Where words fail, music speaks.

37.

She is delightfully chaotic; a beautiful mess. Loving her is a splendid adventure.

Ella en ik lopen het school gebouw voor de derde keer deze week in. Het gestaar en gefluister is alleen maar erger geworden vergeleken met gister. Iedereen vraagt en wil wat van me. Ik ben deze aandacht niet gewend. Zodra we het klaslokaal in zijn gevlucht zetten we een paar tafels voor de deur. Ik zelf ga in een hoekje op de grond zitten. 'Ik trek dit niet Ell. Hoe moet ik hier in godsnaam mee dealen?' 'Geen idee meid. Serieus geen idee.'

Ella komt naast me zitten. 'We moeten hier wat op bedenken.' Als of het lot ons gezien heeft, staat onze docent voor het klaslokaal. 'Laat me er in dames.' Is het enige wat hij zegt. We trekken alle tafels weer aan de kant en laten hem naar binnen. Meneer MacCoy is altijd een aardige man geweest. 'Wat is hier aan de hand?' Hij slaat zijn armen over elkaar heen. 'Skylar date met Shawn Mendes en nu wil iedereen of iets van hem weten via haar, maken nare opmerkingen richting Sky, mensen willen haar handtekening, of sappige verhalen. Ze laten haar niet met rust.' Ik kijk Ella wanhopig aan. 'Echt waar meneer MacCoy. Brody, mijn bodyguard, vertelde mij dat het met de tijd minder zou worden, maar het lijkt alleen maar meer te worden. Dit is geen doen meer. Ik heb een half uur nodig om naar een lokaal te gaan dat 5 minuten verder op is en dan heb ik het nog niet eens gehad over het feit dat ik de school niet normaal uit kan komen zonder Brody of Zeth...' Ik gooi mijn handen in de lucht. 'Ik ben niet eens beroemd!?' Met een zucht leun ik tegen een tafel aan. Ik kijk hem kort aan. 'Wat moet ik nou...' Meneer MacCoy schraapt zijn keel. 'Kun jij Brody en Zeth bellen? Het lijkt mij dat zij er meer verstand van hebben. Dan kunnen we overleggen over wat wij hier mee kunnen doen.' Ik knik. 'Hoe laat?' 'Na deze les dus over een uurtje?' Ik knik en loop naar de achter kant van het lokaal waar ik Brody probeer te bellen terwijl Ella met meneer MacCoy blijft praten. Ik vertel Brody in het kort wat er aan de hand is. Wanneer ik de telefoon op hang en MacCoy verteld dat hij hier over drie kwartier is besluit meneer de klas toch te starten door de leerlingen binnen te laten.

Wanneer iedereen kijkend naar mij, naar hun plaats is gelopen begint meneer MacCoy met uitleg over de anatomie van een menselijk lichaam. Dat is namelijk iets wat je moet weten wanneer je in de zorg gaat werken. Ik schrik op van een briefje dat op mijn tafel beland.

"Ben je echt van Shawn of gebruik je hem voor het geld. Je bent altijd een hoertje geweest dus het verbaasd me niks. Wat ziet zo'n gast in jou..."

De kleur trekt uit mijn gezicht. Ik kijk schrikkerig om me heen en zie een paar mensen stiekem lachen. Waarna er weer een briefje naar me toe gegooid word door een jongen die ik niet ken.

"Wat wil je hebben voor een avontuurtje? Ik weet dat ik nooit zoveel als Shawn kan betalen. Oh, btw. kost het extra als er een zak over je hoofd heen komt? Je gezicht is niet om aan te zien."

Ik voel mijn tranen branden in mijn ooghoeken. Ik verfrommel het briefje en gooi hem naast me neer op de grond. Wanneer ik een nieuw propje op mijn tafel zie belanden twijfel ik of ik hem wel moet open maken. Toch is mijn nieuwsgierigheid te groot en maak ik hem open.

"Jij bent niet goed genoeg voor Shawn. Jij bent nooit goed genoeg."

Het raakt me. Hard. Want ik had zelf ook al bedacht dat ik nooit genoeg zou zijn voor hem en nu had ik de bevestiging. Dit was dan ook de druppel. Ik stond op, waardoor mijn stoel achterover kletterde en iedereen zijn blik op mij gericht had.

'Ik weet dat ik niet de mooiste persoon ben. Ik weet dat jullie het maar raar vinden dat Shawn en ik iets samen hebben. Maar jullie vergeten twee dingen. 1. Shawn is ook maar een mens. Ja hij is populair, Ja hij kan zingen. Maar Shawn is en blijft gewoon Shawn. En 2. Pesten is nooit goed. Voor en door niemand. Dus ik weet niet wie die onzin is begonnen over dat ik Shawn heb voor zijn geld. Maar ik zit hier net als jullie in een klaslokaal om een vak te leren zodat ik gewoon kan gaan werken zodra ik mijn papiertje heb gehaald. Dus serieus; Grow the Fuck up.' Hierbij richt ik me op de drie mensen van de papiertjes. Ik graai de papiertjes van de grond en stop ze in mijn tas die ik vervolgens op mijn rug gooi en het klas lokaal uit probeer te benen. 'O ja, En ik ben maar gewoon Skylar. Meer niet.' Ik trek de deur met geweld open en laat hem met een knal weer achter me dicht vallen. Op naar de decaan. Ik klop voorzichtig op de deur. Wanneer hij toestemming geeft dat ik binnen mag komen gooi ik mijn tas om de hoek van de deur en stamp naar binnen. 'Ik voel me hier niet meer veilig.' Is het eerste wat ik zeg voor ik ga zitten. 'Ook een goedemiddag mevrouw Miller.' De toon waarop hij het zegt zorgt er voor dat ik een rebelse bui op voel komen. Het is lang geleden dat ik me zo heb gevoeld.