DxD Dealereq x Doknes Nie rań mnie... proszę

"Jesteście razem"

- To kogo wybierasz? - spytał na kolejnej przerwie Karol. Miał w uszach słuchawki, a jego włosy przykrywał kaptur. Wyglądał jakby chciał mi zrobić krzywdę.
- Słuchaj. Julka jest moją przyjaciółką od gimnazjum chyba nawet od podstawówki a ty ot tak - pstryknąłem palcami - chcesz mi zniszczyć przyjaźń? Karol, bez przesady! Nie oszukujmy się.
- A moim przyjacielem byłeś od początku twojego nagrywania na YouTube, czyli.... jakieś 7 lat. No to z kim się dłużej przyjaźniłeś? - kontynuował Karol przez co ja miałem metalik we łbie
- Słuchaj. Nie mogę jej opuścić... - odpowiedziałem zażenowanym głosem
- A ona może cię zostawić? Poszła sobie do bff, a ciebie zostawiła... taka przyjaźń? - spytał próbując zmienić moje zdanie
- Tak, na każdej lekcji z nią siedzę... pomagamy sobie na testach, sprawdzianach, kartkówkach, a nawet na odpowiedziach ustnych... przykro mi. WYBIERAM Julkę. - powiedziałem zdecydowany
- Brafo! - krzyknął brunet klaszcząc dłońmi
- O co CHODZI? - spytałem
- Biję ci brawo - odpowiedział brunet patrząc na mnie
- Ale czemu to robisz? O co ci teraz chodzi!? - spytałem już trochę poddenerwowany
- To nie było pytanie na serio! - krzyknął brunet uśmiechając się
-  To znaczy... że? - dalej nic nie rozumiałem. Te słowa... które wypowiadał nie były dla mnie zrozumiałe
- Że to był test... chciałem sprawdzić, czy umiesz od tak - pstryknał palcami tuż przed moimi oczymi, przez co się wystraszyłem - porzucić przyjaciółkę... brafo!
- Co? - spytałem po raz kolejny, a Karol objął mnie i przycisnal do siebie przez co ja się uśmiechnąłem

Podeszła Julka. Wydawała się być zdziwiona i w sumie miała powody. Przytulał mnie chłopak, który nie odzywał się do mnie przez bardzo długo...

- Hubi? Mówiłeś, że pokłóciłeś się z Karolem... a teraz? Jak widzę, trzymacie się za ręce... co się stało? - spytała blondynka uśmiechając się. Patrzyła raz na mnie, raz na niego.
- Nie ważne. Pogodziliśmy się - powiedziałem spoglądając na Karola
- No. - dodał
- Cieszę się, że już "jesteście razem" w znaczeniu, że dalej się przyjaźnicie... widzisz Hubi? Los się do ciebie odwrócił... -
- To ja spadam... za minutę dzwonek. Do zoba! - powiedział Karol po czym pobiegł w stronę sali, w której miał mieć lekcje, a ja i Julka staliśmy i patrzyliśmy się w odchodzącego Karola.  W pewnej chwili Julka wypaliła:

- Czemu się trzymaliście za ręce? Czy ja o czymś nie wiem? - spytała zazdrosna dziewczyna patrząc na mnie
- A co? Jesteś zazdrosna? - spytałem uśmiechając się. 2cisz nie mogłem uwierzyć w słowa Karola
- O ciebie? Zawsze i wszędzie! - krzyknęła Julia z dziwnym uśmiechem
- yyyyy chcesz być moją dziewczyną??-spytałem blondynkę, której zaświeciły się oczy
- Twoją dziewczyną? Mam pozwolenie na taki zaszczyt? Jasne, że tak - odpowiedziała, a zaraz po tym zadzwonił dzwonek.

* dop od autorki
   spokojnie fani DxD czytajcie do końca książki, a dowiecie się wszystkiego!

Weszliśmy do sali. Zaczął się j. polski... Usiadłem w ostatniej ławce z Julią, która przez całą lekcje pisała SMS na telefonie w ukryciu

Po lekcjach

- Hubi! - usłyszałem znajomy głos
- Tak? - odpowiedziałem widząc Karola, tym razem już bez słuchawek
- Masz jeszcze lekcje? - spytał
- Nie, a co? -
- Ja mam jeszcze jedną... - powiedział smutno Karol - ale może byśmy coś nagrali do ciebie i do mnie? Nasi widzowie chcą wspólny odcinek...
- Jasne! - krzyknąłem. Wciąż nie mogłem uwierzyć w to się stało...

Nie wiem, czy mówić Karolowi o tym, że mam dziewczynę... może będzie... zazdrosny? O to że ja MŁODSZY mam a on nie...

- Kochanie? Idziesz już? - z moich myśli wyrwała mnie Julia. Popatrzyłem na Karola, zobaczyłem zdziwienie i zaskoczenie w jego oczach.

- Muszę iść. Narazie - powiedziałem do brunetka i poszedłem za dziewczyną

- No nareszcie! Ile można na ciebie czekać? - spytała ironicznie Julia. Wiedziałem, że jest to pytanie retoryczne, więc uśmiechnąłem się i odwróciłem wzrok. Złapała mnie za rękę i pociahnela za sobą tak, że prawie się potknąłem o własne nogi.