parang nakita ko na siya dati?

"Are you just gonna stare at me the whole time?!" Hinila niya ako hanggang sa makatawid kaming dalawa.

"S-sorry inaalala ko lang kasi kung saan kita nakita. Salamat na din dahil sa tulong mo, kung hindi dahil sayo baka ano na mangyari sa akin." I said with a half smile on my lips. He started to calm down.

"You are welcome. And yes, nagkita na tayong dalawa. My name is Raven Salazar, the owner of Pleasure Me Bar." Bigla kong naalala magsasalita pa sana ako upang itanong kung bakit may drugs sa bar niya and all pero hindi na niya ako binigyan ng pagkakataon magsalita.

"Kaibigan ko si Kalev and I don't know that you're his type of girl." Natatawang sabi niya. I got offended. Hindi ko pinakita na nasaktan ako sa sinabi niya.

"Tell me. Sino naman ang type niyang babae?" I tried to sound it call but my voice sounded throaty.

"Hmm." Lumapit siya sa akin at hinawakan ang hibla ng buhok kong natatakpan ng mukha. I winced.

"Not someone who's pale, weak, and fragile." He eyed me from my toes, to my head. "And someone who can fight for him, who can help him from the black hole he made by himself. If you can't get this through, it's better if you stay away from him. Be kind to his soul. I think by merely looking you, he's already hurting. I don't want to appear rude and please take my words seriously."