KUZEY (+18) Düzenleniyor

BÖLÜM-22-ACI VE ÖLÜM

Derin'den

Egemen son sürat arabayı sürerken sıkı sıkıya emniyet kemerine tutunuyordum.Anlattıklarım onun hiç bilmediğim bir tarafını gün yüzüne çıkartmıştı.

Sessizdi, fazla sessiz. İçindeki düşüncelerle kendini yiyip bitirdiğini biliyordum.Vitesin üstündeki elinin üstüne attım elimi.

Bir kaç saniye sonra bana döndü ve tekrar bakışları yolu buldu.

"Egemen, sakin olur musun? Yüz doksanla gidiyorsun.İkimizi de öldüreceksin. "

Son cümlemle beraber frene bastı.Kulak tırmalayan o fren sesi uzun süre sürmüştü.

"Sana bir şey olmasına izin vermem Derin. Sen bana verilmiş en değerli hediyesin."

Yanağımı okşadı ve güven barındıran bakışlarını gözlerime gönderdi.Elimi yanağımdaki elinin üzerine koydum ve anlayışla kafamı salladım.

Tekrar arabayı harekete geçirdi.Bu sefer de hızlıydı ama az öncekinin yanında lafı bile olmazdı.

Adrenalin dolu dakikalar sonunda arabayı durdurdu.Villalarla dolu bir siteye girmiştik. Güneş battığı için ortalık siyaha boyanmıştı.

"Derin, bak lütfen sözümden çıkma.Burada kalacaksın, ne olursa olsun arabadan dışarı çıkmayacaksın tamam mı ?"

Buna cevabım tabii ki de 'hayır'dı.Cevap vermemek için kafamı diğer tarafa çevirdim.

"Anlaşıldı."

Sıkıntılı nefes verişinden sonra arabadan indi ve bagaja doğru yürüdü.Ne yaptığını göremiyordum. Arabayı kızın evinin girişinde park etmiş olmalıydı.Ev oldukça güzel görünüyordu. Açılan kapı sesiyle Egemen'e döndüm.

Elindekileri koltuğa koydu.Susturuculu silahı beline taktı ve ihtişamlı görünen bir bıçağı da ayakkabısının arasına sıkıştırmıştı.Gözlerim halâ zincir ve kilitte dolaşırken ne yapacağını anlamaya çalışıyordum ta ki onları eline alıp benim yanıma gelesiye kadar.

Bileğimi tek eliyle kavradı.

"Egemen ne yapıyorsun? Saçmalama bırak beni."

Huzursuzlukla yerimde kıpırdanıyordum.Zinciri bileğime doladı ve direksiyona kadar uzatıp kilidi taktı.

"Seni kaybetmeyi göze alamam Derin."

Öfkeyle zinciri kopartmak istercesine asılıyordum.Egemen kapımı kapatıp çıktı.

Tahmin ettiğim eve doğru giderken kalbim yerinden çıkmak üzereydi. Ölüme gidiyordu ve tam anlamıyla elim kolum bağlı izliyordum.

Yaşadığım duygu karmaşası beni alt üst ediyordu.O an Egemen'e anlattıklarım yüzünden pişmandım.Tek isteğim kızın çoktan evden çıkmış olmasıydı.

Gözlerim telaşla evde dolaştı.Heyecandan görmemiştim fakat şu an daha detaylı bakabiliyordum.

Evin sol tarafında karanlıkta kalmış bir araba vardı.O an beynimde şimşekler çaktı.Bugün okuldan gelirken evin önündeki arabaydı.Hiç dikkat etmemiştim neredeyse.

Kız evdeydi ve Egemen bahçeyi dolaşmış, içeriye girmiş olmalıydı.

Her geçen saniye korku ve öfkeyle izliyordum evi.Kolumdaki zincire lanet okudum. Tam zinciri çekiştirirken kapı açıldı.Önce kız göründü,  elinde büyük bir çanta ve silah vardı.Daha sonra o kapıdan Egemen çıktı.Başı kanlar içindeydi.

O an kalbimin duracağını sandım.Egemen yavaş adımlarla kapıdan çıktı.Kızın sırtı bana dönüktü. Camı açtım ve ses çıkarmadan dinlemeye başladım.Kız bağırıyordu.

"Benim meselem seninle değildi Egemen,  yani en azından 'benim' meselem seninle değildi.Kız kardeşin için üzgünüm ama nereye kaçarsa kaçsın ölüm onu bulacak ve aynı şekilde..."

Kızın kurduğu cümle basitti.Beni öldüreceğini kesin bir dille söylüyor,  Egemen'i öldürmenin onun görevi olmadığını kast ediyordu.

Demek ki beni öldürmek isteyen asıl kişi kimse, Egemen'i de öldürmek istiyordu.

Ellerim hızla torpidoda gezindi.Bu kadar teçhizatlı bir arabanın elbette içinde de bir şeyler olurdu.Elim sert bir şeye çarpınca duraksadım, bulmuştum. Silahı arabanın camından uzattım ve nişan aldım.

Kız elindeki silahı Egemen'e doğrulttu.

"Üzgünüm Egemen, olması gereken bu."

Kız tetiği çekmek üzereyken sayısız kere ateş ettim.Kalbim çırpınıyor, almaya çalıştığım nefes benden uzaklaşıyordu.Elimdeki silah yere düştüğünde nefes almam daha da zorlaştı.

Elimi son bir çırpınışla yakama götürdüm ve yırtmak istercesine aşağı çektim. Astımın bir gün beni öldüreceğini biliyordum.Nefes almaya çalışırken derin sesler çıkartıyordum.

Egemen'i kurtarmış olmayı dileyerek acı çeken bedenimi daha fazla zorlamadım.

Gözlerimi karanlığa yumdum.