Where words fail, music speaks.

14. Shawn POV

Sometimes I feel like giving up, but I just can't. It isn't in my blood.

Nadat Jason bij zijn huis geparkeerd heeft en ik Skylar uit de auto heb getild, neem ik haar mee naar boven. Ella loopt mee om haar om te kleden. Ik wil niet dat ze morgen in paniek raakt als ze zou weten dat Jason of ik haar om had gekleed. Wanneer Ella klaar is komt ze de deur weer uit.

'Slaap bij haar. Ze zal een vertrouwd gezicht willen zien als ze wakker wordt.' Ik knik. 'En jij dan?' Ze kijkt naar Jason die bij ons is komen staan. 'Jason blijft vannacht bij mij.' We knikken naar elkaar. Wanneer Ella halverwege de trap is, stopt ze even en kijkt ze me nog even aan. 'Je hebt het goed gedaan Shawn. Dankjewel.' Ik glimlach naar haar voordat ik de kamer in loop.

Er staat een comfortabele stoel bij het bureau waar ik op ga zitten. Ik kijk naar Skylar. Ze heeft een rustige ademhaling. Ze klemt de dekens strak tussen haar armen wanneer ze zich omdraait.

Ik denk terug aan de eerste keer dat ze me belde. Ik dacht dat het de zoveelste fan was die mijn nummer te pakken had gekregen. Haar liefde voor haar gitaar was bewonderingswaardig. Al vanaf de eerste keer dat ik haar zag had ik het gevoel dat ze speciaal was, echter had ik nooit gedacht dat ze zoveel zorgen met zich mee droeg. Ik had het onderschat, maar sjee, wat is ze sterk. Zo verschrikkelijk sterk.

Ik haal mijn telefoon uit mijn broekzak en zie dat ik al aardig wat appjes heb van mijn vrienden over waar ik ben. Het is ook al 4 uur. Ik stuur ze een kort berichtje met daarin dat ik naar huis ben gegaan en hun niet kon vinden. Het gebeurt vaker, dus daar maak ik me niet zo druk om.

Ik zie dat mam me net appt.

mam: hey waar ben je?

Shawn: Bij Jason.

mam: Wie is dat?

Shawn: Een vriend van Skylar. Dat meisje waar ik je over verteld heb.

Ik heb mijn moeder verteld over Skylar. Die op haar beurt meteen dacht dat Skylar mijn vriendin was.

Shawn: denk je dat oma het erg vindt als ik een andere keer bij haar kom?  Ik moet er nu zijn voor Sky.

mam: wat is er gebeurd?

Shawn: laten we het voor nu houden op een nare ervaring tijdens het stappen en dat ze alleen mij vertrouwt.

mam: vertel maar als je thuis bent. Wees er nu voor haar. Oma zal het wel begrijpen. Neem haar eens mee naar hier, goed?

Shawn: doe ik mam, dankjewel.

Mam: succes schat.

Ik klik mijn telefoon op slot, kijk nog even naar Skylar die nog ligt te slapen. Ik kan nog steeds niet begrijpen hoe die vent dit heeft kunnen doen. Ik voel me hopeloos. Ik kan niet veel. Ik kan luisteren en praten. Maar de pijn wat ze nu door maakt, kan ik niet weghalen. Leunend met mijn ellebogen op mijn knieën bekijk ik het gezicht van Skylar. Ze maakt af en toe zorgwekkende grimassen, maar blijft slapen. Na 10 minuten naar haar gekeken te hebben begin ik ook moe te worden. Ik leg mijn benen op een klein tafeltje dat naast het bureau staat en sluit ook mijn ogen.

Na een paar uurtjes word ik wakker van de rugpijn. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het 08:00 uur is. Als eerste glijdt mijn blik naar het bed, waar Skylar nog ligt te slapen. De dekens heeft ze half van haar afgegooid.

Ik besluit om even naar beneden te gaan. Ik heb honger. Wanneer ik beneden kom, zie ik Ella aan tafel zitten met een beker in haar handen. 'Goeiemorgen.' Mijn stem klinkt rauw. Ze wenst mij ook een goede morgen. 'Jij bent vroeg.' Zegt ze vervolgens. Ik knik. 'Een bureaustoel slaapt blijkbaar niet zo comfortabel als dat hij eruit ziet', grap ik en ik ga bij haar aan tafel zitten. Ze schuift me brood en beleg toe. Ik knik dankbaar en pak een boterham.