Where words fail, music speaks.

22.

Sometimes when things are falling apart, they may actually be falling into place.

'Moest jij vandaag niet een interview doen?' Ik sluit de deur achter Shawn wanneer hij binnen komt lopen. Hij schudt zijn hoofd. 'Heb ik gecanceld.' Ik schud mijn hoofd wanneer ik achter hem aanloop naar de keuken en tegen de deurpost aanleun. 'Waarom gecanceld?' Shawn zet de boodschappen op het aanrecht neer en draait zich om naar mij. 'Omdat wij wat leuks gaan doen vandaag.' Ik schud mijn hoofd. 'Je hebt de laatste weken al dingen afgezegd om wat leuks met mij te doen. Je kan je werk niet laten lijden om mij.' Ik sla mijn armen om mezelf heen. Shawn gaat voor me staan. 'Ik heb het voor jou over.' Zijn hand gaat richting mijn gezicht. Ik blijf in zijn mooie bruine ogen staren wanneer ik voel dat hij met zijn vingers een verdwaald plukje haar achter mijn oren schuift. Mijn hart begint sneller te slaan. De woorden van het liedje wat ik laatst speelde schieten door mijn gedachten: "I'm a mess for your love"

Hou ik van hem? Is dat wat mijn gevoel mij probeert te vertellen? Ik wil het niet. Ik kan het niet. Het klopt niet.

Zijn gezicht lijkt dichter bij te komen. Pak je kans. vind uit wat je voor hem voelt. Zoen hem!

Ik negeer mijn gedachten en blijf hem aanstaren. Hij tovert een prachtige glimlach op zijn gezicht en loopt weer naar de keuken toe. Te laat. Wat nou als hij niet hetzelfde voelt als ik? Dat zou pas gênant zijn...

Het is fijn om Shawn bij me te hebben. Hij is op dit moment de enige waarbij ik mij veilig voel. Waarbij ik me goed voel. Hoe dat komt? Geen idee, maar ik weet wel dat ik dit verrekte fijn vind. Shawn gaat nu mee naar mijn therapieën, puur omdat ik dan rustiger blijf en mij beter weet te verwoorden. Shawn weet meer dan dat ooit iemand heeft gedaan. Het is bevrijdend, maar tegelijkertijd ook beangstigend. Hij blijft toch wel dé popster van deze tijd. 'Wij gaan vandaag naar een film met Jason en Ella', meldt Shawn terwijl hij de boodschappen opruimt. Het lijkt wel alsof Shawn hier woont. Hij gaat alleen naar huis om te slapen en te douchen en om te kleden. Verder is hij of aan het werk, of hier. Mij hoor je niet klagen hoor!

Mijn prostesten hebben niks geholpen. Daarom zit ik dan ook nu tussen Ella en Shawn in, in de bioscoop. Jason zit naast Shawn. Ik ben rustiger tussen andere mensen. Ook dit keer is Shawn hier de reden van. Ella en Jason zijn ook een soort van veilige haven, maar niet zoals Shawn dat is. Het licht gaat uit en de film begint. Waar de film over gaat snap ik niet. De jongens liggen constant in een deuk, waardoor Ella en ik elkaar vaak aankijken en ook in de lach schieten. Na anderhalf uur lopen we de zaal weer uit.

'Ik heb geen idee waar die film over ging', mompel ik tegen Ella. 'Hebben jullie er ook zo van genoten?' Shawn had zijn arm om mijn nek heen geslagen en wandelde tussen Ella en mij van de trap af. 'Ik heb genoten van jou en Jason. Ik heb me kapotgelachen. De film zelf snapte ik niks van', zeg ik met een grijns, waardoor ik Ella hoor grinniken naast me. We besluiten met zijn allen wat te gaan eten in een afgelegen restaurantje. Dat is de enige keus die we hadden, omdat Shawn steeds weer herkend werd.

'Hoe gaat het nu met je?' Ella leek al de hele avond met deze vraag te zitten. Voor steun kijk ik naar Shawn die mij bemoedigend aankijkt. Hij weet dat alles nog lang niet is zoals het hoort te zijn. Het gaat beter, dat zeker weten. Maar het is nog lang niet zoals ik het wil hebben. Ik besluit dan ook maar eerlijk te antwoorden. 'Redelijk. de therapieën lijken wel te helpen. Het gaat ook al een stuk beter, maar ik ben er nog lang niet.' Ik vouw mijn handen op mijn schoot. Eerlijk gezegd schaam ik me voor mezelf.

'Het komt vanzelf wel weer. Je kunt dit.' Het was Jason die spontaan zijn hand op mijn arm legde. Verbaasd kijk ik naar de hand die hij meteen weer wegtrekt zodra hij door heeft wat er gebeurd. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, doe dat nog eens?' Jason twijfelt, maar legt toch zijn hand op die van mij. Ik kijk even naar zijn hand en begin me dan te concentreren op wat ik voel. Iedereen is stil. Je zou een speld kunnen horen vallen. 'Het voelt goed... Ik voel me niet ongemakkelijk.' Stotter ik in mezelf terwijl ik naar Jason zijn hand kijk. Wanneer ik opgelucht naar Ella, Shawn en Jason kijk, zie ik Jason met een gigantische glimlach naar me kijken.

'Ik denk... Ik geloof... Ik kan dit.' Voor het eerst in weken geloof ik in de woorden van Jason.

"En dan zoeken we nu iemand die het spits wil afbijten!'' We schrikken van een luide stem die door de boxen heen galmt. We kijken verbaasd om. Achter ons zitten wat mensen aan tafels. één meisje staat enthousiast op en pakt de microfoon over. Ze praat even met de DJ en houdt vervolgens de microfoon bij haar mond en begint te zingen:

"Got a feeling that I'm going under, But I know that I'll make it out alive.

If I quit calling you my lover, Move on.

You watch me bleed until I can't breathe, I'm shaking falling onto my knees.

And now that I'm without your kisses, I'll be needing stitches.

I'm tripping over myself, Aching begging you to come help And now that I'm without your kisses, I'll be needing stitches"

'Volgens mij is het een karaoke-avond?' Ik kijk met open mond naar de rest die in de lach schieten van mijn opmerking. Shawn kijkt naar het meisje met een grote glimlach. Een steek gaat door mijn hart heen. De manier waarop hij kijkt... Ja, ja Sky. Volgens mij begint er wat te bloeien in dat hartje van je... Ik dwing mezelf die gedachten te vergeten.

De rest van de avond was erg gezellig. Ik had goede, serieuze, grappige en vooral doelloze gesprekken met mijn vrienden. Shawn en ik besloten op tijd weer richting huis te gaan. Morgen zou ik weer een gesprek bij de psycholoog hebben. Volgens Shawn zou ik daar al mijn kracht voor nodig hebben.

----

'Heb je je dagboek al klaar liggen?' Roept Shawn vanuit de badkamer. We hebben de vorige keer afgesproken met Andrea dat ik mijn dagboek mee zou nemen. Hierin staan mijn gedachten en gevoelens van elke keer dat Jack, mijn stiefvader, mij mishandelde. Andrea denkt namelijk dat dit zal helpen tijdens het verwerken van dit trauma. 'Ja, ik heb hem hier.' Mompel ik op een normale toon terug. Het is geen leuk boekje. Dit boekje bevat een duister deel van mijn ziel. Een deel waar ik niet trots op ben en dat mag ik vandaag gaan voorlezen en laten zien. Welkom in de hel.

Ik sla het boek open op een willekeurige pagina.

'02-08-2011. lief Beul-boek. Vandaag is de hel los gebroken. Die klootzak waar ik mijn hart bij heb gelucht heeft gekletst. Jack weet het en dat heeft hij me laten voelen. Jack heeft...-'