Where words fail, music speaks.

44.

Keep smiling, because life's a beautiful thing and there's so much to smile about.

'Ga je mee? wij gaan shoppen, gewoon omdat we dat verdiend hebben.' Ella staat stuiterend bij het voeteneind van mijn bed. Hoofdschuddend sta ik op. 'Oké. ik kleed me aan.' Ella knikt en loopt weg. Ik ben blij dat ik Jason en Ella om me heen heb. Door hun is het gemis van Shawn minder. Ook zorgen zij er voor dat ik niet terug val in mijn oude gewoontes. Natuurlijk ervaar ik nog steeds angst wanneer ik over straat loop en zie ik die barman nog wel eens voor me, maar dan zijn Jason en Ella daar om me daar uit te sleuren.

'KOM OOOOPPPP!' Ella staat onder aan de trap te schreeuwen. 'Bijna kla..-' hmpf fack. 'Wat gebeurd daar?' ik schiet in de lach. 'Ik viel. blijkbaar passen mijn benen niet in één broekspijp!' Schreeuw ik terug waardoor ik Ella hard hoor lachen. 'Je bent ook zo lekker onhandig he!' dit keer schiet ik in de lach 'Jup!' Wanneer ik uiteindelijk wel mijn broek aan heb met één been in elk gat, loop ik de trap af naar Ella die de autosleutels van het kastje grist. 'WIJ ZIJN SHOPPEN JAS!' schreeuwt ze door de kamer heen. Ik hoor vaag gemompel van Jason en loop dan achter Ella aan. In de auto zingen we met allemaal verschillende nummers mee. Af en toe zapt Ella heel snel naar een ander nummer. Ik weet waar ze mee bezig is. Ze ontwijkt de nummers van Shawn.

'Weeeeeeetjee????' Ella verlengt de "e" ontzettend lang waardoor ik haar met opgetrokken wenkbrauwen aan kijk. 'Nog niet. Maar dat ga je me vast nog wel vertellen...' zeg ik dan erg kalm. 'Ik ben trots op jou en hoe je met alles om gaat.' perplex kijk ik haar aan. 'Dat zou zonder jou en Jason niet gelukt zijn.' Ella straalt van oor tot oor. Ik besef me dan ook pas net, dat ik dat ook doe. Deze twee mensen, zorgen ervoor dat ik me redelijk goed voel. Dat ik niet alleen ben en zorgen er voor dat ik weer kan lachen. Bij hun voel ik me weer echt Meira.

'Ella, ik heb een gekke vraag.' 'nou?' ze houd haar blik op de weg. Dat scheelt mij weer. 'Zouden jij en Jason mij Meira kunnen noemen?' Haar mond valt open. Ze weet waarom ik die naam nooit gebruikte. 'Als je het niet wil hoeft het niet hoor.' 'Maar... Waarom zo ineens.' 'Omdat ik me besefte dat ik me gelukkig voel wanneer ik bij jullie ben. Dat ik weer het gevoel heb mezelf te kunnen zijn en daar hoort mijn echte naam bij.' Ella grijnst. 'Het zou me een eer zijn.' zegt ze op een ouderwetse toon. Ik beuk haar zacht tegen haar schouder en begin te lachen. Na nog een paar rare liedjes gezongen te hebben rijden we de parkeerplaatsen op en lopen we de eerste en beste winkel in die we tegen komen.

'Sky..- uh ik bedoel Meira,' Ze slaat met haar hand in haar gezicht. 'Pfoe, dit is nog best moeilijk.' Vervolgt ze haar zin. Ik schud lachend mijn hoofd wanneer ik Ella in tweestrijd met zichzelf zie staan. 'Meira. Waar gaan we nu in. Jou beurt om te kiezen.' Ze kijkt me trots aan. 'Uhm. Goede vraag. Wat zeg je van de Bristol.' We kijken elkaar een paar seconden aan en schreeuwen dan 'ROLTRAP!' En rennen daar heen om vervolgens met de roltrap omhoog en naar beneden te gaan.

Nadat we dat vier keer hadden gedaan en daarna weg werden gestuurd door een bewaker besloten we bij de Subway een broodje te halen. Natuurlijk zou ik mezelf niet zijn als ik niet zou struikelen. Ik struikel over mijn eigen voeten waardoor mijn broodje door de lucht vliegt, tegen het hoofd van een man komt en vervolgens bij hem op tafel beland. Hij kijkt me chagrijnig aan. Met een rood hoofd sta ik op, pak mijn broodje, bied mijn excuses aan en loop naar het tafeltje waar Ella voor over op ligt, niet in staat om recht op te blijven zitten door het lachen.

'En hoe voel je je.' Zegt Ella terwijl ze haar tranen weg veegt. Ik weet niet precies hoe ik me moet verwoorden. Ella echter wel. 'Zing het.' mijn ogen verwijdden zich waarna ik wild met mijn hoofd begin te schudden. Een gemene grijns komt op haar gezicht. 'Bluf.' ze knijpt haar ogen samen. Ze weet dat ik niet wil bluffen. Ineens schiet er een liedje in mijn hoofd die op zich heel goed bij mijn gevoel nu past. Zacht begin ik te zingen:

"I am not a stranger to the dark. Hide away, they say 'Cause we don't want your broken parts. I've learned to be ashamed of all my scars. Run away, they say

No one'll love you as you are. But I won't let them break me down to dust.

I know that there's a place for us. For we are glorious."

'Luider, kom op.' Ella kijkt me met een glimlach aan. Ik ga recht op zitten en begin luider te zingen wanneer ik door heb dat mensen geluiden er bij maken. In de hoek zitten drie jongens die op de tafel beginnen te slaan en achter me zit een vrouw die de "oehs" er door heen zingt.

"When the sharpest words wanna cut me down. I'm gonna send a flood, gonna drown them out. I am brave, I am bruised, I am who I'm meant to be, this is me. Look out 'cause here I come And I'm marching on to the beat I drum. I'm not scared to be seen. I make no apologies, this is me"

De vrouw achter me en een een jongen doen de Oh's , waardoor ik ga staan en om me heen kijk. Ik loop naar de man die mijn broodje met zijn hoofd opgevangen heeft en begin opnieuw te zingen.

"Another round of bullets hits my skin. Well, fire away 'cause today, I won't let the shame sink in."

Ik gun hem mijn grootste glimlach en draai me vervolgens zingend om en huppel de zaak door. De jongens in de hoek zijn enthousiast met de muziek mee aan het zingen en slaan. Ook de vrouw zingt nog steeds mee. Iedereen begint op de maat van het muziek mee te klappen.

"We are bursting through the barricades and Reaching for the sun (we are warriors). Yeah, that's what we've become (yeah, that's what we've become). I won't let them break me down to dust, I know that there's a place for us. For we are glorious."

Ik loop weer naar de tafel van Ella en mij en begin rustiger te zingen terwijl ik haar lachend aan kijk.

"When the sharpest words wanna cut me down, I'm gonna send a flood, gonna drown them out. I am brave, I am bruised, I am who I'm meant to be, this is me. Look out 'cause here I come And I'm marching on to the beat I drum. I'm not scared to be seen. I make no apologies, this is me."

Ella begint enthousiast te klappen. Na een diepe teug adem genomen te hebben begin ik ook te klappen richting de vrouw en de jongens die me geholpen hebben. 'En nu wil ik hier weg.' fluister ik naar Ella die lachend op staat. Al zwaaiend lopen we de zaak uit. 'O. Myn. GOD! Dat was ZO AWESOME!' Ella springt op en neer. 'Het leek wel zo'n highschool musical momentje of nee een Flashmob achtig iets!' 'Ja Ella, wat jij wil. Kom ik heb nog meer geld om uit te geven.' Ella en ik liepen winkel in en winkel uit. Uiteindelijk had Ella 6 tassen en ik vier.

Uitgeput laten we de tassen vallen en ploffen op de bank neer. 'En hoe was het?' Alsof Jason onze gedachten kan lezen, komt hij aan lopen met twee glazen cola.

'Nou Jason, Meira hier, blijkt heel goed te kunnen zingen en heeft een flashmob achtig iets gedaan.' Ze staat op om haar telefoon uit haar broekzak te halen. 'Kijk ik la..-' 'Wacht, wie?' dan bedenk ik me dat ik het Jason nog niet gevraagd heb. 'Meira. Ik. Ik heb dezelfde vraag aan jou als dat ik aan Ella heb gesteld. Zou jij mij ook Meira willen noemen?' 'Ja! want ze is gelukkig met ons. Ze voelt zich weer zichzelf.' Ik kijk Ella aan en haal mijn schouders op. 'Jup, Daarom dus.' Ik wijs naar Ella en kijk hem afwachtend aan.

'Maar natuurlijk wil ik je Meira noemen!' Jason trekt me van de bank, slaat zijn armen om me heen voor een korte omhelzing en ploft daarna op mijn plek neer. Wanneer ik mijn plek weer wil in kapen door volop boven hem te ploffen buigt hij naar voren waardoor ik al lachend half van de bank val. 'Hier, bekijk dit!' Ella hangt over mijn benen heen, die nog wel op de bank liggen en geeft haar telefoon aan Jason die het filmpje bekijkt die Ella blijkbaar heeft opgenomen. Deze twee mutsen, ik hou van ze. 'Hallo. en ik dan? mag ik ook zien hoe gênant dat was?' Tegelijk schudden Ella en Jason hun hoofd. 'Dan blijf ik hier wel liggen.' Ik sla mijn armen over elkaar en kijk naar het plafond.