innocent game; frerard

→ Niewinna Gra ←

Brunet zakręca butelkę. Ta kręci się, jakby panele nasmarowane były jakimś olejkiem. Josh Dun i Kenny Harris zaczęli szeptać coś między sobą. Brendon, który jeszcze przed chwilą trzymał dzieło szatana - szklaną butelkę po wódce, teraz mówi coś do najwyższego chłopaka w towarzystwie - Dallona Weekesa.

— Gerard Arthur Way —  Urie przerwał wywód, na temat swej najnowszej zdobyczy, Sarah i spojrzał na najbardziej odizolowanego nastolatka. —  Pytanie czy wyzwanie?

— Mam jakieś wyjście? — mruknął czarnowłosy, odgarniając przetłuszczoną grzywkę na bok.

— Nie, ale wolałbym usłyszeć to z twoich ust —  oświadczył, z fałszywym uśmiechem.

— W takim razie, wybieram wyzwanie —  rzucił, przecierając swoje zaspane, zielone oczy.

— Dobry wybór, Way - zaśmiał się, biorąc duży łyk alkoholu. —  Zagrasz w naszą grę.

— Grę? Czyli teraz nie gramy?

— Gramy, ale tamta jest dużo ciekawsza —  powiedział tajemniczo. W czekoladowych oczach miał coś, co intrygowało Gerarda. Coś niezwykle fałszywego i zdradliwego.

— Na czym polega? —  wydobyło się z jego ust.

— Na pewno kojarzysz, te typowe amerykańskie romansidła dla nastolatek, kiedy to jakiś przystojny i lubiany trzecioklasista ma rozkochać w sobie jakąś niedostępną i zamkniętą w sobie dziewczynę, potem zaliczyć, a na końcu porzucić...? — mówił, wyraźnie gestykulując.

— No tak, ale co z tego? —  uniósł delikatnie prawą brew.

— Twoim wyzwaniem jest zagranie w to. Jednakże jest haczyk —  uniósł długi palec do góry z wciąż równie zakłamanym uśmiechem. — Ty musisz zrobić to na jakimś chłopaku —  oświadczył, a Dun i Harris wybuchli głośnym śmiechem. Tylko Weekes cały czas wpatrywał się w niego wyraźnie zdziwiony.

— Brendon, chyba za dużo wypiłeś... —  wtrącił Dallon, delikatnie łapiąc nastolatka za ramię.

— Zamknij się —  warknął, odpychając chudą rękę przyjaciela.

— A jeżeli odmówię? — wydusił niepewnie zielonooki.

—  Wtedy w życie wtoczymy zasady, ustalone przed rozpoczęciem gry. Będziesz musiał do końca szkoły usługiwać temu, kto dał ci to wyzwanie, w tym przypadku mi —  ukazał szereg białych zębów. —  To jak? Przyjmujesz?

— Niech ci będzie —  mruknął, uświadamiając sobie, że zostały mu jeszcze dwa lata z tymi ludźmi.

— Wspaniale! Jutro powiem ci, kogo masz w sobie rozkochać. Kręć —  wydukał, biorąc kolejny łyk napoju.

Już w tym momencie Gerard wiedział, że jego najbliższe życie, będzie jeszcze gorsze niż dotychczasowe. Wiedział też, że jeżeli jego rodzina i Lindsey dowiedzą się, że umawia się z chłopakiem, tym bardziej tylko przez zadanie, zabiją go. Jednak... On nie potrafił odmówić.

Wziął głęboki wdech i zakręcił. Kiedy butelka kręciła się, ruszył po picie. Miał nadzieję, że dzisiejszego wieczoru upije swój organizm tak, że jutro obudzi się w zupełnie innym świecie. Bez Brendona, Kenny'ego i Josha. Bez zmartwień i złego samopoczucia... Jednak przede wszystkim miał nadzieję, że obudzi się jutro bez kaca.