I don't need an inspirational quote. I just need coffee.
'Sky, wakker worden.' Ik streel voorzichtig haar gezicht. Langzaam begint ze met haar ogen te knipperen. We zijn bijna in Manchester en moeten de gordel weer om doen. Ik heb zelf 7 uurtjes geslapen. Slapen in een vliegtuig is nooit mijn sterkste kant geweest. Hoe Skylar het dan ook voor elkaar krijgt om sowieso 10 uur te slapen, vind ik knap.
'We zijn er bijna, we moeten zo de gordel weer om doen.' vertel ik haar. Ze duwt zichzelf recht op en wrijft even in haar ogen. Ze sluit haar ogen en zucht een keer diep. 'Wat is er?' Heb ik wat verkeerd gedaan? Ik krijg al snel een antwoord op mijn vraag wanneer ze mij haar handpalmen laat zien waar mascara op zit. Ik grinnik even en kijk dan naar haar ogen. Ondanks dat de mascara vrijwel overal zit, ziet ze er nog steeds schattig uit. Ik ben vaak bij haar geweest, maar ik heb haar zeer zelden zien slapen.
'Mag ik?' Ik steek mijn hand uit richting haar gezicht. Ze knikt wanneer ze me toestemming geeft. Voorzichtig pak ik haar gezicht tussen mijn handen en veeg wat mascara korrels weg. Ze glimlacht dankbaar wanneer haar ogen mijn geconcentreerde gezicht bekijken. Wat is ze toch schattig. Een stewardess roept om dat iedereen terug moet naar zijn of haar plaats en verzoekt ons, onze gordels weer om te doen. Ook het lampje begint weer te branden. Aangezien Skylar half slaapdronken naast me zit besluit ik haar te helpen met haar gordel. 'Dankjewel.' mompelt ze.
Niet veel later land het vliegtuig soepel op de landingsbaan. Iedereen begint te klappen waardoor Skylar ook mee begint te doen. 'IK HEB HET OVERLEEFD!' schreeuwt ze vanuit het niets waardoor iedereen om ons heen begint te lachen. Ze kijkt me trots aan. 'Dat heb je zeker.' Ik steek mijn hand op voor een high five die ze me enthousiast geeft. De slaap heeft haar goed gedaan. Ze straalt weer.
We pakken onze handbagage en bevinden ons richting de uit gang, waar wij via een speciale route naar onze auto worden gebracht. Ik heb dit keer 4 bodyguards bij me. Twee voor mij en twee voor Skylar. Gewoon voor het geval dat. Vince is met ons mee gereisd. De andere drie zouden ons hier op wachten.
Ze stappen meteen de auto uit. Ik merk aan Skylar dat ze zich ongemakkelijk begint te voelen wanneer ze zich achter mij begint te verschuilen. 'Skylar, Dit zijn Lewis, Brody en Zeth. Onze bodyguards.' Ze kijkt me verbaasd aan. 'Vince en Lewis zullen bij mij blijven en Body en Zeth blijven bij jou wanneer ik dat niet kan.' Ze schud haar hoofd. 'Ik heb toch geen bodyguards nodig?' 'Geloof me, je zult blij zijn met ze.' Ik kijk haar even kort aan en richt me dan tot de mannen. 'Waar is Andrew?' 'In het hotel, meneer.' Ik knik en negeer het meneer gedeelte. Ik duw Skylar richting de auto. 'Lewis en Brody rijden ons naar het hotel. Vince en Zeth volgen in een andere auto.' Ik kan aan Skylar zien dat ze er nog steeds niks van begrijpt en dat is ook niet vreemd. Maar geloof me. Ze zal ze nodig hebben.
Na een rit van 20 uur en drie kwartier zijn we dan eindelijk op onze bestemming gekomen. Ik leg Andrew kort uit wat er gebeurde tijdens onze vlucht. Ik zie zijn blik naar Skylar gaan. 'Andrew, dit is Skylar. Het meisje waar ik je over vertelde. Skylar, dit is Andrew Gertler, mijn manager.' Ze schud hem de hand en gaat vervolgens weer achter mij staan alsof ik haar beschermer ben. 'Kan ik nog wat voor jullie doen?' 'ALS-JE-BLIEFT een KOFFIE! ik ben kapot!' Roept Skylar vanuit het niets met als gevolg dat iedereen, zelfs Vince die bijna nooit lacht, begint te lachen. 'Komt er aan.' Zegt Andrew tegen haar en loopt weg. Mijn bestelling weet hij zo ondertussen wel.
De volgende ochtend heb ik meteen een aantal interviews en willen ze dat ik meteen ga soundchecken voor vanavond. Omdat we zoveel vertraging hebben opgelopen tijdens onze vlucht heb ik niet veel tijd om bij te komen. Al vroeg zitten we in de auto richting het interview. Ik ben altijd nerveus wanneer ik een interview moet geven. Ik weet in grote lijnen wat ze mij willen vragen maar soms heb je een interviewer die in één keer hele andere vragen stelt. 'Gaat alles goed?' Skylar legt haar hand op mijn been terwijl ze me bezorgd aan kijkt. 'Ik ben nerveus.' 'Niet doen joh. Je gaat het geweldig doen net zoals altijd!' Haar glimlach werkt aanstekelijk waardoor ik ook begin te glimlachen.
JE LEEST
Where words fail, music speaks.
FanfictionWhere words fail, Music speaks. Hooi! Mijn naam is Meira. Ik heb een hekel aan die naam, dus noem me alsjeblieft Skylar. Ik ben 19 jaar en enigst kind. Mijn moeder is hopeloos verliefd en mijn stiefvader is... nou ja... mijn stiefvader. Omdat mijn m...