Spring Day

Chapter 15

Yoongi's POV

Kasalukuyang nakaupo ako sa single na sofa dito sa sala nang biglang tumunog ung phone ko.

Eomma calling...

Nag-aalinglangan pa ako sagutin ung tawag ng nanay ko pero wala rin namang choice kaya sinagot ko na.

[Yoongi!!! My darling!! How are you?? I miss you sooo much~]

[Ha! Ano nanamang kaplastikan yan ma?]

[Yoongi darling!! Ba't ganyan ka sakin ah??]

[Ma pwede ba? Kung wala naman kayong magandang sasabihin wag nalang kayo tumawag.]

Mahinahon kong sagot sa nanay ko. Pero haha napipikon na ako sa kaniya.

[God!! Yoongi sinasagot mo na ako??!!]

Matagal na.

[By the way darling, We want you to come here to canada.]

[No, I don't want to go there.]

[But--]

[Oh pls ma! Respect my desicion. Pag ayoko ayoko, wag mo na ako tawagan ulit.]

[Okay fine...but---]

TO~TOT~TO~TOT

Sa sobrang inis ko ay binabaan ko ng phone ang magaling kong nanay.

Nag-stay muna ako ng konti sa sofa bago umakyat sa kwarto ko.

K I N A B U K A S A N

"Yoongi,gising kana may-bisita ka sa baba"sabi ng gumagising sakin

Pag-dilat ko ng mata ay si Jungkook ang gumigising sakin.

"Hmm anong oras na ba?"tanong ko sa kaniya.

"8:24"tipid na sagot niya

"Ang aga aga pa eh!"inis na sabi ko sa kaniya.

"Bilis na bumangon kana jan!may nag-hihintay sayo sa baba!"sabi niya sa akin habang hinihila ako.

"Oo eto na eto na!!wag mo na akong hilahin psh"inis na sabi ko sa kaniya.

"Hehe.."

"Tsk"singhal ko.

At tumayo ako sa higaan ko at dumeretso na agad ako sa banyo para makapag hilamos.

Pag-katapos ko gawin ang mga dapat kong gawin t'wing umaga ay lumabas na agad ako sa kwarto at bumaba sa sala.

Pag-baba ko sa sala ay bumungad agad sakin ang nakatalikod na babae't lalaki.

"Ah,tita--tito harap na po kayo"sabi sa kanila ni Hoseok.

'Tito??Tita?? Ha! Ano nanaman ginagawa nila rito tsk.'

Pag harap nila,hindi na ako nagugulat kung sino ang dumating.

"Ma?Pa?" Patanong kong sabi sa kanila.

"Anong ginagawa niyo rito?"galit ngunit mahinahong sabi ko.

"Anak,g-gusto ka lang namin makausap ng eomma mo." sabi sa akin ni Appa.

"Wala dapat tayong mapagusapan!" irita kong sagot.

"Pero-"

"SINABING WALA TAYONG DAPAT PAG-USAPAN DIBA?!" sabi ko ng pasigaw.

Nagulat na lamang sila at naluha na lang ang magaling kong nanay.

"NOW LEAVE AT MY HOUSE! LEAVE!" sigaw ko.