Come If You Dare

Rozdział 48 Grasz nieczysto

Przez kolejne parę dni dochodziłam do siebie starając się znosić nadopiekuńczość Huntera, która mimo iż  była czymś miłym, wciąż tylko odwracała moją uwagę od prawdy.  

-Hunter?- spojrzał w moją stronę przerywając na moment ćwiczenia rehabilitacyjne, które lekarz zlecił wykonywać na moją nogę. 

-Przerwa? 

-Nie, nie o to chodzi. Czy możemy dzisiaj stąd wyjść? 

-Nie rozumiem. 

-A ja myślę że doskonale rozumiesz, chcę gdzieś pójść, po za ten dom. 

-Przecież codziennie wychodzimy na zewnątrz. 

-Masz rację, powinnam wyrazić się inaczej, wyjdźmy dalej niż teren twojej posiadłości. 

-Naszej. 

-Przestań, przypominam ci że jak na razie nie łączy nas jeszcze za dużo- zmarszczył brwi i lekko nachylił się w moją stronę. 

-Doprawdy? Mam ci pokazać jak dużo nas łączy?- patrzyliśmy sobie chwilę w oczy, po czym odepchnęłam go mocno i wstałam z maty. 

-Czy twoją odpowiedzią na wszystko jest zawstydzenie mnie? 

-Wybacz, ale nie mam wpływu na to, jak reagujesz gdy zwyczajnie jestem obok. 

-Zwyczajnie?- zrobiłam wielkie oczy i z wyraźną butą podeszłam do niego wyciągając palec wskazujący którym dźgnęłam go parę razy w klatkę piersiową zmuszając do tego, aby zrobił kilka kroków wstecz- ciągle mnie lawirujesz, udajesz niewinnego, a tak naprawdę zręcznie wykorzystujesz mój brak pamięci. Właściwie mogłabym cię oskarżyć o napastow..- pisnęłam głośno, gdy Psychol złapał mnie za nadgarstek pociągnął zwinnie w swoją stronę i z drugą dłonią na moich plecach przechylił do tyłu. Wykorzystał mój chwilowy niedowład umysłu by bezkarnie móc mnie pocałować w swój najbardziej okropny zmysłowy sposób. To właśnie przez te sytuacje, serce nie wyrabiało na zakrętach starając się nadążyć za buzującą w żyłach krwią.

-Możesz śmiało zgłosić się na policję, bo nie zamierzam zaprzestać napastowania cię- owiał mnie jego ciepły oddech, gdy powiedział to wszystko tuż przy moich nabrzmiałych ustach.

-Mówisz że nadal będziesz to robił, ale nie zamierzasz powiedzieć mi prawdy o tamtym wieczorze?- pierwszy raz postanowiłam zastosować technikę przekupstwa, zbliżyłam się i dotknęłam jego idealnych warg swoimi- o powodzie porwania- szybko ponowiłam poprzednią czynność- o ogromnych wilkach- z każdym kolejnym pocałunkiem mój wstyd znikał- o swojej wyjątkowej rodzinie- tym razem przedłużyłam pieszczotę, licząc że Psychol w końcu się podda.  

-Grasz bardzo nieczysto skarbie, jednak trafiłaś na doświadczonego gracza- powoli ustawił mnie w pionie, by w następnej kolejności przerzucić sobie przez ramię. 

-Hunter! Puść mnie w tej chwili!- ten chwyt był zdecydowanie niedozwolony. 

-Bądź grzeczna- rzucił i na wyśmienitą zachętę klepnął mnie w wypięty tyłek. 

-Psycholu!- zawyłam. 

-Cicho wariatko, wystraszysz te swoje monstrualne wilki- wydęłam policzki gdy usłyszałam tą jawną kpinę w jego głosie. 

-Twierdzisz że to sobie zmyśliłam?- jęknęłam, gdy wprost ze swojego ramienia rzucił mnie na łóżko. Niczym drapieżnik zaczął się do mnie zbliżać. 

-Twierdzę że tamten wieczór nie był dla ciebie najprzyjemniejszy i niektóre wydarzenia mogły się dla ciebie zmienić, przez towarzyszące ci silne emocje.