I'm In Love with my Childhood Friend

Chapter 1: Past Life

5 years ago

"Mom, Dad I just wanna go home I don't want here."

Takot na sabi ko kila mommy at daddy habang papasok kami sa isang malaking gusali.Tumingin ako sa bawat paligid at puro batang etudyante ang nakikita ko pagpasok namin.

"Who is she?"

"Is she a transferee?"

"Omg I don't like her"

"She's so ugly"

Bawat paglakad namin ay puro bulungan ang naririnig ko, nakayuko lang ako habang naglalakad.

"Sweety just don't mind them ok?" Saad ni mom.

"But mom they don't like me here. I'm scared, what if....what if they bully me or hit me just like what my schoolmates did to me from my old school?." Takot kong sabi sa kanila.

Since grade one I always transfer from different schools because I always bullied. I don't know what their reasons why they do such things like that to me even if I don't do anything to them. Daig ko pa may sariling boutique sa sobrang dami ng uniform ko sa closet. Ngayon namang grade 6 ako iba nanaman ang school ko, kasi sa last na school na pinasukan ko eh na hospital ako dahil sa kagagawan ng mga kaklase ko.I don't know why do people hurt others even if they don't know the person well.They don't even think what would it felt if they hurt others feelings.Basta masaya sila sa ginagawa nila wala na silang pake sa nararamdaman ng ibang tao.

Hindi ko naman kasalanan kung old fashion ako manamit kahit na  belong ako sa first class family.But they don't have the rights to hurt me kasi wala akong ginagawang masama. Halos takot na akong lumabas ng bahay. Maski ang makihalubilo sa ibang bata ay ayoko, kaya minsan kinakausap ako nila daddy at mommy na hindi naman daw lahat ng tao eh masasama.

"Steph, mommy and daddy won't let anyone hurt you again ok?" Sagot ni mom na bahagyang nakangiti sa akin.

"But mom...-" Reklamo ko na agad na pinutol ni mommy.

"No more buts baby. I have something to tell you." Nakangiting saad nya na tinaas baba pa ang mga kilay

Napabuntong hininga nalang ako dahil alam ko namang wala akong magagawa.

"Do you remember the Garcia's?"

"Yes mom, Our family friend and business parter. Why?" Walang ganang sagot ko.

"Their only child Marcus Garcia is studying here at St. Xaviers. I know you really like him."

Bigla namang nagliwanag yung mga mata ko at napatingin kay mommy sa sinabi nya.Hindi ako makapaniwala na dito sya nag-aaral, kaya ibig sabihin ay lagi ko syang makikita.

Marcus Garcia is the only one that I can talk and play with. Bata palang kami ay halos sya na ang nakakasama ko sa tuwing may business meetings or events na ginaganap sa pagitan ng business ng family namin at family nila. Hindi kami ganung ka close pero masasabi kong sakanya lang magaan ang loob ko. Halos nakasama ko na syang lumaki kumbaga para sa akin kahit di kami ganun ka close childhood friend ang turing ko sa kanya pero hindi nya alam na habang tumatagal ay nagkakagusto na ako sa kanya.

"Is that true?" Hindi makapaniwalang tanong ko na nangingiti pa.

"Of course sweety mommy and daddy won't lie to you." Sabat naman ni dad.

"Kaya halika na ihahatid ka namin sa room mo." Hila sa akin ni mommy pero pinigilan ko sya.

"No need mom I can take care of myself. I am a big girl na po saka nakakahiya. Grade 6 na ako pero sinasamahan nyo pa ako sa pagpasok sa school." Nakapout na saad ko sa kanila.

"Are you sure sweety?" Tinanguan ko lang sila kasabay ng pagbuntong hininga nila at biglang ngumiti.

"Ok just make sure na pag may nang bully sayo tawagan mo lang kami ni mommy mo ah?." Saad ni dad na pinisil pa ang pisngi ko.

Tumango nalang ako bilang sagot at nagpaalam na sa kanila para mahanap ko yung room ko.Medyo kinakabahan ako ngayong araw na to dahil hindi ako sanay at nangangapa pa ako sa bagong kapaligiran ko.

Hindi naman ganun kahirap mahanap yung room ko kaya pumasok ako agad at nahihiyang umupo sa isang upuan.Halos lahat sila ay nakatingin sa akin kaya nakayuko lang ako sa upuan ko.

Dumating naman agad yung teacher namin at bumati.

"Good morning class. You have your new classmate and I want you to be nice with her."

Tinawag naman nya ako at lumapit naman ako para makapagpakilala.Medyo nanginginig na yung mga kamay ko dahil sa nerbyos at takot ko.

"H-hi Im S-Stephany Ramirez and I-I 
hope we can be friends."

Nagbulungan naman silang lahat kaya agad akong umupo sa upuan ko dahil alam kong tinatawanan nanaman nila ako.

"H-hi Im Abby." Nakangiting pagpapakilala ng isang babae sa tabi ko na naglahad ng kamay nya.

Tumingin ako sa gawi nya at tinitigan lang sya. Nung una ayoko pa syang ngitian pero napansin kong iba sya sa ibang tao. Kaya hinawakan ko ang kamay nya at nginitian din sya.

"Im Stephany."

"Don't mind them ganyan talaga sila maski sa akin, kaya nga magisa lang ako lagi eh. Buti nalang andyan kana. Gusto mo sabay tayo lagi pag breaktime?"

Nginitian ko naman sya at tumango bilang sagot. Sa tingin ko tama nga sila mom at dad na hindi lahat ng tao ay masama, meron parin talagang may mababait.

Sya palang yung taong nakagaanan ko ng loob at para sa akin itinuturing ko na syang kaibigan. Ang dami na naming napagusapan hanggang sa nag bell na hudyat na breaktime na.

Dumeretcho kami sa canteen at bumili ng makakain namin. Pumunta kami sa isang side na medyo konti lang ang tao.

"Bakit wala kang kasama? Ayaw din ba nila sayo tulad ng sa akin?" Tanong ko sa kanya.

"Ganyan din kasi ako noong una lagi akong pinaguusapan kahit wala akong ginagawang masama sa kanila. Pero nasanay narin ako kaya heto medyo hindi narin nila ako pingbubulungan. Ganyan na talaga dito pag may mga new students pinagtritripan nila lalo na nung grupo nila Gale." Paliwanag nya habang kumakain ng sandwich na may palamang ham at cheese.

"Sana maging maayos na yung pag transfer ko dito ayoko ng maulit yung nangyare sa akin noon sa dati kong school." Nakasimangot kong saad sa kanya.

Sa tuwing naaalala ko yun nalulungkot at nasasaktan ako dahil hindi ko dapat nararanasan yung mga ganitong bagay.

"Bakit ano ba....-"