Where words fail, music speaks.

20.

Just because you think you're worthless, doesn't make it true.

Wanneer het 18:00 uur is geweest besluit ik maar met het eten te beginnen. Het gesprek met de psycholoog herhaalt zich in mijn hoofd. Ik ben zo in gedachten verzonken dat ik de pizza, die ik net in de voorverwarmde oven wou doen, op zijn kop op de grond laat vallen. Al vloekend pak ik hem van de grond. Ik sta met de pizza in mijn handen teleurgesteld naar de grond te kijken waar alles aan de grond geplakt is. Ik heb alleen de pizzabodem in mijn hand met wat tomatensaus. R.I.P. Pizza. Mokkend in mezelf gooi ik de pizza in de container. Nu komt de volgende struggle. Ik moet naar de winkel voor een nieuwe. Een angstig gevoel bekruipt me. Waarom moet dit juist nu gebeuren.

Kom op Sky. Je bent een volwassen vrouw. Stel je niet aan en ga naar de winkel.

Na nog 10 minuten streng tegen mezelf gepraat te hebben, pak ik wat geld uit het laadje van het dressoir en de sleutels die er bovenop liggen. Als ik alles heel snel doe, is het ook zo voor bij. Zonder nog verder na te denken stap ik het huis uit, doe de deur op slot en loop naar mijn fiets. In een heel hoog tempo fiets ik richting de winkel, die hier vijf minuten vandaan is. Buiten adem kom ik aan.

Er lopen mensen de winkel in en uit. Met trillende handen zet ik mijn fiets op slot en blijf ik even staan tegen de muur aan. Je kunt dit Sky. Je moet. Anders heb je geen eten. Kom op hup! Ik schrik op uit mijn gedachten wanneer mijn telefoon irritant lang aan het trillen is. Ik vis hem uit mijn broekzak en zie dat Shawn belt. Na enige moeite neem ik de telefoon op.

Ik: hoi?

Shawn: Hey Sky! hoe gaat het nu met je?

ik: Goed hoor!

Ik probeer mezelf sterk te houden. Ik ben niet zwak. Ik mag niet zwak lijken. Niet voor hem. Mensen lopen me voorbij en kijken me raar aan wanneer ze zien dat ik voorovergebogen sta te bellen.

Shawn: En nu eerlijk?

ik: ik ben eerlijk... het gaat goed.

Shawn: Oja? en waarom fluister je dan?

Deed ik dat? Ik facepalm mezelf.

ik: ik.. ben uhm, bij de winkel.

Shawn: Wat goed van je!

ik: ja, dankjewel. Ik moet pizza halen.

meteen druk ik de telefoon uit. Waarom deed je dat nou weer sukkel...

Na nog een diepe teug adem ren ik zowat de winkel in, pak wat ik nodig heb en loop naar de kassa. Tot mijn ontdekking is het daar absurd druk. Waarom moet iedereen rond dit tijdstip nou boodschappen halen!? Ik probeer afstand te bewaren tussen de mensen voor me en achter me. Heen en weer wiebelend probeer ik mezelf onder controle te houden.

'Je kunt doorlopen.' Hoor ik een norse man achter me zeggen. De vrouw voor me heeft haar spullen al op de band gelegd en staat haar spullen in te laden. Ineens voel ik een duw in mijn rug, waardoor ik een stap naar voren doe. Ik draai me om en zie de man met een norse en dreigende blik me aan kijken. Mijn hartslag stijgt meteen en de angst neemt toe. Wanneer ik mijn pizza op de band wil leggen, valt hij er naast. Serieus... hoe kun je zo'n kluns zijn...

Ik buk voorover en voel de man tegen me aan staan. Wanneer ik meteen rechtop sta, zie ik hem grijnzend naar me kijken. Ik laat de pizza op de grond liggen, excuseer me aan de mevrouw aan de kassa en zet het op een rennen.

Bij mijn fiets aangekomen doe ik mijn best de sleutel in het slot te stoppen, wat ook weer een eeuwigheid lijkt te duren. Alsof de dag niet erger kan worden, breekt mijn fiets sleutel ook nog eens af. Ik trap tegen mijn fiets aan. 'Gaat het goed, meisje?' Die vieze man staat naast me. 'Ja... ja, gaat prima.' Ik draai me om en zet het op een rennen. Je bent waardeloos Sky. Serieus waar, hartstikke waardeloos.

Na even gerend te hebben kom ik thuis aan, waar ik de deur opengooi en mezelf binnen tegen de muur aan laat zakken. Mijn telefoon begint opnieuw te trillen. Rot ding.

Shawn

online

Ik sta voor de deur. Doe je open?

Op mijn knieën trek ik de deur open, waarna Shawn binnen komt lopen. De schrik is van zijn gezicht af te lezen wanneer hij me op de grond ziet zitten. Hij doet deur achter zich dicht en komt bij me zitten. 'Wat is er aan de hand?' Hij klinkt bezorgd. 'Ik ben waardeloos. Heel erg waardeloos.' Hij schudt zijn hoofd. 'Waarom vind je dat?' 'Ik kan niet eens normaal naar de winkel.' 'Sky. Je hebt pas net één sessie gehad. Dat wil niet zeggen dat je angst dan ook gelijk verdwenen is. Het is al heel knap dat je daarheen bent gegaan.' Shawn pakt mijn hand vast en trekt me om hoog. 'Waar is je pizza?' Ik schud mijn hoofd. 'Op de grond bij de kassa.' Shawn kijkt me verbaasd aan. 'Er stond een man achter me. Ik voelde me slecht. Ik heb de pizza laten vallen. Daarna ben ik weg gerend.' Ik loop richting de keuken en ga op een stoel zitten. Ik zie Shawn binnenkomen met zijn telefoon in zijn hand. 'Wat doe je?' Hij kijkt een seconde op, maar praat verder terwijl hij met zijn neus in zijn telefoon zit. 'Mijn interview voor vanavond afzeggen.' 'Dat kun je niet doen. Jij hebt je werk.' Wanneer ik voor hem sta probeer ik zijn telefoon weg te pakken. Wanneer hij door heeft wat ik van plan ben, houdt hij hem in de lucht waardoor ik er niet bij kan.

'Jij hebt me meer nodig op dit moment. Dat interview verplaats ik gewoon.' 'Maar -' 'nee. Geen tegenspraak.' Ik sluit mijn mond en knik. 'Ik ga pizza halen en dan gaan we er een gezellige avond van maken.' Hij haalt zijn autosleutels uit zijn zak en vertrekt naar de winkel. De avond bestaat uit pizza, netflix en een ontzettend zacht dekentje; kortom een heerlijk avondje. Shawn en ik kijken een comedy waardoor we om de haverklap in een deuk liggen.

De volgende dag heb ik samen met Shawn boodschappen gehaald. Het kostte me erg veel moeite, maar met Shawn voel ik een stukje veiligheid. Nadat we alle boodschappen in de kar hadden gelegd en hadden afgerekend, besloten we langs de Mac te gaan. 'Op de overwinning! Je hebt gewinkeld!' Shawn zijn ogen staan stralend wanneer hij mij mijn aardbeien milkshake overhandigd. Diep van binnen ben ik best wel trots op mezelf. Hij heeft gelijk. Dit is een hele overwinning voor mij.

Morgen moet ik opnieuw naar de psycholoog. Ik houd mijn hart vast voor wat er komen gaat.