DxD Dealereq x Doknes Nie rań mnie... proszę

WAWA czy KARI

Wróciłem do domu. Wolałbym iść do Karola niż jechać parę godzin do Natali. Widziałem ją tylko wtedy, gdy miałem parę lat. To było gdzieś... z 11 lat temu? Nie pamiętam jej z twarzy, a nie ma FB, ani insta... nie pamiętam jej... mimo to nie czułem jakiejś głębszej potrzeby na zobaczenie się z nią

- Hubi, spakowałaś się? Zaraz wyjeżdżamy!
- Dzisiaj? Mówiłaś, że jutro jedziemy! - oburzyłem się, gdy moja mama weszła mi do pokoju z taką oto wieścią
- No to źle mnie zrozumiałeś, jedziemy dzisiaj. Dam ci jeszcze chwilkę. Zaraz przyjdę. - powiedziała i wyszła zamykając za sobą drzwi

Spakowałem do plecaka ubrania, ładowarkę, słuchawki, telefon, parę groszy... zeszedłem po schodach i wsiadłem do samochodu. Moi rodzice już tam czekali. Zapowiada się długa podróż!

Zamknąłem oczy z myślą że zasnę, ale moja mama puściła disco polo z radia i normalnie, uszy by mi to wypaliło! Nie mogłem zasnąć, mimo że byłem bardzo zmęczony dniem w szkole

Nagle z plecaka usłyszałem dźwięk mojego telefonu. Wziąłem go do ręki i włączyłem iPhona.  Jak się okazało, napisał Karol.

- Jedziesz jutro... szkoda, chciałbym się omówić, ale skoro masz czas, może nagramy odcinek?

- Przykro mi, ale jadę dzisiaj. Jestem już w samochodzie. Przejeżdżałem obok twojego domu.

- No nic. Baw się dobrze i pozdrów odemnie Natalkę.

Nie odpisywałem mu. Nie chciało mi się. Ta podróż, przynajmniej według mnie, nie ma żadnego sensu...

Po 2 godzinach drzemki obudziła mnie rozmowa mojej mamy ze swoją siostrą.

- Mamo? Ile jeszcze? - spytałem otwierając wodę. Pewnie moje włosy nie wyglądały dobrze
- No... nasz synek się nie może doczekać spotkania z Natalką, jak miło! No także nie rób tam żadnej sałatki... nie nje nie! - kontynuowała rozmowę
- Spytałem tylko... za ile dojedziemy!?-powtórzyłem pytanie a moja mama odwróciła się do mnie.
-  Nie wiem, może za 3 godziny...nie kochana! Hubert ma uczulenie!

Oh.

Idę spać , to mi najlepiej wychodzi!

Położyłem się. Myślałem tylko o tym, żeby dojechać i poznać tą kuzynkę... ona... nawet nie wiem ile ma lat, ani jak wygląda! Mam nadzieję, że nie będzie się wstydzić!

W Warszawie

- Dojeżdżamy. To jest jej blok. - pokazała na dosyć wysoki i ładny blok mieszkalny.

Nareszcie! Ile można czekać. Jest godzina... po 20. Ehh. Nie mogliśmy jechać rano?! Żeby mnie zwolnili z lekcji

- Co robimy? - spytałem widząc, że tata skręca w drugą Stone
- Wynająłem nam pokój w hotelu

Po co mamy mieszkać u kuzynki, skoro możemy wynająć pokój i tracić hajs z mojego Youtube'a?!

- Nie będziemy zawracać głowy mojej siostrze. - dodała moja mama - następnym razem to ona do nas przyjedzie.

Aha. No tak. Bo jechaliśmy tu ponad pięć godzin i zamieszkamy w hotelu, zamiast u cioci. A jak do nas przyjedzie to mogę się założyć, że będą mieszkać z nami

Weszliśmy do naszego pokoju 345 w hotelu. Było nawet ładnie. Mam nadzieję, że jutro będzie się działo, że Poznań moją kuzynkę.

Następnego dnia

Messenger:

- Jak u mojego kochanego Huberta? Jak się spało w Wawie?

- Eh. Szkoda gadać. Wolałbym być z tobą... zaraz się zbieramy do kuzynki...

- No to nie przeszkadzam kochanie. Do zoba

Odłożyłem telefon i zacząłem się przygotowywać do wyjścia. Ułożyłem włosy, umyłem się i zjadłem kanapkę.

Idziemy do Natalki. Mam nadzieję że będzie okej. Nie mogę się doczekać.